Magisch Rajasthan.

Lieve mensen,

Vanmorgen zijn we aangekomen in Chennai ( Madras ) Zuid-India na een treinreis van ruim 2 dagen vanuit Delhi. Palmbomen, rivieren, landelijke dorpjes, Tamils die een roetzwarte huid hebben, rivieren en rijstvelden begeleiden ons op het laatste stuk van onze tocht. We hebben een eerste klas treincoupe voor onszelf. De dag voordat we op reis hier naar toe gingen zaten we derde klas van Varanasi naar Delhi, een pelgrimstrein vanuit de heilige stad van India naar de hoofdstad, waar we een dag zijn alvorens naar Chennai te reizen. We hebben zojuist een reis van 14 dagen door Rajasthan achter de rug die eindigt in Varanasi, de stad waar de heilige Ganges ligt. De reden dat we niet eerder verslag van deze reis konden doen was het gebrek aan internet verbindingen in hotels en elektriciteitsuitval in Noord-India. Alhoewel het land zich razendsnel ontwikkelt kun je het nog niet vergelijken met Westerse landen.

Rajasthan, een onvergetelijke reis georganiseerd door onze Indiase reisagent. We nemen jullie even in vogelvlucht mee door deze reis. We kunnen hier wel 20 verslagen over schrijven. Ook kunnen we jullie honderden foto's laten zien, maar dat is niet de bedoeling. Aanvullend op dit verslag nog een apart verhaal over Varanasi, de heilige stad aan de rivier de Ganges , een zeer bijzonder en memorabel bezoek wat we daar hebben gehad.

We beginnen in Rajasthan. Vanuit Delhi reizen we in alle vroegte naar de stad van Udai, Udaipur. We zitten in een schitterend koopmanshuis met uitzicht op de ver uitgedroogde rivier. Het heeft hier 2 jaar niet geregend. Ook is de Navarati aan de gang, het 9 daagse meditatie programma van de Hindoes waar de Goddelijke Moeder Durga met haar 9 namen en verschijningssvormen vereerd wordt. Overdag vasten de hindoes. Ze staan strak van het reticiteren van de mantra's. Overal klinken Navarati liederen. Oh Durga namakaram. De lucht zindert van de gebeden. We hebben in Udaipur een uitstekende gids, hij begeleid ons de komende dagen. We bezoeken een schitterende Vishnu tempel, hebben een boottocht op het meer. Gaan naar de eeuwenoude archeologische overblijfselen van een Shiva tempel buiten de stad.Bezoeken edelstenen-en tapijten werkplaatsen en het Lake Palace. Rajasthan de plaats waar de Maharaja's geleefd hebben, de Hindoe koningen van India. Schitterende kleuren, mensen in veelsoortige kledij, vriendelijke gastvrijheid. De komende tijd worden we als kleine koningen behandelt, het ontbreekt ons aan niets.

Na Udaipur bezoeken we de Rakanur tempel een Jain tempel. De Jain zijn een sekte binnen het Hindoeisme die alle leven respecteren van de kleinste vlieg tot aan de grootste olifant. Ze hebben speciale kledingvoorschriften. Je mag geen stukje leer dragen in de schitterende eeuwenoude tempel. Impressies, het middaglicht stroomt de tempel binnen, we zien de rituelen van de Jains. Onze gids vertelt en vertelt. We worden langzamerhand experts in de Hindoe religie. Na de Jain tempel neemt de gids afscheid, we we worden de komende dagen tot aan Agra waar de Taj Mahal staat rondgereden door onze eigen driver, een pezige, beleefde man uit Rajasthan. langs stoffige wegen vol van trucks, geiten, kamelen, schapen en mensen die allerhande bagage vervoeren, oh Vishnu behoud ons voor de dood. Gelukkig blijft alles goed gaan. het is een wonder.Dan een tussenstop in een Indian Heritage hotel gevestigd in de voormalige paardenstallen van de Maharadja.De paleizen en forten die we bekeken hebben zijn talloos en kleurrijk en verhalen van de rijke geschiedenis van Rajasthan, de enige staat die vrij is gebleven van Britse overheersing. Dan naar de streek Ranthambhore waar een tijgerreservaat gevestigd is. Hier gaan we op foto safari in de jungle. Voordat we daar aankomen gaan we eerst naar Jodpur, de blauwe stad waar we naast paleizen zien ook olifant gaan rijden. Marianne vind dit geweldig, altijd al gewild. Onze olifant is een 40 jarige oude dame die er flink de pas in zet. Dan op safari. We zijn ondergebracht in een hotel dat een voormalig Maharadja paleis is. Dit keer gaan we met een truck en jeep met gids op safari. 3 keer zien we een tijger. Twee keer een vrouwtjes tijger en 1 keer een mannetje. Dat we 3 keer een tijger gezien hebben ongelofelijk zegt het hotelpersoneel. Hoe is het mogelijk zeggen de gidsen. You are lucky. we zijn de ongekroonde tijgerkoninkjes van Ranthambhore. De safari is enerverend, maar de moeite waard. Dan Agra, de Taj Mahal, je bent niet in India geweest als je dit liefdespaleis niet gezien hebt. De Taj is mooi, prachtig van wit marmer. Agra is hard en aggressief, iedereen probeert je iets aan te smeren. Marianne moet 2 keer door Maurice ontzet worden uit de klauwen van agressieve verkopers. We moeten wachten in Agra totdat onze trein naar Varanasi vertrekt. De nachttrein die vroeg in de ochtend aankomt. Gelukkig is alles goed geregeld. We worden elke keer opgehaald en naar het hotel begeleid. Het station van Varanasi is een crimineel broeinest.Dit is de heilige stad aan de Ganges. Hier komen oude hindoes naartoe om te sterven. Als we er zijn is het de laatste dag van de Navarati en wordt er een ritueel uitgevoerd aan de oevers van de rivier. Over Varanasi een apart artikel.

Nu zijn we in Chennai, over 4 dagen gaan we voor een maand naar onze Ashram hier vlak bij in Pondicherry, . Yoga, meditatie, Ayurveda, Seva ( karma yoga).

We weten niet of er internet mogelijkheden in de Ashram zijn. Dus we willen van te voren de rest van onze reis door India gaan regelen. Tot aan Mumbai waar we eind mei zullen vertrekken naar huis, Amsterdam, waar we een week zullen blijven om opnieuw een beetje te wennen om vervolgens rustig naar huis te kunnen gaan.

Namaste, we groeten het licht in jullie.

Maurice & Marianne.

Op weg met Mr.Singh.

Lieve mensen,

Dan maar gelijk deel 2 er achter aan. Het is tenslotte toch weekend. Dinsdag en woensdag hebben we een taxi met chauffeur gehuurd.Dat is hier geen overbodige luxe als je wat wilt zien.Het verkeer is buitensporig druk en chaotisch en de afstanden zijn enorm. Rond 10 uur afgelopen dinsdag meld Mr. Singh zich een oudere man met een hoofddeksel wat op een tulband lijkt. Hij heeft een baard en spreekt Hindi Engels. Wat we willen gaan doen ? We hebben een lijstje gemaakt voor de komende twee dagen. Allereerst gaan we naar de Samadhi van Mahatma Gandhi, de vader van de Indiase natie. Behoeft verder geen introductie. De begraafplaats heeft een indrukwekkende sfeer. Bij de Samadhi van de Mahatma worden we omgeven door een enorm sterke rood gele zon. Na het bezoek aan de Samadhi voert onze tocht ons naar Qutb Minar een complex uit de Moghul periode met een 278 feet hoge toren die gegraveerd is met versen uit de koran. In de 13 eeuw werd deze toren gebouwd door de eerste Muslim sultan van Delhi om zijn overwinning te vieren op de Hindoe koningen. Op dit immense complex krijgen we het India gevoel te pakken. Eindeloze vergezichten met tempels , zwermen vogels, geuren, kleuren en een bonte verzameling bezoekers uit alle windstreken. Mr. Singh wacht op ons in de auto. We willen iets eten en hij brengt ons naar een restaurant waar hij commissie krijgt. Dat zegt hij er overigens niet bij. In het restaurant krijgen we iets anders dan we besteld hebben en we sturen de gerant terug voor de juiste bestelling. Nadat we gegeten hebben spoed Singh zich als een haas naar binnen om zijn vindersloon te incasseren. Ze hebben hier allemaal nevenhandeltjes en proberen je altijd meer te laten kopen dan je van plan bent. Een soort nationale sport uit noodzaak. Dan is het tijd om de Bahai tempel te bezoeken. De stichter Baha u llah heeft in de 19 eeuw een onafhankelijke wereldreligie gesticht die uitgaat van de eenheid van alle godsdiensten en die wetenschap en religie combineert om humanitaire doeleinden te realiseren. Ze hebben dan ook veel sociale projekten. De Bahai hebben geen priesters of uiterlijke kentekenen in hun religie. Als we onze schoenen hebben uitgedaan mogen we plaatsnemen in een prachtige ,open, lotustempel met veel licht. Absolute stilte word gevraagd en je kunt hier bidden en mediteren. Echt hardstikke bijzonder. Gesterkt gaan we verder op onze odyssee door Delhi. Het laatste uitstapje van deze dag is het protoype van de Taj Mahal, Humayans Tomb. Een enorm uitgestrekt Muslim complex met schiterende archeologische opgravingen en tuinen. Ook hier weer een bonte verzameling van mensen. We worden op de foto gezet door een vriendelijke Hindoe man. Nieuwsgierig bekeken door volwassenen en kinderen die ons spontaan groeten.

De tweede dag is Mr. Singh weer aanwezig. Hij ruikt commissie. Gisteren heeft hij niet genoeg gevangen want we waren bij het Emporium al geweest op eigen gelegenheid. Vandaag komen er Hindoe tempels in beeld. Ook een Sikh tempel met rondleiding. Ook bezoeken we de plek waar Mahatma Gandhi zijn laatste 144 dagen heeft doorgebracht voordat hij werd vermoord door een Hindoe fanaat. De eerste tempel die we bezoeken is een schitterende Hindoe tempel, de Laksmi Narayana tempel. Hier treffen we het hele goden pantheon aan in de vorm van schitterende muur beeldhouwwerken. Binnen mogen we geen foto's maken. Als we er zijn krijgen we een Tikka, rode stip geplaatst op het voorhoofdschakra, We genieten van de afbeeldingen en van de prachtige teksten uit de Rig Veda en Upanishads ( oude heilige boeken voor Christus ). Dan gaan we naar de Sikh tempel. enorm veel bedelaars in de buurt van de tempel, erg opdringerig zijn ze. Als we binnengeloods worden door mr. Singh worden we voorgesteld aan onze gids een Sikh vrouw. We mogen in het heilige water van de Sikhs baden. You are lucky zegt ze en we mogen de tempel in waar een oeroude man uit het heilige boek van de Sikhs aan het voorlezen is. De Sikhs hebben geen Guru meer, het heilige boek is hun leidraad. Boven in de tempel word in kleine kamers het boek gelezen, onafgebroken. Mannen met baarden wisselen elkaar rond de klok af. Overal mogen we 1 foto nemen. For memory. Ook krijgen we een kijkje in de Seva keuken van de Sikh. Enorme pannen en mensen die brood aan het kneden zijn. Voor de eetruimte zitten veel mensen te wachten op een gratis maaltijd. Naast maaltijden bieden de Sikhs ook onderwijs, gezondheidszorg en verschillende andere zaken aan aan de allerarmsten. Toch vormen ze maar 1,8 % van de Indiase bevolking. Als we gaan doen we een kleine donatie voor de sociale projekten en schrijven we iets in het gastenboek. Bij de uitgang kopen we een Sikh armband met de naam van God er in gegraveerd. Dan is het ijd om iets kleins te eten en wat kleine inkopen te doen. Alvorens dat gaat gebeuren loods Singh ons naar een winkel waar de opbrengst van de producten gaat naar sociale projekten. Marianne koopt een prachtige, oranje India sjaal, de kleur van het geluk ( Ananda ). Na wat gegeten te hebben en wat kleine inkopen op de Kahn markt gaan we naar de Lodi tuinen, een rustige oase vol planten en bloemen waar we even kunnen bijkomen. Ons laatste bezoek gaat richting Kali tempels. De eerste Kali tempel wordt gereconstrueerd. We zien wel mensen die beelden aan het construeren zijn. Dan maar naar de Kali Dewi tempel. Kali, Godin van de duisternis heeft 7 zusters. Deze tempel is gewijd aan 1 van haar zusters. Nu komen we, voordat we bij de tempel zijn bij de sloppenwijken van Delhi uit. Veel bedelende kinderen, vuil en stof. Bij de tempel kopen we eerst een offerande voor Kali Dewi. We mogen naar binnen. Alhoewel ze wel raar opkijken twee buitenlanders hier, hoe kan dat nou ? Weer een Tikka, we offeren bloemen aan de verschillende Hindoe goden en moeten een klein vuur ritueel uitvoeren om onszelf te zuiveren. Als we weggaan moeten we terug om nogmaals een vuurtje te ontsteken. Dan mogen we plaatsnemen op de vloer van de tempel om te bidden samen met de aanwezige Hindoes. Een jongen legt Maurice het e.e.a. uit. Uiteindelijk worden we naar de kelder geleid waar we de kans krijgen schitterende beelden te bewonderen van ondermeer Shiva, Vishnu en Parvati. het ijs gebroken. Ze accepteren ons om dat we de moed hadden het volledige ritueel af te wikkelen.

Daarna naar het Guesthouse, met stip op het voorhoofd, een zeer intensieve 3 daagse tocht door Delhi zit erop.

A.s. maandag vroeg op, richting Jaipur, Rajasthan. Blijf ons volgen, Reis Mee, de laatste 3 maanden zijn ingegaan.

Namaste, we groeten het licht in jullie.

Maurice & Marianne.

Het Rode Fort en Rajasthan.

Lieve mensen,

Na een wat langere periode dan jullie van ons gewend zijn zijn we hier dan weer. De afgelopen dagen zijn zeer intensief geweest en er is in korte tijd ontzettend veel gebeurd. Dit is het eerste verslag van de afgelopen periode. Aansluitend zul je nog een verhaal krijgen over wat we in Delhi allemaal gezien hebben. Laten we eerst eens beginnen met afgelopen maandag. Misschien herinneren jullie je nog uit ons vorige verslag dat we momenteel bij een Indiase familie een kamer in huis hebben. Vikram Bhalla de eigenaar van dit huis heeft een reisbureau. We konden aanvankelijk geen treinkaartje krijgen naar Chennai in Zuid-India. Uiteindelijk zijn we daar toch in geslaagd en vertrekken we 28 maart eerste klas naar Chennai, een tocht van ruim twee dagen. Het waren de laatste twee kaartjes die beschikbaar waren. Nu willen we niet de hele periode in New Delhi zitten tot 28 maart dus afgelopen maandag zijn we naar het kantoor van Vikram Bhalla geweest en hebben we samen met hem en zijn medewerkers een reis uitgestippeld naar Rajasthan. 12 dagen naar Rajasthan waar we ondermeer de heilige stad Varanasi zullen bezoeken, een safari zullen meemaken in de jungle, de Taj Mahal zullen bezoeken en ook nog eens olifant gaan rijden. Vooral Marianne wil graag olifant rijden. And last but not least zullen we ook nog eens Sarnath bezoeken waar de Boeddha zijn eerste leerrede heeft gehouden. Het belooft een schitterende reis te worden, alles is geregeld, vervoer, hotel en excursies. We kunnen ons geluk niet op. De kaartjes hebben we al. De reis door India is een sprookje aan het worden. Alles bij elkaar heeft ons dat een halve middag gekost. Maar de moeite waard. Verder hebben we vandaag het goede bericht gekregen dat we in april welkom zijn in de ashram van Sri Vast in Tamil Nadu. We hebben Guruji twee jaar geleden in Zwitserland ontmoet en met name Marianne wil hier graag naar toe. Het is een prachtige kleine ashram in het zuiden waar het accent ligt op duurzame ontwikkeling, yoga, gezondheid en innerlijke ontwikkeling. We zullen hier een maand verblijven. Voor wie geinteresseerd is in de achtergronden van het werk van Sri Vast en de ashram www.srivast.org.

De afgelopen maandag zijn we na onze bespreking met Vikram naar Oud-Delhi gegaan per fietstaxi. Door het enorme drukke verkeer kwamen we uiteindelijk aan bij het Rode Fort. Dit gedeelte van New Delhi is vergeven van moskeeen. Het Rode Fort (Lal Qila) is in 1648 afgebouwd en wordt omgegeven door massieve muren van rode zandsteen. Het herinnert aan de bloeiperiode van de Moghuls, de Muslim koningen van India, afkomstig uit Afghanistan en Pakistan. Als we bij het Fort aankomen probeert een taut onze fietstaxi te verdringen door hem weg te sturen. Dat gaat niet door. Nee hij vervoert ons niet jij. Als we het Fort binnen willen is het bijna gebedstijd en moeten we als niet Muslims entree betalen. Wat we dan zien is schitterend, zwermen vogels, een schitterend uitzicht op de stad, het rituele baden van de Muslisms en de geluiden van de oproep tot het middag gebed vullen het enorme, in zonlicht gehulde, plein. Marianne moet een Burka aan en gaat op de foto met een aantal kinderen. Helaas kunnen we de foto's niet laten zien die staan op onze mobiele telefoon. Dan gaan we terug, door het stoffige, onbeschrijfelijk drukke verkeer. Delhi is aan de kant van de weg een put. Zwervers, bedelaars, mensen die onder tenten lopen. India heeft een enorm armoede probleem. Niet alleen hier maar ook in andere staten zoals Bihar en Rajasthan. 275 miljoen mensen in absolute armoede. Dan nog eens aids, een waterprobleem, milieu problemen en ga zo maar door. Dit is het meest complexe land op aarde. Overweldigend mooi onder de vuillaag. Schrijnend als het gaat om haar kinderen, die over straat kruipen terwijl de ouders als bouwvakkers werken aan de projekten die klaar moeten komen voor de Commonwealth games die hier in oktober gehouden worden.

Einde deel 1. Lees straks verder.

Maurice & Marianne.

In vliegende vaart door Delhi.

Lieve mensen,

Hier zijn we dan weer. de afgelopen dagen hebben we veel geslapen en zijn we langzamerhand een beetje gewend geraakt aan het klimaat in Delhi. De overgang van China naar India is enorm groot geweest. Zoals eerder vermeld zitten we hier in een Guesthouse bij de familie Bhalla. De familie, Vikram en zijn vrouw Adarhana zijn erg aardige behulpzame mensen. Vikram heeft een eigen reisbureau en hij zal ons de komende dagen behulpzaam zijn met het uitzetten van onze reis door India. Waren we eerst van plan meteen na Dehli door te reizen naar Zuid-India nu willen we er een kort verblijf in Rajasthan aan vast koppelen. Rajasthan is de voormalige deelstaat van de koningen van India de zogenaamde Moghuls. Maandag gaan we kijken wat haalbaar is met name wat ons budget ons toelaat. De treinkaartjes voor Zuid-India zijn nog niet zo makkelijk te krijgen. Treinen in India zijn vaak lange tijd van te voren volgeboekt en er zijn ook wachtlijsten. Mogellijk hebben we morgen twee eerste klas kaartjes. De twee enig overgebleven kaartjes naar Chennai. Er wordt een mannetje met contacten naar het station gestuurd om de kaartjes te bemachtigen. Tweede klas was al compleet overgeboekt. Dat betekent sowieso dat we onze reisplannen hadden moeten bijstellen.

In Delhi blijven we nu iets langer . Er is hier zowie zo genoeg te zien. Je kunt hier om alles te bekijken het beste een auto met chauffeur huren, voor 8 uur per dag . Met de metro kost het te veel tijd en energie.

Vandaag hebben we dat echter wel gedaan. We moesten in het centrum van Dehli zijn op Connaught place. Eerst een fietstaxi genomen naar het metro station , met de metro naar het centrum om een ATM bank te zoeken die Europese kaarten accepteert. Dat lukt wonder boven wonder en vervolgens gaan we met de Tuk Tuk, een gemotoriseerd wagentje op 3 wielen richting van het Emporium een centrum waar winkels zijn die door de regering goedgekeurde handnijverheidsproducten verkopen. We zijn overigens blij dat we geen hotel genomen hebben in het centrum ,het is daar een gigantische bouwput. Verder overal bedelaars die hun hand ophouden, vrouwelijke bouwvakkers met emmers water voor de metselaars. Aan de kant van de weg sloppenwijken waar kleine kinderen als muizen onder de lappen tenten vandaan kruipen. Veel en chaotisch verkeer. Toeteren en nog eens toeteren. Een onvoorstelbare levendige chaos en drukte, geluiden, geuren ,kleuren. Als je hier bent onderga je een complete cultuur shock.

Uiteindelijk komen we aan bij het Emporium. Handige verkopers loodsen ons naar de tapijten sector. Nee dat willen we niet. We willen handnijverheids producten zien. Op de bovenverdieping kun je prachtige afbeeldingen van Indiase hindoe goden kopen. We laten de verkoper zijn uitgebreide collectie tonen. Uiteindelijk besluiten we twee prachtige afbeeldingen aan te schaffen van Laksmi en Ganesh. Over het Hindoe Goden pantheon en haar betekenis komen we later nog eens wat meer uitgebreid terug.Tenslotte kopen we op een andere afdeling een waar kunstwerkje, een marmeren Ganesh beeldje. We weten op beide aankopen behoorlijk af te dingen zodat we alles bij elkaar 3 voorwerpen van absolute top kwaliteit kunnen kopen. Dit vind je op straat niet. De voorwerpen gaan vergezeld van papieren van de regering van India.Dit is meteen het laatste wat we mee naar huis willen nemen. We konden er geen weerstand aan bieden maar we zijn er van overtuigd dat deze zaken van onschatbare waarde zijn voor ons en we zullen er geen spijt van krijgen.

Dan moeten we nog terug naar ons Guesthouse. Met de Tuk Tuk. Aanvankelijk weet de chauffeur niet waar hij moet zijn. En na een korte stop waarbij hij vraagt aan omstanders waar het adres is vervolgen we in vliegende vaart onze tocht. Maurice moet hierbij even zijn ogen sluiten. Het is alsof je in een achtbaan op de kermis zit. Uiteindelijk komen we veilig aan. De chauffeur wacht nog even om er van verzekerd te zijn dat we goed op weg zijn.

Vanavond hebben we hier in huis heerlijk gegeten, net als de afgelopen twee dagen. Voor weinig geld koken de twee huisbediendes van de familie Bhalla voor ons. Ook zijn we met Vikram Bhalla in bespreking over onze reis. Word vervolgd. Na een slow start in India en na bijgekomen te zijn van de perikelen rondom onze reis zijn we nu steeds meer klaar voor het vervolg. We zullen overigens eindigen in Amsterdam. We vertrekken over plus minus 2,5 maand vanuit Mumbai direct naar Nederland. Geen tussenstops meer zoals we aanvankelijk van plan waren.

Gisteren waren we 7 maanden onderweg. Still going strong.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

Goedemorgen India !

Lieve mensen,

Vannacht zijn we rond 4 uur Indiase tijd aangekomen in ons Bed & Breakfast hotel in New Dehli de hoofdstad van India. We hadden gekozen voor een directe vlucht vanuit Beijing. Dat betekende echter dat we een halve dag moesten doorbrengen op Beijing International Airport. De dag van te voren zijn we er met behulp van het hotel in geslaagd om onze stapel Renminbi om te zetten in US Dolllars. een hele opluchting dat dat gelukt is. De laatste Renmimbi besteden we aan het kopen van kadootjes op het vliegveld. Een uur later dan gepland vertrekt ons vliegtuig richting New Dehli. Het reisgezelschap bestaat uit een bonte verzameling reizigers. Tibetaanse monniken, Hindoes, Amerikanen, Chinezen en kleine kinderen. En natuurlijk twee avontuurlijke Nederlanders die blij zijn om China te verlaten op weg naar hun volgende reisbestemming. Onderweg in het vliegtuig is het voornamelijk slapen en eten. Een van de kinderen blijft maar huilen, het ventje is zeker ergens van geschrokken. Uiteindelijk valt het jongetje uitgeput in slaap. Het wordt nog even spannend als we boven de Himalaya's vliegen. Er steekt een enorme wind turbulentie op die er voor zorgt dat het vliegtuig flink heen en weer schud. Uiteindelijk landen we veilig. China Air land op een van de achteraf banen van het vliegveld. We worden opgehaald door een aftandse bus, met een slaperige chauffeur aan het stuur. Na een rondrit over het vliegveld worden we afgezet bij de douane waar we alle formaliteiten vrij snel achter de rug hebben. Nu nog onze bagage. ondertussen sterven we van de jetlag. We staan bij de verkeerde band. Waar is onze bagage ? Die is al eerder uitgeladen i.v.m. de vertraging en we hebben geluk dat we hem kunnen terugvinden want ze zijn hem net naar het depot aan het brengen. Dan Dollars wisselen en tenslotte worden we bij de uitgang opgewacht door een taxichauffeur die ons namens het hotel komt ophalen. We moeten er niet aan denken dat we zelf een taxi hadden moeten vinden. Alhoewel relatief rustig is het 's nachts nog wel levendig op Ghandi Airport. Als we bij het hotel zijn worden we meteen naar boven gebracht door de huisbediende. Uitgeput vallen we in slaap. Deze ochtend hebben we een heerlijk ontbijt in de grote woonkamer van het huis. Het is een Indiaas herenhuis aan de rand van een groot park. Heerlijk rustig naar Indiase begrippen. In de ochtend is het al erg levendig op straat. We worden gewekt door een veelstemmig tempelkoor hier bij de tempel uit de buurt. Hara Krishna, hare Krishna, Krishna Rama. Het monotone gezang begeleid onze ochtend rituelen. Is dit een droom ? Nee hoor. Na het ontbijt verkennen we de buurt rondom het park. Water dat is het eerste wat we nodig hebben. De Indiase zomer is vandaag begonnen en de temperatuur is hier overdag 31 graden. Dat gaat nog wat worden. We zullen weer opnieuw moeten wennen. De eerste kennismaking met India is overweldigend. Kleuren, geuren, geluiden, mensen, dag en nacht leven. Het is onvoorstelbaar en dit is nog het begin.

Vanavond maken we kennis met Vikram de eigenaar van de Bed en Breakfast. Hij en zijn vrouw met wie Maurice zojuist heeft kennisgemaakt hebben ook een klein reisbureau. Ze hebben aangeboden ons verder te helpen met o.m. treinkaartjes en accomodatie. Cool dat kan ons snel verder helpen en het kost ons minder tijd. We zijn de enige gasten hier en het is een unieke ervaring om in te wonen bij een Indiaase familie. Ook een welkome afwisseling na de luxe, afgeschermde Chinese hotels. Onze kamer is schoon en van alle gemakken voorzien.

Nu gaan we rusten en straks lekker eten, We staan nog strak van de jetlag.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

Een Chinees met klamme handjes !

Lieve mensen,

Daar zijn we weer. Deze keer krijgen jullie bericht vanuit een ander hotel in Beijing. Gisteren zijn we hier gearriveerd. We werden weggebracht door de manager van het hotel waar we eerder verbleven. Daar is wel het een en ander aan vooraf gegaan. Zaterdagavond hebben we namelijk keiharde onderhandelingen moeten voeren met het Chinese management van het hotel om onze positie voor ons verdere verblijf veilig te stellen. Nee we overdrijven niet het ging deze keer op het scherpst van de snede. Even terug in het verhaal: de Chinezen wilden ons uit het hotel hebben i.v.m. met de Internationale conferentie die daar gehouden zou worden. Wij wilden het hotel niet zonder slag of stoot verlaten. In het gesprek met het management komt dan de aap uit de mouw. Het hotel wordt 1 maart volledig afgesloten van de buitenwereld en de Chinese geheime dienst zal de veiligheid van de politici in het hotel gaan bewaken. Er komen security checkes en speciale badges, kortom het wordt een bunker. In dit soort omstandigheden willen we natuurlijk niet logeren, het maakt onze reis bijna onmogelijk. Maar als we gedwongen worden om te vertrekken zullen we de Nederlandse Ambassade in Beijing bellen en hen informeren. Daar schrikken ze even van. Okay kom dan maar op met je aanbod. Een nacht gratis logeren is het eerste bod van de Chinezen en we brengen jullie naar een ander hotel, dat goedkoper is en dat je wel zelf moet betalen. Nu gaan ze te ver. Wij komen met het volgende: een gratis nacht, het nieuwe hotel wordt betaald door de Chinezen, geld terug van de tijd die we niet gebruiken in dit hotel en de taxikosten naar het nieuwe hotel wordt ook door jullie vergoed. Plus dat we een evaluatie schrijven voor de algemeen directeur van het hotel. Ze zien bleek om de neus. Ze hebben geen keus en gaan akkoord. Wij hebben in feite ook geen keus maar willen niet opgezadeld worden met extra kosten. We maken pap van ze,ze hebben het verdiend. En jullie zijn nog wel zulke leuke gasten. Nee dat is het probleem niet.

De volgende dag staan de Chinezen in slagorde bij de balie van de receptie opgesteld. We worden behandeld alsof we van porcelein zijn. De assistent-manager brengt ons persoonlijk naar het nieuwe hotel en ook verlaten we ons oude hotel met een pak geld en excuses van de voltallige Chinese hotelploeg.

Als we in het nieuwe hotel zijn aangekomen doet de Chinese manager zijn afspraak gestand. Zij betalen de rest van onze kamerhuur kosten in China. Als we afscheid nemen van de manager en hem een hand geven voelen we zijn klamme handjes. Als we naar boven gaan zien we het opgeluchte gezicht van de man.

Het hotel waar we verblijven is een statig hotel in het uiterste Noorden van Beijing. Gebruikt in 2008 tijdens de Olympische Spelen. Ontworpen door een Amerikaanse architect. Niks mis mee dus. Toch kost dit soort zaken veel energie. Het is balanceren, er goed uitkomen en zelf niet in de problemen raken. We komen ondertussen niet toe aan geplande uitstapjes. De Chinese muur hebben we al eerder uit ons hoofd gezet. Die krijgen we hier in sociaal opzicht wel. De theatervoorstelling over Kung Fu willen we morgen, onze laatste dag in dit hotel , wel gaan bijwonen. Tenminste als....

Ja als we in staat zijn om al onze Renminbi om te wisselen voor US dollars. Er gelden namelijk beperkingen voor de hoeveelheid die je per dag mag wisselen. (valuta politiek) Vanwege de beperkte tijd die we hebben roepen we de hulp in van de assistent-manager van dit hotel. Die zal morgen met de Bank Of China bellen om een reservation te maken voor de hoeveelheid die wij willen wisselen. Blijkbaar kan het dan wel. Hopen dat het allemaal gaat lukken. Wisselen van Renminbi naar Indiaas geld is niet mogelijk. Dat wilden we namelijk eerst doen. Als alles goed uitpakt maken we zelfs koerswinst.

Jullie zien, jezelf als vreemdeling in dit land bewegen is nog niet zo gemakkelijk. Niet alles staat in de reisboeken. We horen en zien bij andere Westerlingen hier dat zij het ook niet altijd even gemakkelijk hebben.

We zijn naar China gekomen voor de Taiji, een vuurproef. Een extra vuurproef is het om je door dit land te bewegen en uit te komen met de andere wetten, gewoontes en gebruiken van de ondoorgrondelijke Chinezen. Onder de beleefde, vriendelijke laag vind je nog de sporen van een recent verleden. Ondanks de moderne uitstraling die het land wil hebben hebben ze nog een lange weg te gaan. Maar goed, de draak is wakker geworden.

Verder nog enige foto's en de mededeling dat we hier gisteren lantaarnfeest gehad hebben wat vergezeld ging van het uitbundig klinken van vuurwerk. ( al ruim een maand aan de gang ).

We kijken uit naar India !

Iedereen lijkt intelligent, scherpzinnig, ik alleen ben bot als een boer,

omdat ik de Moeder vereer die alles voed.

Dao De Djing.

Maurice & Marianne.

In het hol van de Draak.

Lieve mensen,

Weer enige dagen geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben. Ondertussen is er het nodige gebeurd hier. Laten we eerst maar eens beginnen met een leuk item. Ons uitstapje naar het National Art Museum van Beijing. In dit prachtige museum was een tentoonstelling over de ontwikkeling van het Chinese schrift door de eeuwen heen. Ook konden we genieten van prachtige deurschilderingen en afbeeldingen die gewijd waren aan de viering van het Chinese jaar van de tijger. Ook konden we in de museumwinkel prachtige kalligrafi penselen kopen die ons sterken in ons voornemen om hier iets mee te gaan doen als we in Nederland zijn.

De volgende dag besluiten we om boodschappen te gaan doen. Eindeloos zoeken naar after shave en een extra beveilings ketting voor onze bagage. Dit is de dag dat de man met de hamer is langsgekomen. We voelen ons moe, geirriteerd en huilerig. We hebben even genoeg van Zuid-Oost Azie, de mensen, de taal, het eten, de moeizame communicatie. Hier komen we ook wel weer over heen we moeten nu even tijd nemen voor onszelf en ons afsluiten van de buitenwereld.

Inmiddels zijn we er wel in geslaagd een hotel te regelen in New Dehli. We hebben een rustig hotel gevonden ongeveer 3 km van het trein station. Bed & Breakfast, schoon, met een tuin, internet en verschillende handige aanvullende diensten. Ook komen ze ons ophalen van Ghandi International Airport. Met taxi's moet je trouwens oppassen in India. Er rijden veel Tauts rond, illegale taxichauffeurs die je proberen af te zetten en die je door de achterbuurten van Dehli naar een ander hotel proberen te brengen. Allemaal te lezen in de onontbeerlijke Lonley Planet reisbijbel over India.

Ook is het contact gelegd in India met de Ashram van Guruji Sri Vast, een Yogameester die we 2 jaar geleden in Zwitserland ontmoet hebben. Hij heeft Marianne destijds gezegd dat ze binnen afzienbare tijd in India zal zijn. De Ashram ligt in het zuiden van India, in Pondicherry, Tamil-Nadu. We zijn welkom. Of we Guruji zullen ontmoeten is de vraag want hij start die maand zijn tournee richting Europa. Maar we gaan er in ieder geval heen. Alles over treinen door de hele wereld kun je vinden op de uitstekende website van Seat61, een aanrader.

Dan is er nog de kwestie van de bagage. Inmiddels is er aardig wat bijgekomen en we besluiten dan ook de bagage die we niet meer nodig hebben op te sturen naar Nederland. Met hulp van het hotel zijn we er vandaag in geslaagd 14 kg met de FedEx weg te werken. Dat scheelt weer een hoop gesjouw.

Ondertussen zitten we hier in het hotel in het hol van de Draak. Er gaat hier namelijk een grote Internationale conferentie beginnen op economisch gebied. Het hele hotel was vanmorgen door een cordon van politieagenten omgeven en het is hier een drukte van belang. Maar nu komt het zojuist werd ons door de hotel receptie gevraagd of we eerder willen vertrekken. Nee natuurlijk niet, we vertrekken 3 maart en hebben onze reis al geregeld. We hebben aangegeven dat we dit niet erg gastvrij vinden van het hotel. Dit hadden ze kunnen voorzien toen we ons verblijf verlengd hebben. We hebben besloten om onze huid zo duur mogelijk te verkopen. We zijn namelijk straks de enig overgebleven gewone gasten in het hotel. Enfin, we hebben waarschijnlijk later op de dag nog een gesprek hierover met de manager van het hotel.

We vinden e.e.a natuurlijk spannend maar we gaan er van uit dat ze ons niet kunnen dwingen om te vertrekken. We wachten maar af waar ze nu weer mee op de proppen komen.

We houden jullie op de hoogte,

drakengroeten vanuit Beijing.

Maurice & Marianne.

Beijing: een ontdekkingstocht.

Lieve mensen,

Vandaag was het maar liefst 15 graden in Beijing. Er hangt een vrolijke uitgelaten sfeer in de stad want het lente festival is er nog steeds. Het duurt tot 10 maart. Maar inmiddels zijn de Chinezen weer aan een massale volksverhuizing begonnen op weg naar huis. Het is maar goed dat we niet naar Shanghai zijn gegaan. In de avond klinkt nog steeds het vuurwerk. De Chinezen zijn nog steeds niet uitgeknald. Net als bij ons in Nederland vallen er hier doden en gewonden bij het afsteken van illegaal vuurwerk.

Over vuurwerk gesproken we hebben op het weblog van de NOS gezien dat de regering is gevallen. Hier is het ook al een paar dagen prominent in het nieuws. Nederland profileert zich weer eens in het buitenland.

Wat hebben we ondertussen de afgelopen dagen allemaal gedaan. Allereerst zijn we vandaag met de taxi naar het hoofdkwartier van de Hun Yuan Taiji school geweest, 20 km verderop in het district waar we verblijven. De school, die pas verhuisd is, is gelegen in een uiterst modern gedeelte van Beijing. Eenmaal aangekomen blijkt de school gesloten te zijn maar we ontmoeten een paar mensen die we eerder in Changchun gezien hebben. Maar we hebben geluk een half uur later komen er twee mensen van de school die ons uitnodigen om binnen te komen. Een van hen is de kleinzoon van Grootmeester Feng. De jongen spreekt Engels wat e.e.a gemakkelijker maakt. We mogen foto's maken van de trainingsruimte en natuurlijk moet er weer een groepsfoto gemaakt worden met de mensen uit Changchun. Ook kunnen we wat praten over de school en de leraren.En dat is een buitenkansje ,we kunnen een aantal trainings VCD's kopen van diverse Taiji en Qigong vormen. Dit helpt ons enorm bij onze training. Ook schaffen we een paar T-shirts van de school aan. Die van Marianne is een maatje te groot maar dat mag de pret niet drukken. We vertrekken voordat de trainingslessen beginnen. We vallen er immers midden in. De volgende keer mogen we komen trainen. Het contact is gelegd.

De dag ervoor zijn we een wandeling door Beijing gaan maken. Alhoewel China zich razendsnel aan het ontwikkelen is zijn er nog genoeg oude wijken waar je kunt zien hoe het vroeger was. De dag ervoor hebben we die ook al gezien rondom het enorm uitgestrekte merengebied dat in Beijing ligt. De oude wijken, Hutongs genaamd worden ofwel opgeknapt of bedreigd door de sloophamer. Jullie kunnen je niet voorstellen wat voor land dit is. Modern, kleurrijk, dynamisch, oeroud met diepgewortelde tradities, een land wat bezig is om zichzelf opnieuw uit te vinden zoals het altijd al gedaan heeft.

Als we door een park wandelen zien we hoe de Chinezen hun zondagmiddag doorbrengen, vliegeren, wandelen, oefenen, kaartspelen en sociaal samen zijn. Wandeld door Beijing doen we enorm veel indrukken op. We zien mensen van allerlei pluimage, sommige groeten ons of knikken ons vriendelijk toe. China is een land in beweging, ongelofelijk creatief en verrassend. Het zou een beoordelingsfout zijn om de Chinezen te beoordelen met Westerse maatstaven. Iets wat nog weleens gebeurd in West Europa. Dit betekent niet dat je niet kritisch mag zijn maar dat geld ook voor onze eigen samenlevingen.

Last but not least zijn we naar de dierentuin van Beijing geweest. Het was daar erg druk met name in het Panda huis. Daar zijn wij ook voor gekomen. Om ze te zien. Misschien hebben jullie de panda verhuizing vanuit de USA naar China gezien op de televisie . Nou dan kan je je misschien iets voorstellen wat voor status panda's hier hebben.Panda's zijn hier vorstelijke wezens. Bijna uitgestorven door het gebrek aan bamboe zijn de Chinezen een fok programma begonnen wat nu lijkt te werken.

In het panda huis is chaotisch. Chinezen verliezen alle zelfcontrole als ze de dieren zien. ze verdringen en vertrappen elkaar bijna. Toch slagen we erin de dieren van dichtbij te bekijken. Het zijn ook wel schatjes. We kunnen leuke foto's van ze maken.

Verder bekijken we nog wat andere dieren waaronder de Chinese tijger en een apensoort die wij niet kennen. Oh ja, ook nog wat prachtige wolven. Dan is het tijd om naar het hotel te gaan. We hebben lang niet alles gezien maar dat is onmogelijk want de dierentuin is enorm uitgestrekt.

Nu dat is het weer voor vandaag.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.