Rustdag in Cuenca.

Vandaag hebben we een rustdag gehad. Dat was ook wel nodig na de vermoeiende reis van gisteren. Meestal verkennen we de dag na de reis de plaats en de omgeving waar we zijn. We zijn naar het benedenstuk van de stad gelopen in het dal. Onderweg kun je makkelijk rusten op een bankje en drinken uit een waterbronnetje waaruit kristalhelder zoet bergwater stroomt. Heerlijk een verademing na het chloorwater in Valencia. In de benedenstad hebben we wat boodschappen gedaan en zijn bij de VVV gaan informeren naar de locale wandelroutes. De benodigde informatie is te verkrijgen via een speciale wandelroute site op het internet. Ondertussen hebben we onze honderste foto genomen voor ons Reisweblog. Van te voren kan je niet bedenken wat voor foto dit zal zijn. je realiseert je pas welke foto het wordt als je hem al genomen hebt. Overigens de internetverbinding die we nu hebben werkt een stuk vlotter dan die in ons vorige hotel. Er zullen nog vele foto's en verhalen bijkomen als het aan ons ligt. Waarschijnlijk laten we onze Apple in St. Francisco USA upgraden zodat we meer Ramgeheugen krijgen. Ook de nieuwste versie van I Life en Snowleopard laten we dan installeren bij de Geniusbar, de Apple computertempel in St.Francisco. Zo slaat onze computer niet vast en kunnen we de rest van de reis onbezorgd fotograferen.

Maar nu even terug naar Cuenca, in de middag hebben we uitgebreid gerust in een van de vele parken die dit stadje rijk is. Trouwens in alle Spaanse steden vind je parken, oases van rust waar je bij kan komen,een verademing in het drukke stadse leven.Naderhand met de pendelbus naar boven naar de oude historische stad waar onze Hostal ligt. Weer gerust en daarna gewandeld, foto's genomen, een leuke trainingsplek voor de Taiji gevonden en tenslotte in de schaduw van de Cathedraal gegeten waarbij de oude man die ons bediende Maurice corrigeerde op zijn Spaanse uitspraak. Eenvoudige zinnen Spaans praten gaat ons overigens steeds beter af. Een van de gerechten die we gegeten hebben was overgoten met een rode saus die zo heet was dat de vlammen uit je oren sloegen. Plaatselijke kruiden zeker zei Marianne.

Nu dat was het weer voor vandaag.

Tot de volgende keer,

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Cuenca, het adelaarsnest in de Serrania Alta.

Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer. Marianne ligt al te slapen na een lange vermoeiende dag. Vandaag zijn we uit Valencia vertrokken naar Cuenca een stadje in de Serrania Alta die deel uitmaakt van de regio Castilla de la Mancha. Onderweg in de trein hebben we eindeloze olijfboomgaarden gezien, diep rode Spaanse aarde en fruitbomen voornamelijk druiven. Spanje is en blijft een grootst en meeslepend land, tenminste het Spanje dat wij de laatste jaren hebben leren kennen. Met name de regio Castilla de la Mancha, het land van de Spaanse koningen en van Cervantes en Aranguez is een fascinerend gebied met vele historische stadjes, prachtige bergen , een rijke kunst en cultuur en onbeschrijvelijk lekker eten. Hier zul je niet veel West-Europese toeristen tegenkomen.Dit is het Spanje wat veel mensen nog niet kennen. Met z'n trotste doch hartelijke bevolking en z'n eindeloze zomernachten. Eenmaal in Cuenca aangekomen regende het zachtjes en we zijn eerst op weg gegaan naar de locale VVV om informatie in te winnen over een goed en betaalbaar hotel.Bij de VVV werden we goed geholpen door Carolina die een hostal voor ons heeft gereserveerd in de oude binnenstad van Cuenca. We nemen dan ook de bus omhoog de bergen in naar de oude binnenstad. Cuenca is gelegen op de top van een grote rotsachtige berg en wordt omgeven door twee grote ravijnen Pio Baroja omschreef Cuenca als een adelaarsnest omdat het op een rotsachtige punt gebouwd is, je hebt hier veel historische monumenten en je kunt hier prachtige wandelingen in de natuur maken. Dit laatste zijn we dan ook zeker van plan om te doen.

Het Hostal waar we logeren heet San Pedro en wordt gerund door twee leuke jonge mensen die ons bij aankomst hartelijk ontvangen hebben. Het biedt plaats aan 8 personen en is naar verhouding dus klein te noemen. erg rustig alhoewel het gelegen is in een klein druk straatje met veel doorgangsverkeer. Het Hostal is zeer sfeervol ingericht met materialen van de streek.Verder is het naar verhouding goedkoop te noemen en we voelden ons bij binnenkomst meteen een beetje thuis. Wat verder ook erg prettig is er is een draadloze internetverbinding zodat jullie niet verstoken hoeven te blijven van onze verhalen en foto's. Wat verwennen we jullie toch weer .Enfin wij vinden het zelf ook leuk om te doen. Wat verder nog vermeldenswaard is dat we de opbouw van een theaterdecor hebben gezien van een groep die Brecht in de openlucht gaat spelen en dat we heerlijke streekgerechten hebben gegeten in een leuk restaurant. A.s. zaterdag is het Mariahemelvaart, meestal gaat dit gepaard met processies en feesten. Wij mochten dit al een aantal keren meemaken in Spanje dus we zijn erbij en doen verslag.

We hopen dat alles goed gaat met iedereen die dit leest en groeten speciaal onze families en vrienden.

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Valencia, stad aan de rivier de Turia en de Middellandse zee.

Lieve mensen,

Mijn eerste bijdrage aan ons reisweblog. Vanmorgen, woensdag 12 augustus om 8 uur begin ik aan een vertaalde samenvatting van Valencia's geschiedenis De kaart heb ik gevonden in de Sonyshop, waar ik op Maurice stond te wachten, die geld was gaan opnemen voor zijn nieuwe Cybershot.

Op een van de terrassen van de rivier de Turia is in 138 voor Christus Valencia gesticht als een kolonie van de Romeinen, een strategische plek dichtbij zee en een eiland waarop de Via Augusta het huidige Andalusie verbond met Rome. Bij verbouwingen aan een museum zijn het Forum, de Curia en een versmarkt blootgelegd. Op andere plaatsen zijn rijk met mozaiek versierde huizen gevonden. Ook belangrijke infrastructuren zijn gerealiseerd zoals de aanleg van een haven in de rivier, een aquaduct en diverse waterdistributie-voorzieningen.

In de huidige Calle de la Mar zijn resten van het circus gevonden, een gebouw van 350 bij 70 meter. Tegenwoordig zijn in deze buurt veel goudsmeden, sierradenwinkels, kunsthuizen en anitquairs.

Na de val van het Romeinse Rijk ende invasies van de Germanen en de Visigoten arriveerden de Moslims in Valencia en bevolkten weer de stad. Zij legden irrigatiesystemen aan en brachten land in cultuur en intensiveerden de handel met de Spaanse Christenen. Er kwam een souk(een Arabische markt) in de buurt van de residentie van de gouverneur. In de huidige straten zijn er veel luxe artikelen te koop, mode, handtassen, oorbellen, hangers, keramiek. Dit is te vergelijken met de vroegere ambachtsplaatsen georganiseerd in gildes van waaierschilders, meubelmakers enz.. De Plaza Redonda, toentertijd een vogelmarkt, is het enige architectonische voorbeeld van een rond plein uit die tijd.

Tegenwoordig zijn er winkels met fijne kant en brocat, linnen, babykleren en keramiek.

In 1238 veroverde Jaime I* Valencia en maakte daarmee een eind aan 5 eeuwen Moslimcultuur.

Na de Christelijke overwinning werden de Moslims uit de stad verdreven en de stad verdeeld onder de veroveraars. In de Middeleeuwen waren er steeds problemen tussen de 3 bevolkingsgroepen. De Joden, die rond de Calle de la Mar gesetteld waren, ging het economisch en sociaal goed en zij breiden hun buurt uit ten koste van de anderen.

In de 15de eeuw beleefde Valencia een grote economische ontwikkeling die gepaard ging met een culturele en artistieke bloei. Ter ondersteuning van de commerciele activiteiten werd de Taula Canvis, een stadsbank gesticht. De plaatselijke industrie, met de textiel als voornaamste tak, ontwikkelde zich aanzienlijk. In 1482 werd de Lonja gebouwd, het centrum voor transacties en een echte tempel van de handel. Tegenwoordig wordt de buurt van de Lonja gekarakteriseerd door meubelzaken, gordijnen en ander binnenhuistextiel. Ook vind je hier hoedenzaken en trendy modewinkels en restaurants.

De overgang van Valencia naar de moderne tijd is gemarkeerd door een traumatisch gebeuren. De opstand van de Slangs, een echte burgeroorlog. Het ene kamp bestond uit handwerkslieden en boeren, de lagere geestelijkheid en enige leden van de kleine middenstand, het andere werd gevormd door de adel en de hogere geestelijkheid met hun Moorse vazallen en de halve en hogere bourgois.

In de 17de eeuw waren er 2 pest-epidemieen, die de bevolking decimeerden. Daarna beleefde Valencia een herstel vooral gebaseerd op de zijde- en tegelindustrie. De zijdeindustrie voorzag direct en indirect in werk aan meer dan 2500 mensen.

Maar de echte groei brak aan in 1868 met de afbraak van de stadsmuren.

De vroegere rivierbedding van de Turia, de plek van de Romeinse kolonie, is nu een brede groenstrook dwars door het midden van de stad, met aan de westelijke kant het Bioparc en aan de oostelijke kant het futuristische Oceanographico. Een plek waar gewandeld, gejogd, gefietst, gelezen, gespeeld. geschilderd, gesport, geskate enz. wordt.

De Turia stroomt nu aanmerkelijk veel zuidelijker en vormt daar de zuidelijke grens van het nieuwe Valencia.

* rond half 4 vanmiddag, na een tocht door het warme hart van Valencia op zoek naar proviand voor vandaag en de treinreis van morgen zitten we in de schaduw van groene palmachtigen en oleanders te eten, ik kijk omhoog naar het standbeeld tegenover ons, en wat blijkt het heerschap op paard is Jaime de Conquistador. Op de foto vastleggen dus!

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Een babylach maakt je dag

Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer vanuit een zinderend warm Valencia. Vandaag hebben we onze treinkaartjes gekocht naar Cuenca ongeveer 3 uur reizen van hier en halverwege de weg naar Madrid. Hier in Spanje is de spanning onder de autoriteiten hoog opgelopen na de bomaanslag in Palma de Mallorca een eiland hier vlak voor de kust van Valencia. Overal zijn de foto's van de geweldplegers te zien en je ziet l agenten rondlopen met papieren waarop de foto's, de zogenaamde mugshots, van de ETAleden staan.

Maar goed, morgen gaan we weg uit Valencia. We vertrekken vanuit het treinstation Sant Isidri een paar kilometer verderop in de stad. Gisteren hebben we een aantal leuke uitstapjes gemaakt. Het eerste uitstapje betrof de stad van de kunsten en de wetenschappen gelegen aan de rand van Valencia. Verder zijn we door de fallas , de volkswijken, gelopen in de binnenstad. Het eerst genoemde uitstapje betrof dus de stad van de kunsten en de wetenschappen, een zeer modern, vooruitstrevend projekt. Het is Europa's grootste recreatieve -en culturele complex op het gebied van eerder genoemde onderwerpen.Het is gelegen in de oude bedding van de Turiarivier en bevat 5 elementen: de Hemnisfeer (sterrenkijken), een gebouw genaamd de Omarming, het Wetenschapsmuseum, het Oceanografisch gebouw en het centrum voor moderne kunsten.Het gebied is van grote architectonische schoonheid wat voornamelijk op het conto geschreven kan worden van de Spaanse architect Santiago Calatrava.

Toen we op weg waren naar het gebied had Marianne een leuk contact met een kleine peuter die op de schoot van haar vader zat. We wilden eenmaal aangekomen naar het Oceanografische gebouw met zijn bijzondere oceanische ecosysteem. Ruim 45000 zeedieren verdeeld over 500 soorten. Dat zat er dus niet in. Voor de kassa's stond een enorme rij mensen die ook naar binnen wilden. Wij hadden geen zin om een paar uur in de brandende zon te staan en gingen op weg naar het museum voor Moderne kunst. Helaas was dat in het zomerseizoen gesloten. Desondanks is het de moeite waard geweest om hier naar toe te gaan, alleen al vanwege de bijzondere architectuur.

In de binnenstad hebben we gelopen door de fallas, een markt bezocht en heerlijk Libanees gegeten. Maurice kwam nog een baby tegen die op de arm van zijn vader zat. De baby schonk hem een gulle blijde lach, vandaar de titel een babylach maakt je dag.

Tot slot zal Marianne nog een mooi verslag schrijven over de geschiedenis van Valencia, met een foto van de veroveraar Jaime 1, veroveraar.

Tot de volgende keer,

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Biopark: Afrika in Valencia.

Lieve mensen,

Gisteren zijn we naar het Biopark geweest aan de rand van Valencia. Maar voordat we aan dit verhaal gaan beginnen eerst even een actueel nieuwtje. Vandaag is het fototoestel van Maurice gestolen in de groenstrook van de Via del Pio V. We zaten in het park en stonden op het punt onze Taiji training te gaan doen en waren onze spullen aan het pakken. Terwijl we even met de rug naar onze bank stonden heeft iemand het fototoestel wat achter ons lag gestolen. Het was maar een fractie van een seconde dat we even niet opgelet hadden. We waren allebei in de veronderstelling dat we het toestel bij onze trainingsplek neergelegd hadden aangezien het niet meer op de bank lag. Toen we gingen werden we min of meer ingesloten door een Afrikaan en een blanke man.

We kregen het vermoeden dat zij iets met de roof te maken hadden en dat ze van plan waren om ons te volgen en verder te beroven. Een intuitief gevoel. We besloten daarom een andere weg door het park te volgen. Vervolgens heeft Maurice de verzekeringsmaatschappij ingelicht en hebben we aangifte gedaan bij de policia local. Op het aangifteformulier stond een hele lijst van objecten die gestolen kunnen worden van schoenen , inentingsbewijzen tot auto's.

Het is in deze tijd schering en inslag dat er veel gestolen wordt, vakantietijd. Alhoewel we onszelf goed ingedekt hebben tegen diefstal is een moment van onoplettendheid genoeg. Een les voor het verdere verloop van de reis en we zullen iedere dag alles blijven controleren en bij wijze van spreken onze vingers na tellen. Gelukkig hebben we onze 40 dagen Europese dekking via de reisverzekering. Maurice heeft bij de Sony Gallery hier vlak om de hoek van ons hotel een nieuw prachtig fototoestel kunnen kopen tegen een uiterst voordelige prijs. Jullie zullen dan ook niet verstoken blijven zijn fotoreportages gedurende de rest van de reis. Al met al kost zoiets natuurlijk wel veel energie maar gelukkig zijn we de schrik al weer te boven gekomen. Het belangrijkste is dat ons persoonlijk niets overkomen is . Verder is onze Taiji sterker dan ooit aan het worden en we verwachten in de loop van de reis dat onze chi steeds voller zal worden. Wij zijn er klaar voor.

Maar nu over gisteren. Zondag 9 Augustus zijn we naar het biopark gegaan aan de rand van de stad. Ons aanvankelijke plan om te wandelen hebben we laten varen omdat Valencia op deze dag geteisterd wordt door tropische buien. We reizen dan ook met de hypermoderne metro, iets waar de stad Amsterdam voorlopig alleen maar van kan blijven dromen. Eenmaal aangekomen in de buitenwijk van Valencia zagen we al snel dat we op weg waren naar het Biopark. Vrolijke kinderen en ouders met volle boodschappentassen vol versnaperingen liepen voor ons. Posters waarop olijke giraffen staan wijzen ons de weg. Klein Duimpje zoek je kruimeltjes. Bij het Biopark aangekomen krijgt Marianne een jubilarokaartje, een kaartje voor de oudere mens tegen gereduceerd tarief. Wie schetst onze verbazing dat Maurice ook zo'n kaartje krijgt. Scheelt ons toch mooi 10 euro, je bent nu eenmaal Nederlander of niet. Nu even iets over het over het biopark ; het biopark is een ecologische biotoop waar 50 diersoorten verblijven uit verschillende Afrikaanse landschappen.Equatoriaal Afrika, in het midden van het continent, Savanne, meer in het Oosten en het landschap van het eiland Madagascar dat zich ruim 100 miljoen jaar geleden losgescheurd heeft van het vaste land van Afrika. Het eiland Madagascar heeft een uiterst kwetsbare flora en fauna en is uniek voor onze planeet.Het Biopark is ruim een jaar geleden vormgegeven door een Spaanse biologe met als doel bedreigde en kwetsbare diersoorten te behouden voor de aarde. Dit gebeurd door middel van fok-en broedprogramma's in samenwerking met andere dierentuinen in Europa. In het Biopark zul je overigens geen kooien aantreffen, de landschappen zijn zo nagebootst dat de dieren voor zover mogelijk in hun natuurlijke habitat verblijven. Verder is er op het terrein een dierenziekenhuis aanwezig alsmede een quarantaineinrichting. Ook een auditorium voor wetenschappelijke en educatieve doeleinden is opgenomen in de bebouwing van het Biopark. In dit Darwinjaar is het leuk om stil te staan bij de evolutie en het belang van de diversiteit van de soorten voor het behoud en verdere ontwikkeling van onze planeet. Zoals gezegd zijn er 50 diersoorten aanwezig in het Biopark.Prachtige Afrikaanse Busholifanten, de grootste olifanten op aarde, schitterende neushoorns, bijzondere apensoorten kortom teveel om op te noemen.Over neushoorns gesproken. Toen we net in het park aangekomen waren begon het verschrikkelijk te regenen en te onweren : de neushoorns plonsden door het water. We hebben hier mooie foto's van gemaakt. Tijdens deze regenbui dromden de Spanjaarden samen op een kluitje en brak er bij het eerste onweer een lichte paniek uit. Nadat het weer was opgeklaard hebben we een prachtige tocht door het park gemaakt. Een dier willen we even speciaal in het zonnetje zetten en dat is de neushoorn Romulo. Romulo is een dertig jarige mannetjes neushoorn die 20 jaar in het circus gewerkt heeft, je kunt dat goed zien aan zijn motoriek want hij loopt nog steeds in cirkels.Hij staat apart van de andere neushoorns want hij vertoont onaangepast sociaal gedrag.De inzet binnen het Biopark is dat Romulo een mannetjesconcurrent krijgt zodat hij misschien belangstelling krijgt voor de vrouwelijke neushoorns. De psychiater Ernst Lorenz zei het al de mens is een onvoltooid dier met onvolledig ontwikkelde instincten, doden om te doden, niet uit behoud zoals de dieren. Willen we onszelf verder ontwikkelen in de evolutie dan zullen we onze instincten verder moeten cultiveren zodat ze voor ons werken en niet tegen ons. Je kunt het oneens zijn met deze stellingname, dat is aan jou. Tot slot we hebben in het park een prachtige Baobab boom gezien, een zeer oude heilige boom die zowel in Afrika als in Australie voorkomt. Rondom deze boom werden verhalen geweven met name scheppingsverhalen. Zowel Afrikaanse stammen als de Australische Aboriginals brachten deze verhalen van generatie op generatie op orale,mondelinge, wijze aan elkaar over. In onze fotoreportage zullen jullie een aantal van de diersoorten zien, niet alle dieren hebben zich vertoond. We hopen dat jullie zullen genieten van de prachtige foto's die wij genomen hebben.

Tot de volgende keer,

Lieve groeten,

Marianne

Maurice

Valencia, lopen door marmeren straten.

Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer. Gisteren hadden we ons verhaal al willen schrijven maar we hadden problemen met inloggen, het lijkt wel of alle Spanjaarden aan het draadloze internet zitten. Overigens hebben we gisteren een rustdag gehad even bijkomen van de toch wel vermoeiende reis uit Nederland. Toch hebben we kans gezien om onze reis van Madrid naar New York te boeken bij een Spaans reisbureau Viajes Iberia. Daar werden we geholpen door de uiterst inventieve Mara. In eerste instantie waren er alleen zeer dure enkele reis vluchten vanuit Madrid naar New York te boeken vanwege het hoogseizoen maar Mara slaagde er in ons een uiterst voordelige deal aan te bieden. Dit houdt dan wel in dat we, ahum, via Schiphol; Amsterdam vliegen via een retourvlucht. Dit is bijna 600 euro goedkoper dan een enkele reis vanuit Madrid. Onze reisbagage zal in Madrid met het vrachtvliegtuig naar New York gevlogen worden en wij zullen na een oponthoud van twee uur in Schiphol doorvliegen naar het vliegveld van JFK in New York. Hoe is het mogelijk, maar blijkbaar zijn dit de tickets die ze verder aan niemand kwijt kunnen.Het geeft het begrip onvoorstelbaar wat wij aan onze reis gekoppeld hebben toch weer meer kleur. Wat hebben we verder gedaan ? We hebben vandaag de stad verkend, door de met marmer betegelde straten gelopen van het historische Valencia , een prachtige groene stad met leuke parken en een groenstrook die buiten het oude ommuurde gedeelte van de stad omspant. In onze nieuwe fotoserie laten we jullie kennismaken met Manola de stierenvechter, althans zijn standbeeld want Manolo is in 1992 bij het uitoefenen van zijn beroep overleden. Verder de illustere Dr.Ramon Ferrer, een kinderarts en podoloog, die veel betekende voor de kinderen van Valencia in de jaren '20 van de vorige eeuw. Hij voorkwam dat de kinderen van Valencia met gebogen en gekromde ledematen door het leven moesten gaan. In 1920 gaven de moeders van Valencia hem dan ook een mooi standbeeld. Straatmuzikanten, graffitikunst, een fietsparade en nog meer. Oh ja voor tante Annie in Tilburg hebben we een mooi Mariabeeld met kind gefotografeerd. Overigens bedankt oom Ad en tante Annie voor de extra fotoruimte die jullie ons gegeven hebben. Voor de dames die ons reisblog lezen hebben we een speciale verrassing: een foto met de aankondiging van een optreden van el lupo romantico, de romantische wolf. De romantische wolf staat beter bekend als de heer Gulio Iglesias. Hij treed hier 21 Augustus op in Valencia. Wat zijn we verder nog van plan?Morgen gaan we een lange wandeling maken door de groenstrook op weg naar het Biopark hier ter plekke. In dit park zijn vele schitterende dieren te bewonderen en het leek ons leuk om in het Darwinjaar aandacht te besteden aan de evolutie.

Ook is in onze fotoserie de foto van een oude man die aan het lopen is met zijn huisraad opgenomen, de oude mens in beweging is een onderwerp waar we in eerdere reizen ook foto's van gemaakt hebben. Op termijn zullen we de oude mensen in beweging serie thematiseren en de foto's zullen we presenteren in mooie lijsten.Voor de rest is de stemming goed, we zijn vol goede moed en realiseren ons eigenlijk niet waar we aan begonnen zijn, 10 maanden is immers lang.Toch hebben we er nog steeds heel veel zin in en we merken dat de intensieve voorbereidingen in Nederland hun vruchten aan het af werpen zijn. Met name de organisatie van onze reisbagage is een waar meesterwerk geweest.

Genoeg borstklopperij, we hopen dat alles goed gaat met jullie allemaal en dat jullie zo nu en dan eens zullen reageren op onze verhalen.Als het zo doorgaat, gaat dit reislog epische vormen aannemen.

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Tierra de Luz, we zijn in Valencia

Lieve mensen,

We zijn vandaag aangekomen in Valencia en Maurice zit te internetten in Hotel Sorolla. We hebben snel een hotel gevonden wat dicht bij het Noordelijk station ligt. De reis is eigenlijk heel vlot verlopen echter toen we vanuit Rotterdam Centraal vertrokken bleken er een stel Amerikanen op onze gereserveerde zitplaatsen te zitten. Bleken ze een internetboeking te hebben voor de volgende dag. De conducteur loste dit op maar bleek onze kaartjes te hebben meegenomen. Toen ik even later naar de kaartjes vroeg ontkende hij dat hij ze in zijn bezit had. Enfin hij had ze gezien. Reizen in een treinhotel is aan te raden, je hebt een kleine slaapkamer met wasbak en je wordt volledig verzorgt. In de ochtend krijg je een lekker ontbijtje en je arriveert min of meer fris op de plaats van bestemming in ons geval Barcelona. In Barcelona moest alles natuurlijk weer door de scanners heen, die werken met warmtestralen en je ziet op het scherm allerlei vormen in verschillende kleuren een dwarsdoorsnede van je bagage in technicolor.Valencia is prachtig ,schitterend licht en heel warm, maar prettig warm, veel leven en kleur op straat en een lekkere zeebries waait door de straten. We blijven hier in totaal 6 dagen en zullen ons ticket naar New York hier ook boeken. We gaan het centrum van wetenschappen bezoeken , l'oceanografic, l' hemisferic en het zustermuseum van La Reina Sofia in Madrid. Sorry maar ik kan dit allemaal niet in het Nederlands vertalen, jullie zullen de foto's wel zien.

Natuurlijk mag ook een tocht door het historische Valencia niet ontbreken en een bezoek aan het strand. je ziet hier overigens veel mensen die allerhande spullen op straat verkopen en ook ontbreken de bedelaars hier niet, maar dat heb je altijd als je verder naar het zuiden gaat.

Nu vind ik het wel genoeg voor vandaag.je vind trouwens de eerste serie foto's op onze fotopagina. We mogen in totaal , haha, 200 foto's plaatsen en ook nog videofilmpjes.

En dan is Marianne nog niet eens begonnen met fotograferen. Ze kan niet wachten om te beginnen.

Misschien a manana,

Maurice

Marianne

De vlucht van de kraanvogels

Lieve familie, vrienden, kennissen, buren, collega's, kinderen en anderen,

We staan aan de vooravond van onze wereldreis. Een reis die ons door Europa, USA en grote delen van Azie zal voeren. We hebben gekozen voor een andere reissite omdat de vorige teveel technische problemen gaf. We zullen proberen jullie te informeren over onze reis en hopen natuurlijk dat jullie ook een reactie achter zullen laten op dit reisblog. 5 Augustus zitten we in de trein naar Spanje op weg naar Valencia, in de zonnige Levant. Het geheel heeft de afgelopen 2 maanden het karakter gekregen van een kleine militaire operatie. Als ik dit schrijf zijn we bezig om onze reisbagage voor alle seizoenen in te pakken. We zijn ook gewapend tegen de siberische winden, de hitte van India en de thyphonen van Japan en Zuid-Korea. De vlucht van de kraanvogels, oude Chinese symboliek, de kraanvogels staan voor lang leven in de Taoistische Qigong, in staat om lange vliegtochten te ondernemen. Lang zullen we leven en gezond zullen we blijven.We hebben van iedereen afscheid genomen, soms emotioneel, dan weer vrolijk, iedereen gesproken die belangrijk voor ons is, banden aangehaald met oude vrienden en vriendinnen die we lang niet gezien en/of gesproken hebben. In Valencia zullen we overigens ons vliegticket naar NY city USA boeken. In September zullen we daar aankomen en dan vallen we midden in de festiviteiten van 400 jaar Manhattan, gesticht door de Nederlanders we zijn altijd al een reizend volk geweest. Reizen, verhalen maken, verhalen vertellen, de kunst van, een verloren gewaande kunst die d.m.v. dit soort reisblogs opnieuw leven ingeblazen wordt. Verhalen, voor lange winteravonden, antigif tegen de kredietcrisis, de lusteloosheid en soms verstikkende banden van het moderne leven. We hopen dat jullie ons zullen volgen. Wij zijn in ieder geval vol goede moed en vol van inspiratie om aan deze bijzondere onderneming te beginnen.

Own only what you can carry with you; know language, know countries, know people. let your memory be your travel bag.

Alexander Solzhenitsyn ( Russisch schrijver en Nobelprijswinnaar voor de literatuur).

Lieve groeten,

Maurice en Marianne