Lieve mensen,

Alweer onze laatste avond in Kyoto. De tijd hier is voorbij gevlogen en toch hebben we paradoxaal genoeg alle tijd gehad om veel te zien. Vanmorgen hebben we onze volgende etappe in onze reis geregeld. We gaan naar Kanazawa, 2,5 uur Noordwestelijk van Kyoto. Aan de kust vlak bij het schiereiland Noto. We gaan met een regionale trein van JP rail, de Thunder Bird. We hebben prachtige dagen hier in Kyoto gehad. We mochten de herfst in alle pracht beleven hier. Vanmorgen hebben we dan ook ons voorlopig laatste tempelbezoek gehad. We zijn met de bus naar de Ginkakuji tempel gegaan, ruim een half uur van het centrum van Kyoto gelegen. Een prachtige dag, de zon scheen weer volop. De tempel is gelegen tegen een berghelling en is in 1482 gesticht. Geschonken door de achste Muromachi Shogun, Yoshimasa. Yoshimasa heeft zijn hele leven besteed aan het bouwen van deze tempel. Met name de tuin is prachtig en bevat veel mooie plaatsen waar men stil kan staan bij de ijdelheid en betrekkelijkheid van het bestaan. Bij binnenkomst verovert de tempel meteen ieders hart vanwege haar eenvoudige, natuurlijke schoonheid. Het mooiste is om haar in alle seizoenen te bezoeken dan zie je hoe de natuurlijke veranderingen inde tuin zich voltrekken. Wij mochten van schitterende herfstkleuren genieten. Alhoewel we niet in de Hondo, meditatiehal konden mochten we wel foto's van buitenaf maken. We konden de prachtige panelen in de Hondo fotograferen. Panelen die gemaakt zijn in het verre verleden door Ike no Taiga en Yosa Buson. Grote exponenten van de school van de Nanga schilders. Yosa Buson schreef ook Haiku gedichten maar gaf er toch de voorkeur aan de schoonheid van de natuur in zijn schilderijen tot uitdrukking te brengen. De tuin bevat hele mooie meditatieve plekjes en nodigt uit tot innerlijke verstilling.

Nadat we de tuin bezocht hadden zijn we langs een klein riviertje gaan wandelen. Uiteindelijk kwamen we toen weer bij een brede weg uit waar we de bus konden pakken naar het centrum van Kyoto. De bus was een verhaal apart. Elke keer als hij stopte kwamen er meer en meer Japanners in. Werkelijk niemand komt op het idee dat genoeg wel eens genoeg kan zijn. Nee als er sprake is van het ontbreken van leiding dan zijn Japanners een wilde horde die nietsontziend naar hun medemensen toe zich in bussen en locale treinen persen. Bij het uitstappen duwt en trekt men dan alsof het een lieve lust is. We waren dan ook blij dat we deze harington konden verlaten en dat we weer enigzins adem konden halen.

Nu we hebben onze spullen ingepakt. Hebben jullie je St.Nicolaas gedichtjes al geschreven ? Hier in deze Shinto cultuur klinken de kerstliedjes al.

Tot de volgende keer maar weer.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne