Opnieuw op weg.

Lieve mensen,

Over plusminus 2 maanden gaan we weer naar China. Het is een tijd stil geweest voor wat betreft het reizen maar nu begint het weer te kriebelen. De voorbereidingen voor een nieuwe reis naar Changchun zijn weer gestart. Begin November beginnen we waarschijnlijk in Brussel, eerst even een week uitrusten en dan waarschijnlijk met de TGV naar vliegveld Charles de Gaulle richting Azië. De lokroep van Azië. eenmaal in Azië geweest dan laat het je nooit meer los. Maurice is inmiddels alweer ruim een jaar werkzaam op een nieuwe zeer grote BSO locatie en aan zijn opleiding tot Taiji leraar begonnen. Marianne doet het rustig aan. De afgelopen periode hebben we zeker in het begin weer moeten wennen aan het leven in Nederland. We blijven ons verbazen over wat zich hier allemaal afspeelt. Toch wen je weer snel aan het leven hier maar ergens ben je definitief veranderd doordat je zo'n lange reis gemaakt hebt. Het stof van al dat reizen raak je nooit meer kwijt, de ervaringen blijven altijd bij je.

In China gaan we weer trainen bij Master Zhang, zelfde hotel, andere tijd van het jaar. Nog niet steenkoud maar wel warme kleren meenemen. We hopen daar oude vrienden en bekenden te ontmoeten. Ondertussen zijn we bezig met een nieuw paspoort moet minimaal nog 6 maanden geldig zijn na inreis in China, dan visum aanvragen via het visumbureau, naar het reisbureau, bagage bij elkaar zoeken en controleren, kortom alles moet tussendoor gebeuren.

Begin december hopen we weer terug te zijn in nederland en we hopen dat er mensen zullen zijn die ons op deze reis ook weer zullen volgen, want China is en blijft een fascinerend land.

Hartelijke groet,

Maurice & Marianne

Chennai-Amsterdam.

Lieve mensen,

Gisteren zijn we na een vliegreis die 20 uur geduurd heeft vanuit Chennai Zuid-India aangekomen in Amsterdam. Veilig en gezond. Op het vliegveld in Chennai was het erg druk en chaotisch. je kunt een vliegveld in India niet vergelijken met Europese en Amerikaanse vliegvelden. Voordat we op het vliegveld waren hebben we 3 uur in een taxi gezeten vanuit Pondicherry naar Chennai. Een reis over overvolle, zeer gevaarlijke wegen, door drukke Tamil dorpen.

Toen we aan boord van het vliegtuig gingen konden we niet naast elkaar zitten. Het vliegtuig was volledig overboekt. Uiteindelijk kregen we 2 plaatsen op enige afstand van elkaar in een overvol compartiment. Weinig beenruimte. Toch slagen we erin om nog wat te slapen. Als we in Frankfurt aankomen moeten we overstappen op een ander toestel wat ons naar Amsterdam zal brengen. Weer moeten we, omdat we de Eurozone binnenkomen, strenge veiligheidsmaatregelen doorstaan. Alles wordt door de Duitse douane grondig doorzocht. Wat die geur wel niet is in onze tas. Raucherstabchen, wierookstokjes. Snuffel gerust. Door de strenge controle halen we nog bijna de laatste bus niet die ons naar het vliegtuig richting Nederland zal brengen. In het vliegtuig krijgen we als snack een boterham met kaas, die smaakt heerlijk. Eindelijk weer eens echte kaas na alle nepkaas die we in Azie gegeten hebben.

Als we in Amsterdam aankomen voelt alles aan de ene kant vreemd, onwerkelijk aan en aan andere kant is het toch weer vertrouwd. Na het drukke chaotische India lijkt het wel alsof we in een rustoord terecht zijn gekomen voor jonge bejaarden. Gelukkig is het een zonnige dag en de kou valt ook wel mee. We nemen een taxi naar ons hotel in Amsterdam waar we een paar dagen zullen verblijven. Nederland is een geordend en goed gestructureerd land en ziet er in vergelijking met India mooi opgeruimd uit. Overal afvalbakken, geen toeterende auto's en een koeler klimaat. Dat is vandaag wel te merken. trui en regenjas zijn uit de bagage gehaald. We moeten weer heel erg wennen. We zullen nooit meer dezelfden zijn als voordat we vertrokken op onze reis. Over een paar dagen naar we naar ons huisadres. Dan zijn we 9,5 maand onderweg geweest.

De onvoorstelbare reis. Het was in een woord geweldig, prachtig,onverwacht , groots en meeslepend. We zagen landschappen, culturen, vele volkeren en rassen, hadden nieuwe ontmoetingen, maakten nieuwe vrienden, ontwikkelden plannen voor de toekomst, kregen nieuwe leraren, leerden en ontleerden veel. Veel mensen hielpen ons en wij hielpen mensen. We kregen een andere, rijkere kijk op het leven. Het was soms duizelingwekkend om over de planeet te reizen. Met auto, trein, vliegtuig,metro,bussen en te voet legden we enorme afstanden af over verschillende continenten. Kortom deze reis zal ons altijd bij blijven. Als we thuiskomen zullen we veel herinneringen hebben en nieuwe ideeen en plannen voor de toekomst. Alles zal zijn plaats moeten krijgen, zal rijpen en zich verder ontwikkelen. We zullen blijven reizen, blijven trainen met onze leraren en nieuwe dingen blijven ontdekken. We zijn kosmopolieten geworden, aardbewoners.

We willen ook jullie bedanken, onze lezers en de mensen die ons ondersteund hebben met hun reacties. Ons reislog is heel erg veel gelezen. Sommige verhalen 400 keer en meer. We komen zeker aan een gemiddelde van 100 lezers per verhaal. We hebben dit voor jullie gedaan maar ook voor ons zelf om een reisgeheugen achter de hand te hebben. Naast de verhalen op het weblog heeft Marianne in haar notitieboek nog extra aantekeningen gemaakt. De foto's die we gemaakt hebben weerspiegelen onze waarnemingen . Goede en zeer goede foto's, interessante en oninteressante foto's. Foto's die zich ook voor thema's lenen. Kortom we gaan e.e.a eens goed bekijken.

Iedereen bedankt. We zijn blij om terug te zijn. Maar reizen zullen we blijven doen en ons weblog zal blijven bestaan. Zo kan het een document worden.

We gaan terug naar huis, hoe het zal zijn en worden, de tijd zal het leren, wij zijn gelukkig, dankbaar en tevreden.

De vlucht van de kraanvogels is voorlopig ten einde.

Vanuit een regenachtig Amsterdam,

een voorlopig laatste reisgroet.

Maurice & Marianne.

Pondicherry.

Lieve mensen,

Daar zijn we weer met het voorlaatste verslag voordat we a.s. woensdag richting Amsterdam vertrekken. We kunnen het ons eigenlijk helemaal niet voorstellen dat we naar huis gaan. De tijd is voorbij gevlogen en toch ook eigenlijk weer niet. Als we in Nederland aankomen zijn we bijna 9,5 maand onderweg geweest. We komen 2 weken eerder terug dan gepland maar dat is eigenlijk helemaal niet erg. Hier in India is het namelijk volop zomer en het is moordend warm. 2 maanden eerder dan gedacht is hier de zomer begonnen. Samen met de hoge luchtvochtigheid hou je het hier niet langer dan 2 uur uit op straat. Reizen is helemaal een crime.

Ondertussen zitten we heerlijk in onze hotelkamer in Pondicherry. Pondicherry een voormalige Franse koloniale stad met veel Franse invloeden. Winkels, straatnamen je ziet dat de Fransen hier lang gezeten hebben. De gebouwen met name aan de boulevard die langs het strand loopt stralen allemaal iets uit van vergane glorie. De luisterrijke dagen van Pondicherry zijn wel al lang voorbij. Toch is in deze kleine stad genoeg te doen. Festivals, muziekoptredens, de ashram van Sri Aurobindo, de zee. In de stad verblijven veel buitenlanders o.m. vanwege de ashram. Wij hebben de ashram ook bezocht.We zijn naar de Samadhi ( laatste rustplaats) van Sri. Aurobindo en the Mother geweest. Dagelijks komen hier honderden soms duizenden mensen om deze plek te bezoeken. In de ashram hangt een serene, vredige sfeer en je kunt langs de met bloemen overdekte tombe lopen van deze 2 grote Spirituele meesters. Meesters waaraan geen smet of schandaal kleeft en wier spirituele boodschap nog dagelijks gehoord wordt door vele duizenden mensen. Meesters die de leer van de integrale Yoga en Auroville gecreeerd hebben en wier erfenis nog vele mensen aanspreekt.

Het ashram gebouw is oud en je kunt er boeken kopen die geschreven zijn door Aurobindo en the Mother. Het terrein zelf is verspreid over de hele stad. Kleine fabrieken, drukkerijen, werkplaatsen, onderwijsinstellingen, Guest houses en medische voorzieningen. Ze maken allemaal onderdeel uit van het ashram complex. We kopen boeken en wierook, kadootjes voor mensen in Nederland en we zitten een tijdje bij de Samadhi. Hier zijn we ondermeer voor naar India gekomen om de roep van de Moeder te beantwoorden. Deze van oorsprong Franse Spirituele meester is in 1973 gestorven maar haar stem kan nog gehoord worden ver over de grenzen van ruimte en tijd.

Ook gaan we naar het strand. Vele Indiase mensen hebben hetzelfde idee. Het is hier in India immers zomervakantie. Dat is ook te merken aan de bezetting in het hotel. Veel mensen met kinderen. Het bevalt ons hier wel, dit ondanks de hitte. De Tamil bevolking is levendig,vriendelijk en behulpzaam. Het is hier minder agressief dan in Noord-India.Toch blijft India heftig en onvoorspelbaar. Na ruim 2 maanden hier te zijn geweest zijn we blij dat we terug naar Europa kunnen komen. Alvast een voorschot voor ons laatste verslag dat we in Amsterdam zullen schrijven: de reis is fantastisch geweest, onbeschrijfelijk en onvergetelijk.

Nu de laatste voorbereidingen voordat we naar huis gaan. De was laten doen in het hotel, de taxi bestellen die ons naar het vliegveld in Chennai zal brengen ( ruim 3 uur hier vandaan) en ja dan een vliegreis die in totaal 12 uur zal duren, naar Amsterdam waar we een week zullen wennen.... en dan dan is de reis echt voorbij alhoewel ons reisweblog zal blijven bestaan met het oog op toekomstige reizen. Maar daarover later meer.

Namaste, we groeten het licht in jullie,

Maurice & Marianne.

Een verhaal met een staartje.

Lieve mensen,

Vanmiddag zijn we in ons hotel aangekomen in Pondicherry na een verblijf van ruim 3 weken in de ashram van Sri Vast. We hebben daar echt een geweldige tijd gehad ondanks het feit dat het moeilijk was om 's nachts in slaap te komen. Zeer warm en het stikte van de muggen. Maar verder echt geweldig. De overweldigend vredige mooie natuur waar we ingezeten hebben, de lieve mensen van de ashram, de honden met hun puppies, de locale bevolking die op het terrein aan het werk was, de gesprekken met Chelvelli, de vrouw die de Ashram beheert, de kookkunsten van Swami, de Indiase kok. Niet te vergeten onze bezoekjes die we brachten aan het naburige dorp en waar we koffie met melk op een terrasje konden drinken. Verder de natuurkinderen in de ashram , de eindeloze gesprekken in de avond op de veranda, over het leven, onze reis en de spiritualiteit. Bezoekje aan het strand in alle vroegte, meezingen met de liedjes van de muziekgroep van Sri Vast. De ontmoeting met Pascalle, een Nederlandse vrouw die al 5 jaar aan het reizen is in India. Kortom het boek der dagen was rijk gevuld met ontmoetingen en een diepe vreugdevolle stilte. Maar ja die muggen en die hitte daar raakten we ook niet over uitgepraat. Gisteren kreeg ons verblijf in de ashram nog een staartje. Via een Skype, een internet beeld/telefoon verbinding hebben we met Sri Vast en zijn team gesproken die momenteel in de ashram in Zweden verblijven. Sri Vast zei bijna 4 weken in die hitte jullie hebben ausdauer. Enfin hij is op Europese tournee en 28 mei zijn we uitgenodigd om een gesprek te hebben met Guruji en zijn team in Amsterdam. In Amsterdam geeft hij een Satsang en ze willen waarschijnlijk met ons in gesprek over de vraag of wij ons bij de communiteit van de ashram willen aansluiten. We zullen wel zien waar het eindigt.

Ondertussen zitten we lekker in ons comfortabele hotel in Pondicherry , 8 nachten voordat we vertrekken naar Amsterdam waar we nog 6 dagen zullen verblijven voordat we naar ons appartement in Tilburg zullen vertrekken. Het voelt op dit moment allemaal nog erg onwerkelijk aan omdat we eigenlijk nog steeds volop in het reisgevoel zitten. Er is zoveel gebeurd en nog gebeurd er het nodige dat we het nog niet allemaal kunnen bevatten.In Pondicherry, een voormalige Franse koloniale stad zullen we nog verschillende zaken gaan bekijken en ons uiteindelijk gaan voorbereiden op de terugreis op 6 mei naar Amsterdam.

Ondertussen hebben we 30 april een jarige, Marianne helemaal onder de insectenbeten wordt 67 jaar in India, still going strong, vergeet haar niet !

Lieve groeten,

Maurice & Marianne

Auroville en de Matramandir.

Lieve mensen,

Daar zijn we weer. We zitten allebei van top tot teen onder de muggenbulten. Gelukkig zijn er hier in deze tijdsperiode geen muskieten. In deze streek zijn ze bijna uitgeroeid . Het beste is om 's morgens rond 4.30 op te staan dan is het nog redelijk koel. Vanmorgen hebben we dan samen met twee mensen uit India die tijdens de afwezigheid van Guruji de ashram beheren om 5.30 een thee ceremonie gehad waarbij we vanuit de stilte onze zintuigen helemaal hebben opengezet. Wat je dan ervaart is onbeschrijfelijk. De hele natuur om je heen komt tot leven en ieder geluid tot het meest subtiele geluid toe komt bij je binnen.

Eergisteren zijn we naar het bezoekerscentrum van Auroville geweest. Voor wie niet bekend is met Auroville even een korte toelichting. Auroville is een ecologisch dorp / stad waar momenteel 2200 mensen leven. Uitgangspunten van Auroville zijn o.m.: een samenleving creeeren die werkt aan de eenheid tussen mensen en volkeren. Auroville behoort aan de hele wereld en aan niemand in het bijzonder. De samenleving van Auroville is steeds in ontwikkeling en is een plek van permanente educatie gebaseerd op Spirituele waarden. Het wil een brug vormen tussen verleden, heden en toekomst. In de praktijk betekent dit dat er zaken als alternatieve technologie, andere onderwijsvormen, ecologie, Yoga en biologische landbouw beoefend worden. Auroville is in 1968 opgericht en wordt ondersteund door de VN, de regering van India en 43 andere landen op aarde.

Wij bezoeken die dag het bezoekerscentrum om de buitenkant van de Matramandir te bekijken.De Matramandir vormt het hart van de gemeenschap van Auroville, de ziel en er is in 1972 begonnen met de bouw ervan. Nu hoeven alleen de tuinen er omheen nog aangelegd te worden. Die tuinen hebben allemaal een ander thema bijvoorbeeld: stilte, inspiratie etc. Het is moeilijk de Matramandir te beschrijven, het is geen tempel of religieuze plaats. Er zijn dan ook geen religieuze symbolen te vinden. Eerst krijgen we een korte film te zien. Daarna leggen we de 1 km lange tocht af naar de Matramandir. De buitenkant hebben we in ieder geval kunnen bekijken, prachtig. Nu de binnenkant nog. Daar moeten we een afspraak voor maken om toegelaten te worden. het is immers geen plek voor toeristen maar een plaats waar oprechte zoekers in de gelegenheid worden gesteld om voor korte tijd concentratie te beoefenen.Uiteindelijk lukt het een afspraak te krijgen. Gisterochtend was het dan zo ver. Na 34 jaar kunnen we dan eindelijk deze legendarische metafysische plek betreden. Een klein gezelschap uit verschillende landen gaat op weg naar de Matramandir. Onze gids zegt dat de eerst keer heel bijzonder is , remember it will not come again. Op weg naar de Matramandir voelen we de enorme kracht die van haar uitgaat. Bij binnenkomst moeten we witte sokken dragen. Hoe moet je de Matramandir van binnen beschrijven. Een visionair gebouw wat alle verbeeldingskracht ver te boven gaat. Vol van licht en vormen, klaterende waterstroompjes die ingebed zijn in de marmeren muren. Gevuld met een immense stilte die alle beschrijvingen te boven gaat. Op weg naar de innerlijke kamer waar we een concentratie mogen doen van ongeveer 20 minuten. In de innerlijke kamer aangekomen gaan we zitten samen met nog ongeveer 30 mensen. Geen gebed, geen meditatie, geen religie, concentratie. In het midden van de ruimte staat een kristallen bol. Hoog vanuit het gebouw breekt het licht op de bol. langzaam komt en verschijnt het licht. Hier gaat om puur universeel bewustzijn. De mens op reis tussen de sterren, in een eindeloos heelal. Eindeloos bewustzijn dat zich steeds weer manifesteert in hogere, steeds veranderende vormen, tot eenmalig licht. Als we weer buiten staan zijn we stil en gaan we op weg naar het busje wat ons naar het bezoekerscentrum zal leiden. Wie meer over Auroville wil weten en haar inwoners kan bij ons terecht voor documentatie of hun website bezoeken.

Het bezoek aan de Matramandir is een van de vele hoogtepunten op deze geweldige reis. een reis die over enkele weken zal eindigen in Amsterdam. Maar dan gaat hij ook weer gewoon verder....

Vanuit Zuid-India,

Maurice & Marianne.

Geen leer ,geen Goeroe, maar wij.

Lieve mensen,

Daar zijn we weer vanuit een snoei-en snoei heet India. 2 maanden eerder dan verwacht is hier de zomer begonnen. Overdag is het minimaal 45 graden en 's nachts halen we de 35 graden ook nog wel. Het is zweten, drinken, kleren verschonen, in de schaduw zitten.

Inmiddels zijn we al ruim 5 dagen in de ashram. Na een tocht vanuit Chennai met een chauffeur aan het stuur die levensgevaarlijk rijgedrag vertoonde. Maar goed we hebben het weer overleefd en zijn blij dat we niet naar Kerala gaan. In de eerste plaats is het veel te warm om te reizen en in de tweede plaats is het ontzettend moeilijk om aan treinkaartjes te komen. Er zijn in India op sommige trajecten inmiddels wachtlijsten met duizenden mensen die om enkele kaartjes vechten. Een onbegrijpelijk en verbijsterend systeem waaraan voor ons iedere logica ontbreekt.

De ashram is tof, weleens waar zonder Guru, die is op reis naar Europa maar toch het bevalt ons hier prima. De paradijselijke rust, het schitterende ashram terrein, de vrijheid om te doen wat we willen. Lekker bijkomen en genieten. Er wordt heerlijk voor ons gekookt en we hebben een eigen 2 kamer woninkje op het terrein. Ondertussen is de plaatselijke bevolking die even verder op in een kleine gemeenschap woont druk bezig om het terrein bij te houden en verdere uitbreiding van het aantal appartementen te realiseren middels diverse bouw werkzaamheden. We eten biologisch en kunnen verder van alle faciliteiten van de ashram gebruik maken. Oefen ruimtes, satsang ruimte, bibliotheek noem maar op, vrijwel helemaal beschikbaar voor ons alleen. Alle buitenlanders en de Goeroe weg, haha en wij zitten in het paradijs op aarde.

In de buurt van de ashram vind je een klein dorp met een onuitsprekelijke Tamil naam. Daar gaan we af en toe naar toe om even iets anders te hebben. In het dorp vind je veel jongeren op brommers die hier genieten van het strandleven maar ook vind je er talloze mensen en een aantal winkeltjes die aangesloten zijn bij het grootste Eco-dorp op aarde, Auroville. Auroville ligt hier vlak in de buurt en willen binnenkort naar het bezoekerscentrum gaan om een afspraak te maken om de Matramandir te bezichtigen, een ja, hoe zullen we het noemen, een wel zeer bijzondere tempel. Maar daarover later meer. Auroville is opgericht in 1968 en haar filosofie en uitgangspunten zijn gebaseerd op de Yoga leer van Sri Aurobindo en de Moeder.

De zoeker die de Matramandir bezocht heeft weet na afloop wat er van zijn/haar zoeken verwacht wordt. We zijn benieuwd.

Ondertussen gaan hier de dagen in kalme pas voorbij. Vandaag is India officieel de zomer begonnen en hebben de kinderen vrij van school. De vakantie duurt hier tot het einde van de moesson die in Augustus start. Verder heeft de premier van India aangekondigd dat ieder kind in India een fundamenteel recht heeft om naar school te gaan. Een historische dag voor dit ontwikkelingsland.

Honden, warmtebulten bij Marianne, warme nachten en het gevoel in de jungle van Zuid-India te zitten. Dromerige landweggetjes, kleine tempels, geur van vuren in de verten die de neusgaten prikkelen. Nieuwe fruitsoorten, verre fluisteringen van thuis, in het hier en nu komen, deze aarde het paradijs.

Tot de volgende keer,

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

Reis naar de ashram.

Lieve mensen,

Daar zijn we weer, nog steeds vanuit Chennai waar het 36 graden overdag is en 's nachts maar liefst 28 graden. Als je buiten komt valt hier de warmte als een warme, klamme deken over je heen. Voor het hotel staan de auto riksja's als soldaatjes opgesteld om je naar wens mee te nemen naar de stad. We hebben eigenlijk nog niets buiten het hotel gedaan. Het is veel te warm voor sight seeing. Het hotel is koel en geriefelijk en we zijn de afgelopen dagen bezig geweest met het regelen van de rest van ons verblijf in India . Morgen gaan we naar de ashram van Sri Vast , 3 uur rijden met de auto vanaf hier. Richting Pondicherry. Pondicherry is een stad met Franse invloedssferen en 1 van de yoga-en ashram centra van India. De afgelopen dagen hebben we ondermeer onze vliegtickets naar Nederland gekocht. We hebben de datum waarop we naar Nederland vertrekken vastgesteld op 6 mei 2010. Dan zullen we na een maand ashram verblijf en een week Pondicherry vanuit Chennai vertrekken naar Nederland. Via Frankfurt naar Amsterdam. In Amsterdam zullen we dan een week blijven om uit te rusten, te wennen en feest te vieren. want een feest is deze reis tot nu toe wel geweest.

We hebben er van afgezien om nog een rondreis te maken door Kerala. Het vraagt veel organisatie om met name treinkaartjes te bemachtigen en we denken dat we dan toch weer veel van hetzelfde zien. Met een reisagent was het nog wel gelukt maar we willen ook graag binnen ons reisbudget blijven. Dit is tot nu toe wonderlijk goed gelukt ,.We houden zelfs een leuk bedrag over. Op weg naar de volgende reis dan maar.

Als we terug zijn zijn we ruim 9,5 maand onderweg geweest, een schitterende, onvoorstelbare en tot nu toe zeer rijke en succesvolle reis. Ons reis weblog blijft na deze reis nog bestaan want we zijn nog lang niet uitgereisd. Maar laten we daar niet op vooruitlopen. We zitten nog een ruime maand in India, het schitterende onvoorstelbare India met zijn vele facetten.

Als we in de ashram zitten is er weleens waar internet maar we weten niet of we daar gebruik van kunnen maken voor onze verslagen. Dus dit zou wel eens 1 van de laatste verslagen kunnen zijn. Alhoewel we vanuit Pondicherry nog een verslag zullen maken als we daar onze laatste week zijn. In Amsterdam is de koek dan echt op. Daar zullen we echt het allerlaatste verslag van onze reis maken.

Op naar de ashram, we hebben er zin in.

Reis mee, de laatste ronde is ingegaan.

Om Shanti,

Maurice & Marianne.

De Ganges: de heilige rivier.

Lieve mensen,

Aansluitend op ons vorige verslag meteen dit verslag er achter aan. De gekochte internet tijd willen we immers zo goed mogelijk besteden. Dit verslag zal gaan over Varanasi, de heilige stad aan de rivier de Ganges. Vele malen hebben we hier beelden van gezien op de Nederlandse televisie. Zien is echter anders dan er zijn. Het is werkelijk onbeschrijfelijk om in deze stad te zijn.

Dit is de stad van Shiva, een van de drie belangrijkste goden uit het Hindoeisme.Shiva de vernietiger, de god van de dans. Vishnu en Brahma zijn de andere twee hoofdgoden. Het Hindoeisme heeft overal wel een God voor.

Hoe is de Ganges onstaan . De bewoners van Varanasi, het voormalige Benares vroegen aan Vishnu om een rivier. Maar Ganga leefde in de hemel bij de andere goden. Daarom gaf Vishnu aan Shiva opdracht om de rivier naar de aarde te brengen. Shiva maakt een scheiding in het midden van zijn hoofd en liet Ganga vanuit dit punt naar beneden stromen naar de aarde toe. Echter de Ganges was een snelstromende rivier en moest daarom vanuit de Himalaya naar beneden geleid worden. Ze stroomt helemaal naar het zuiden en eindigt in de golf van Bengalen, het gebied waar wij nu zitten. Uit dankbaarheid voor de komst van de rivier werd Varanasi de stad van Shiva. Hier wordt Shiva samen met Moeder Ganga geeerd. Ieder jaar komen er miljoenen pelgrims naar de stad om in de rivier te baden of om in in van de Ashrams langs haar oevers zich voor te bereiden op de dood. De Ghats, trappen, aan de oever van de rivier, ruim 7 km breed, vervullen allemaal een speciale functie. Sommige Ghats worden gebruikt voor crematie door middel van vuur en andere Ghats zijn speciaal ingericht om mensen te ontvangen uit alle delen van India om te baden in de rivier. Ze worden hierin begeleid door Panda's , priesters die hun kleding bewaren en die hen helpen met het uitvoeren van de rituelen.

Verder zijn er Ghats met Ashrams waar Brahmanen, de hoogste klasse in India, worden opgeleid. De Brahmanen lezen eeuwenoude teksten, Veda's en Upanishads en worden opgeleid om rituelen uit te voeren aan de oever van de rivier. Wij mochten de laatste, negende dag van de Navarati zo'n ritueel bijwonen. Aan de oever van de Ganges voeren dan 7 Brahmanen een eeuwenoud ritueel uit om de Goddelijke Ganga te eren. Boterlampen branden, vuren worden ontstoken, mantra's worden er gezongen en over de rivier schallen de hoorns die gemaakt zijn van schelpen. Ook komt er een processie van boten voorbij met alle belangrijke Hindoe goden.

De ochtend na het ritueel gaan we in alle vroegte voor zonsopgang de Ganges op. Onze gids, een professor in de Indiase filosofie vertelt over het leven aan de rivier. Hij wijst ons op de begraafplaatsen, de Sadhu's, de ashrams, de wasserijen en de functies van de diverse Ghats.

Je zou verwachten dat dit een smerige rivier is, met al die mensen die hier een bad nemen.Drinken kun je het water niet, maar baden gaat prima. De avond ervoor heeft Maurice zijn handen en armen in de Ganges gewassen. Ook hebben we in de avond en ochtend lichtjes aangestoken en op de stroom van de rivier laten wegdrijven. De stroom op met die lichtjes, die we laden met eeuwenoude mantra's. Om Namah Ganga.

Het leven rondom de rivier is gereguleerd . Wat aanvankelijk een chaos lijkt is een geordend gebeuren met voorschriften die gevolgd moeten worden.

Het ritueel in de avond, de Aarti, is prachtig en meeslepend. De boottocht is geweldig. De tocht door de straatjes van de oude binnenstad, fascinerend.

In de middag gaan we naar Sarnath, 20 km verderop. Hier heeft de Boedda voor het eerst het wiel van de Wet gedraaid. Oude archeologische opgravingen van Vihara, plekken waar monniken gewoond hebben en een schitterend beeld van de Boeddha in het museum ter plekke completeren onze tocht in Varanasi. Deze is overigens begonnen bij de kooktempels waar families koken voor elkaar en de plaatselijke Godin om verlost te worden van ondermeer waterpokken. Ook worden hier gebeden opgezegt voor gezonde geboortes. Is de baby eenmaal gezond en wel op aarde dan wordt hij kaalgeschoren in een speciaal ritueel. Naar de kooktempel nemen ze je alleen mee als je een speciale interesse voor het Hindoeisme hebt.

Dan aan het einde van ons verblijf naar Delhi, tussenstop, markt bezoeken, beetje rusten, afscheid nemen van onze gastheer. In de avond naar Chennai. Aldaar aangekomen.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne .