Lieve mensen,

Ons eerste verslag in het nieuwe jaar. Dit jaar zonder vuurwerk of champagne. Gelukkig maar, vooral het vuurwerk in onze kleine straat in Tilburg hebben we totaal niet gemist. Op de laatste dag van het oude jaar zijn we op weg gegaan naar de Beomeosa tempel hoog in de bergen buiten Busan. We hadden besloten daar oud-en nieuw te vieren. Met de ondergrondse duurde het ongeveer 3 kwartier om op het station van Beomeosa aan te komen. In de ondergrondse probeert een verkoper warme leggings te slijten aan de reizigers. Het is immers steenkoud buiten. Naast Maurice zit een oud mannetje die hem aankijkt in de trant van: zo jij kunt ook wel een warme broek gebruiken. Eenmaal aangekomen op het station besluiten we om te gaan eten. We weten immers niet hoe lang het gaat duren voordat we iets te eten krijgen in de tempel. Onderweg wordt Maurice bijna aangereden door een taxi die veel te hard rijd. Op zoek naar een restaurant. Hier in dit gedeelte van de stad zijn alleen maar traditionele Koreaanse restaurants.Dat houd in zitten met gekruiste benen op een dun kussentje. De gerechten die je krijgt voorgeschoteld zijn zeer sterk gekruid en gepeperd. Bestellen kan alleen in het Koreaans, we wachten dan ook maar af wat we krijgen. Inderdaad veel zeewier en sterk gekruide groenten. Dat wordt doorbijten. De Koreanen kijken verbaasd dat we er zijn en moeten ook wel een beetje lachen om 2 Europeanen die het Koreaanse eten bestellen. Gelukkig is er een jongen , Bon Hee, die het leuk vind om extra energie in ons te steken. Hij legt uit hoe we het voedsel moeten eten. We wisselen visite kaartjes met hem uit en hij maakt foto's van ons. Uiteindelijk wil hij zelf op de foto met Maurice die belooft hem de foto op te sturen. We worden uitgezwaaid als we gaan. Vervolgens met de bus naar de Beomeosa tempel. 3 km stijl omhoog de bergen in. Als we uitgestapt zijn worden we door 2 jonge vrijwilligers naar de Zen Tempel voor leken gebracht. Langs de weg naar het tempel complex, hangen honderden en honderden lampions. Die zullen verlicht worden op oude jaars avond. Het geheel straalt een feestelijke atmosfeer uit. In de Zen tempel worden we hartelijk ontvangen door de organisatie van de retraite. Er wordt ons een vertaalster toegewezen. We zijn de enige mensen uit het Westen. Samen met 78 Koreanen. Ja er zijn meer mensen gekomen dan we verwacht hadden zegt de vrouwelijke sunim ( monnik).

Eerst moeten we tempel manieren leren. Hoe we de monniken moeten begroeten, hoe we de buigingen moeten uitvoeren. Daarna is het tijd voor de openingsceremonie. Met de handen tegen elkaar gevouwen voor het borstgebied zoemen we mee met een schitterende sutra tekst .De muziek neemt ons mee naar de onvermoede diepte van onze ziel. We raken ontroerd.Dan is het eten. Het eten vind plaats in een kale, sobere ruimte ergens anders op het tempel terrein.Het eten is weer Koreaans en zeer sober, zeg de Koreaanse oorlog is toch voorbij dachten we. Dat wordt afzien. Als Maurice zijn rijstplateau niet goed heeft schoon gemaakt wordt hij terug gestuurd om zijn werk over te doen. Een klein, vinnig oud vrouwtje wijst hem op zijn puntjes. Als de tweede keer de rijst nog plakt barst Maurice in lachen uit. Het rijst vrouwtje schiet ook in de lach. De spanning is gebroken. Dan komt de avond dienst er aan. We gaan de Zen hal uit de steile trap op die leidt naar de binnenplaats van het tempel complex. Daar staat het trommel tempeltje met een grote Koreaanse Zen trommel. Het is inmiddels donker geworden en daar komt de trommel ploeg aan. Het ritueel dat ze gaan uitvoeren heet de dieren wakker maken. Het is een indrukwekkend ritueel. We komen in de ban van het ritme. Een van de trommelaars is een Westere jongen. Het is fenomenaal wat ze doen. Na het trommelen gaan we netjes in de rij de Bojeroo binnen, de lezingen hal. Buigen, sutra's reciteren. Terug naar de Zen hal om wat te rusten en te wachten op de komst van de hoofd monnik die een Dharma lezing zal houden. Helen onze vertaalster komt dicht bij Maurice zitten om te vertalen wat de hoofd monnik zegt. De hoofd monnik gaat zitten achter zijn tafeltje. Een oudere man met pretoogjes. Hij houd een voordracht over het leven van de Boeddha, over Zen, over mens zijn. Jij bent het belangrijkste in je leven zegt hij de schepper van je eigen denkbeelden, obsessies en voorstellingen. Neem de dingen zoals ze werkelijk zijn. Controleer je emoties, je haat, je jaloezie, je begeerte. Ze zijn afkomstig van de Mind, de geest. Wat is die Mind, kun je hem grijpen ? Jij bent een Boeddha, iedere dag komt de zon op, leef, wees gelukkig, ben vol mededogen naar alle levende wezens, wees een rots in een zee van lijden. Hij maakt indruk op ons allemaal. We voelen aan dat dit iemand is die deze zaken probeert voor te leven. De monniken volgen een streng ritme van meditatie, gebed en werk. Een van de zaken die we moeten leren is buigen. Buigen voor de Boeddha en de Boeddha in onszelf, bescheidenheid ontwikkelen. Mokwoo , een andere monnik, komt ons dit leren. De techniek van het buigen gaan we inoefenen, evenals de techniek van het omhoog komen als je met je neus op de vloer ligt. Mensen kinderen wat een oefening. Het is ook nog eens gezond lacht hij. Als je monnik wilt worden legt Helen uit moet je van te voren o.m. aantonen dat je deze techniek beheerst. Zo niet dan wordt je niet toegelaten tot het trainings programma. We moeten 108 keer buigen op de voorgeschreven manier. Eerst 3 keer half buigen. Mokwoo hanteert voor deze techniek de Wotok, een kalebas waar hij op tikt. Het klinkt alsof er kralen van een ketting aflopen. Daarna is het buigen naar de grond. Hier komt de bamboe stok in beeld. Op het ritme van de bamboe klepper gaan we voor onze eerst serie van 108 buigingen. Jij deed het goed zegt Hong tegen Maurice die naast hem bezig is. We raken in gesprek met hem. Hij is hier vanwege zijn ouders met wie hij nieuwjaar viert in de tempel. Later in de lezingen hal is Marianne met haar kleine teen uitgegleden op de keiharde tatami matten. Nu heeft ze een zwaar gekneusde teen. Maar ze zet dapper door, het is hier de dood of de gladiolen.Na de 108 buigingen gaan we onze wensen voor het nieuwe jaar op papier zetten. Ze zullen naar ons huis adres opgestuurd worden. Ook maken we allemaal een wens briefje wat op een grote rijstzak geplakt wordt die in het nieuwe jaar geopend zal worden. Een leuke bezigheid. Als voorbereiding op het lopen rondom de Pagode gaan we een lotus lantaarn maken. De Koreanen zijn hier vast op de kleuter school al mee bezig geweest. Wat een gevecht. Onze lotus lantaarns worden meer lelie uitvoeringen. De vader van Hong helpt Maurice die over zijn knutsel kookpunt heen is. Dit kon ik op de kleuterschool ook al niet. De Koreanen moeten lachen. We sluiten vriendschap met de familie Hong en nemen over en weer foto's. Gewapend met de lantaarns die zijn voorzien van een theelicht lopen we 7 keer om de Pagode. Marianne moet ondersteund worden om deze tocht te volbrengen. Denk nu niet dat het kommer en kwel is, we genieten volop van deze bijzondere nieuw jaars viering.

Dan wordt het tijd om het oude jaar uit te luiden. We gaan weer een hoge tempel trap op. Daar is al een flinke menigte Koreaanse boeddhisten verzameld en is men de laatste hand aan het leggen aan de feest decoraties. Het is stervens en stervens koud. De Koreaanse locale televisie is ook aanwezig. Dan komen de monniken binnen. Het oude jaar wordt met een Koreaans verhaal uitgeluid. Onze vertaalster is verdwenen in de menigte, maar dat maakt niet uit. De atmosfeer is feestelijk en ontspannen. Wij mogen voor als de Dharma bel om 12.00 geluid wordt. Een enorme stootbalk wordt dan elke keer door 4 mensen tegen een grote Koreaanse bel geduwd. Een schitterend sonoor geluid klinkt dan tot in de verre omtrek, tot diep in het centrum van de stad. Wij mochten dit ook doen. Prachtig. Het luiden van de bel gaat nog lang door, maar dan mogen we iets eten en krijgen we rust in de Zen hal. Veel Koreanen gaan slapen. Maurice dekt Marianne extra toe om te zorgen dat zij het niet koud heeft. Als hij niet kan slapen en naar buiten gaat om naar de toilet te gaan blijkt in de mannen wc. de vlam van de kaars reusachtig groot te zijn. Die moet gedoofd worden. Er is vorige week in Korea al een tempel afgebrand. De vrijwilligers hadden niets in de gaten. Na een verder rustige nacht gaan we om half 4 ontbijten. Veel Koreanen slapen gewoon door. Het ontbijt is verschrikkelijk slecht. Koreaans, rijst en groenten. Maar dan sterk verdund. Zodat iedereen kan eten. Het eten is eigenlijk het enige dat tegen valt. De rest is interessant en inspirerend. Na het ontbijt weer 108 buigingen. Deze keer ligt het tempo te hoog. Dan meditatie, een andere monnik komt ons instrueren. Verschrikkelijk zwaar. Mensen zitten op de klok te kijken, de monnik peutert in zijn oor en kijkt hoe lang nog.

Hij zegt: dit is een goede Zen tempel, jullie nieuwe jaar zal voorspoedig zijn, de training was zwaar maar goed. Be comfortable in je meditatie heeft een grote Koreaanse Zen meester gezegd. Wij hebben het zwaar, onze Mind speelt op. Ondertussen giert de wind door de lampions op de binnenplaats . De Wotok zingt zijn lied op de achtergrond. Het is een onvoorstelbare ervaring. Dit is het voorportaal van het Nirwana. Mediteer tot je de Samadhi bereikt ( verlichting). Nu heb je het moeilijk maar voortaan zal het beter gaan, dit is je inwijding. Hier hebben de grote Koreaanse Zen meesters getraind. Eeuwen en eeuwen meditatieve energie vullen de Bojeroo. Yongsoo Sunim bemoedigt ons. Dan gaat Maurice naar buiten om de zon te zien opkomen, de dageraad breekt aan. Marianne blijft goed verzorgd in de Zen hal achter , teentje verzorgd, lekker warm onder 3 dekens. Ze heeft zich geweerd als een kleine leeuw.

Na de sluitingsceremonie met weer prachtig sutra zingen gaan we naar beneden naar de bus. Onderweg bied de familie Hong aan ons naar ons hotel te brengen. Zij willen naar Europa reizen over een paar jaar. We nodigen ze uit om onze gasten te zijn. Ze vonden het eten ook verschrikkelijk. Alles is goed ,de zon is opgekomen, het nieuwe jaar is begonnen, we zijn blij dat we leven en dankbaar voor alles. Ons inzicht in de meditatie heeft zich enorm verdiept.

Wees gelukkig in het nieuwe jaar, geniet van iedere dag dat je op aarde bent.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.