Lieve mensen,

Daar zijn we weer. Deze keer krijgen jullie bericht vanuit een ander hotel in Beijing. Gisteren zijn we hier gearriveerd. We werden weggebracht door de manager van het hotel waar we eerder verbleven. Daar is wel het een en ander aan vooraf gegaan. Zaterdagavond hebben we namelijk keiharde onderhandelingen moeten voeren met het Chinese management van het hotel om onze positie voor ons verdere verblijf veilig te stellen. Nee we overdrijven niet het ging deze keer op het scherpst van de snede. Even terug in het verhaal: de Chinezen wilden ons uit het hotel hebben i.v.m. met de Internationale conferentie die daar gehouden zou worden. Wij wilden het hotel niet zonder slag of stoot verlaten. In het gesprek met het management komt dan de aap uit de mouw. Het hotel wordt 1 maart volledig afgesloten van de buitenwereld en de Chinese geheime dienst zal de veiligheid van de politici in het hotel gaan bewaken. Er komen security checkes en speciale badges, kortom het wordt een bunker. In dit soort omstandigheden willen we natuurlijk niet logeren, het maakt onze reis bijna onmogelijk. Maar als we gedwongen worden om te vertrekken zullen we de Nederlandse Ambassade in Beijing bellen en hen informeren. Daar schrikken ze even van. Okay kom dan maar op met je aanbod. Een nacht gratis logeren is het eerste bod van de Chinezen en we brengen jullie naar een ander hotel, dat goedkoper is en dat je wel zelf moet betalen. Nu gaan ze te ver. Wij komen met het volgende: een gratis nacht, het nieuwe hotel wordt betaald door de Chinezen, geld terug van de tijd die we niet gebruiken in dit hotel en de taxikosten naar het nieuwe hotel wordt ook door jullie vergoed. Plus dat we een evaluatie schrijven voor de algemeen directeur van het hotel. Ze zien bleek om de neus. Ze hebben geen keus en gaan akkoord. Wij hebben in feite ook geen keus maar willen niet opgezadeld worden met extra kosten. We maken pap van ze,ze hebben het verdiend. En jullie zijn nog wel zulke leuke gasten. Nee dat is het probleem niet.

De volgende dag staan de Chinezen in slagorde bij de balie van de receptie opgesteld. We worden behandeld alsof we van porcelein zijn. De assistent-manager brengt ons persoonlijk naar het nieuwe hotel en ook verlaten we ons oude hotel met een pak geld en excuses van de voltallige Chinese hotelploeg.

Als we in het nieuwe hotel zijn aangekomen doet de Chinese manager zijn afspraak gestand. Zij betalen de rest van onze kamerhuur kosten in China. Als we afscheid nemen van de manager en hem een hand geven voelen we zijn klamme handjes. Als we naar boven gaan zien we het opgeluchte gezicht van de man.

Het hotel waar we verblijven is een statig hotel in het uiterste Noorden van Beijing. Gebruikt in 2008 tijdens de Olympische Spelen. Ontworpen door een Amerikaanse architect. Niks mis mee dus. Toch kost dit soort zaken veel energie. Het is balanceren, er goed uitkomen en zelf niet in de problemen raken. We komen ondertussen niet toe aan geplande uitstapjes. De Chinese muur hebben we al eerder uit ons hoofd gezet. Die krijgen we hier in sociaal opzicht wel. De theatervoorstelling over Kung Fu willen we morgen, onze laatste dag in dit hotel , wel gaan bijwonen. Tenminste als....

Ja als we in staat zijn om al onze Renminbi om te wisselen voor US dollars. Er gelden namelijk beperkingen voor de hoeveelheid die je per dag mag wisselen. (valuta politiek) Vanwege de beperkte tijd die we hebben roepen we de hulp in van de assistent-manager van dit hotel. Die zal morgen met de Bank Of China bellen om een reservation te maken voor de hoeveelheid die wij willen wisselen. Blijkbaar kan het dan wel. Hopen dat het allemaal gaat lukken. Wisselen van Renminbi naar Indiaas geld is niet mogelijk. Dat wilden we namelijk eerst doen. Als alles goed uitpakt maken we zelfs koerswinst.

Jullie zien, jezelf als vreemdeling in dit land bewegen is nog niet zo gemakkelijk. Niet alles staat in de reisboeken. We horen en zien bij andere Westerlingen hier dat zij het ook niet altijd even gemakkelijk hebben.

We zijn naar China gekomen voor de Taiji, een vuurproef. Een extra vuurproef is het om je door dit land te bewegen en uit te komen met de andere wetten, gewoontes en gebruiken van de ondoorgrondelijke Chinezen. Onder de beleefde, vriendelijke laag vind je nog de sporen van een recent verleden. Ondanks de moderne uitstraling die het land wil hebben hebben ze nog een lange weg te gaan. Maar goed, de draak is wakker geworden.

Verder nog enige foto's en de mededeling dat we hier gisteren lantaarnfeest gehad hebben wat vergezeld ging van het uitbundig klinken van vuurwerk. ( al ruim een maand aan de gang ).

We kijken uit naar India !

Iedereen lijkt intelligent, scherpzinnig, ik alleen ben bot als een boer,

omdat ik de Moeder vereer die alles voed.

Dao De Djing.

Maurice & Marianne.