Lieve mensen,

Vanmorgen kwam de sneeuw al heel vroeg naar beneden. Dikke vlokken dwarrelen over de straten van Seoul en zorgen er voor dat de straten op sommige plaatsen spekglad zijn. Dit is de ochtend dat we naar TT visa services gaan om een aanvraag te doen voor ons visum naar India. In Nederland konden we dit niet krijgen in verband met de vervaldatum van het visum. Gisteren hebben we overigens onze vliegreis naar China geregeld. Vanuit hier is er een directe verbinding met Changsun City in de provincie Jilin in China. Korter en goedkoper dan met de veerboot en trein. We hebben een reisbureau gevonden waar de mensen Engels spreken. Via het internet. Wonder boven wonder lukt het meteen. 27 januari gaan we met China Airlines naar China. In Changsun zullen we gaan trainen met Master Zhang Zhiping een van de topstudenten van Grootmeester Feng. Master Zhang zal ons persoonlijk gaan begeleiden bij het aanleren van een Taiji vorm die aansluit op het programma wat we de afgelopen jaren in Nederland en daarbuiten gevolgd hebben. Van te voren moesten we, in Nederland , al onze Taiji en Qigong ervaringen op papier zetten en naar hem opsturen. We vinden het heel leuk dat we bij hem mogen trainen. het lijkt ons werkelijk een hele goede leraar. Dit hebben we o.m. begrepen uit de ervaringen van een ex-taiji leerling van onze school in Tilburg. Spannend en interessant. We zullen zien.

Een paar dagen eerder zijn we in ons hostel verhuisd van de bovenste verdieping naar de beneden verdieping. We werden de hele nacht uit de slaap gehouden door een brullend geluid van de apparatuur van de vloerverwarming. Meteen werd ons een andere kamer aangeboden. Deze kamer is heerlijk rustig en warm en ook makkelijker toegankelijk dan de zesde verdieping.Ons verblijf hebben we verlengd met 8 dagen want de visa aanvraag voor India neemt nogal wat tijd in beslag en we willen ook nog wel het een en ander in Seoul bekijken.

Vanmorgen dus in alle vroegte opgestaan en met de ondergrondse naar Hannam gegaan een wijk hier ongeveer een half uur hier vandaan. Met de metro daar aankomen is niet zo moeilijk. De weg naar het visumbureau vinden is een toer. We lopen een makelaarskantoor binnen waar grote kaarten hangen. De man achter het bureau wijst ons in de goede richting. Inderdaad komen we in de ambassade wijk. Het gaat steeds steiler omhoog tot we bij een autoweg aankomen. Omkeren maar weer. Na wat heen en weer gevraag komen we uiteindelijk bij het visum bureau terecht. Een gebouw van niets, een anonieme blokkendoos. In het visum bureau ziet het zwart van de Koreanen. Allemaal naar India ? Blijkbaar wel. Dan begint de veldslag om een interview op de ambassade te regelen. Eerst papierwerk in vullen. Pasfoto's niet goed ? Ja wel. Okay immigratie stempel van Korea. Ja. Ga zo maar door. Of we Pakistanen zijn ? Nee, want dan ga je op de brug. De Koreaanse meisjes van het visum bureau hebben eindeloos geduld. Nog een keer geld lappen voor het interview. Voor Marianne. De bank is aan de overkant. In de bank helpt een vriendelijke suppoost Maurice met het invullen van de Koreaanse bankpapieren. De man straalt als Maurice hem bedankt en een complimentje geeft. Dan begint de veldslag pas goed. Voor het loket waar de hele papierhandel ingeleverd moet worden en waar een interview gepland moet worden dringt eerst een slaperige Koreaan voor en vervolgens verspert een grote lompe Koreaanse buldozer Maurice de weg als hij zijn volg nummer wil verzilveren. Maar dat gaat zo maar niet, met een lichte push wordt de Koreaan door Maurice een meter verder op geparkeerd. Uiteindelijk is alles in orde en krijgen we een afspraak toegewezen met de secretaris van de Indiase Ambassade a.s. maandag voor een verdere afhandeling van onze visum aanvraag.Als het lukt hebben we over een week een visum.

Toch komen we de afgelopen dagen ook hele leuke mensen tegen. Zoals de Koreaanse Germaniste met wie we een gesprek hebben. De vriendelijke Koreaanse banksuppoost, de ontmoetingen met Koreaanse families als we uit gaan eten. Enerzijds zijn Koreanen lief, vriendelijk en voorkomend anderzijds kunnen ze verschrikkelijk lomp en hard zijn. Het is maar net wie je tegenkomt. Over het algemeen hebben we echter positieve ervaringen met de Koreanen. Gelukkig kunnen we tot nu toe alles regelen, echter het kost wel tijd, we doen niet meer dan 1 ding per dag, dit ook vanwege de gladheid en de kou. Zondag willen we als het tenminste doorgaat met de DMZ tour mee, de gedemilitariseerde zone tussen Noord-en Zuid Korea. Alleen voor buitenlanders onder voorwaarden. We hopen dat het doorgaat want er is nog een uitstapje aan een Amethyst fabriek of Ginseng fabriek verbonden aan deze tour.

Ondertussen bestaat onze kleding uit mutsen uit Japan, broeken uit Korea en ga zo maar door.Maar door het eten van Bibimbap hebben wij het niet koud. een heerlijk gerecht uit stenen aarde potten, rijst, groenten, vlees,vis of tofu naar keuze.

Vanuit een koud Seoul,

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.