Lieve mensen,

We staan aan de vooravond van ons vertrek naar Changsun in China. Daarnet hebben we de laatste voorbereidingen getroffen om onze spullen in te pakken. We staan er elke keer weer van te kijken dat we alles er weer in krijgen. Gelukkig bied de nieuwe reistas die we gekocht hebben in Japan uitkomst. Alle kadootjes die we gekocht en gekregen hebben moeten ook weer mee. Waar gaat dit eindigen. Voor Master Zhang hebben we ook iets gekocht. Het is in Azie een goed gebruik om de gastheer of gastvrouw te verblijden met een klein kado. Evenals het uitwisselen van visite kaartjes. Afgelopen maandag hebben we ons visum opgehaald voor India. Dat was zo gepiept.We zijn erg blij dat dit helemaal rond is. We hebben een 6 maanden visum en mogen in India tot 24 juli blijven. Dat geeft ons meer ruimte om meer van dat fascinerende land te gaan zien. Toen we het visum hadden liepen we bijna te huppelen over straat. Vanmiddag hebben we Koreaans geld gewisseld voor Chinees. Van het ene pak geld naar het andere. In de bank ontstond enige commotie toen bleek dat ze niet genoeg Chinese Yuan Renminbi voorhanden hadden. No Deal zei Maurice en de Koreanen moesten naarstig naar een oplossing zoeken. Die kwam er dan ook. Er werd een filiaal gebeld en een bank medewerker ging het geld zo snel als een haas ophalen.Van te voren had hij geinformeerd waar we vandaan kwamen. Ah, Netherlands, Guus Hiddink, de man begon helemaal te stralen. Terwijl we op het geld aan het wachten waren proberen de Koreaanse bank medewerkers een bankstempel in ons paspoort te zetten. Met de grootste moeite weten we hen er van te overtuigen dat dit niet de bedoeling is. De Nederlandse regering staat dat niet toe roepen we. Zet de stempel maar op de rekening. Uiteindelijk doen ze dat. Het geld wordt gebracht en alles wordt geregeld. We maken trouwens valuta winsten. Zowel in Japan en Korea krijgen als we wisselen meer voor ons geld. De koersen liggen in Azie anders dan in Europa. Het zijn leuke bedragen.

In China heeft Master Zhang een 5 sterren hotel geregeld voor ons. Met een eigen trainingsruimte. Als we op de website van het hotel kijken worden we bijna verblind door de luxe. We hebben een speciale package deal gekregen wat ons een flinke hoeveelheid geld scheelt. We zitten daar bijna voor hetzelfde geld als hier in Seoul. We hebben wel vaker van dit soort deals gekregen deze reis, het bespaart ons flink geld. Master Zhang heeft alles tot in de puntjes voorbereid. De training, een sociaal programma en ontmoetingen met de locale Taiji gemeenschap. Plus dat we opgehaald worden van het vliegveld door 1 van zijn studenten om naar het hotel, 1 uur verder, vervoerd te worden. Dan rust en diner met Master Zhang, studenten en vrienden. Welkom in China.

Afgelopen weekend was het vrienden weekend in Korea. Yong In en Eun Ju, onze Koreaanse Taiji vrienden hebben ons het hele weekend overal mee naar toe genomen. Het was een geweldig weekend. De ontmoeting met Yong In en Eun Ju en de mensen van de Koreaanse Taiji school was helemaal te gek. We hadden elkaar 3 jaar niet gezien en de vriendschap die toen gestart is was er nog steeds en heeft zich behoorlijk verdiept in dit weekend. Yong In kon inmiddels Engels verstaan en Jo was aanwezig als het gesprek wat ingewikkelder was. De Koreanen zijn lief en hartelijk en we houden veel van ze. Eerst hebben we bij Yong In thuis gegeten. Zijn vrouw had heerlijk gekookt. Een erg gezellige avond waar we ook veel gelachen hebben. Toen Maurice over St.Nicolaas vertelde vonden de Koreanen dat erg grappig. Zoiets kennen ze niet in Korea.

De volgende dag was het weer raak. Eun Ju was er ook bij en ze hadden mensen van de school opgetrommeld om met ons te gaan eten in een zeer goed traditioneel Koreaans restaurant. Hardstikke leuk om iedereen weer te ontmoeten. Erg gezellig. We hebben veel gelachen en gespeechd. Daarna zijn we met een groepje naar een museum geweest waar de Koreaanse oorlog herdacht werd, althans de landing van de UN troepen om de Zuid-Koreanen te bevrijden van de Noord-Koreaanse invasie. Het Nederlandse aandeel in deze landing was ook zichtbaar.

In Nederland is dit een vergeten oorlog, maar de Koreanen zijn ons nog niet vergeten. Alles bij elkaar erg interessant. Vervolgens naar Seoul, wat Sightseeing. Dan moeten we ze afstoppen, ze moeten morgen immers weer werken. Thee drinken en de dag afronden. Naar het hotel. We nemen lang afscheid maar mogen pas naar onze kamer toe als we het verkoudheids drankje gedronken hebben wat Eun Ju voor ons heeft gekocht. Hopelijk tot in Augustus in New York waar we weer een Internationale training hebben met Master Wang, onze eerste Lao Tze. Het is moeilijk om afscheid te nemen. De tijd vliegt zo snel, als een vogel in de wind maar toch lijkt het of we elkaar kortgeleden pas gezien hebben.

Chen Dan een oude Qigong meester uit de middeleeuwen zegt het als volgt: de tijd gaat voorbij, maar lijkt stil te staan, een eeuwigheid, een ademtocht, als een flits door de cylcus van het heelal . Dat is het eeuwige nu waarover de Taoistische meesters spreken.

We hebben er veel zin in. Korea vaarwel altijd zul je een bijzondere plek in ons hart hebben.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne