Lieve mensen,

Aansluitend op het eerdere verslag dat we gemaakt hebben hier een weergave van onze wandeling die we gisteren maakten naar Gion, een kleine wijk in Kyoto waar het traditionele Kyoto op zeer bescheiden schaal tracht te overleven. Hier zie je 'avonds misschien nog geisha's of maiko's in hun prachtige kimono langs de kleine houten huisjes lopen. Ook vind je hier nog werkplaatsjes met tradiotionele handwerken zoals, bamboewerkers, kleermakers, pottenbakkers, wierookmakers, kostuummakers en kunstenaars die op traditionele wijze allerhande kunstzinnige voorwerpen vervaardigen. Kortom het leek ons zeer de moeite waard om deze wijk te bezoeken. Een half uur loopafstand richting over de brede Kamu rivier die in dit jaargetijde laag in haar bedding ligt. Op weg naar deze wijk loop je door eeuwenoude smalle straatjes en kom je overal kleine straataltaartjes en tempeltjes tegen. Eerst hebben we een kleine tempel hadden bezocht met o.m. een prachtige reisboeddha en boeddha met kinderen . Een tempeltje in bedrijf, brandende wierook, monniken die sutra's reticeren. Aan de overkant van de straat bevind zich de Sanjusngen-do tempel ofwel Rengeo- in tempel die door de Japanse overheid beschouwd wordt als een nationale schat. In deze tempel bevind zich de Ju-ichimen-Senju-Kannon Boeddha ofwel de boeddha met de 11 gezichten en de duizend armen. De 20 paar armen die hij heeft symboliseren het redden van de 25 werelden. Het beeld is gemaakt door de beeldhouder Tankei in de Kamakura periode en is van cypreshout met een gouden laklaag erover. Hij wordt omgeven door verschillende Deity's goden die allemaal een bepaald element of een bepaalde energie vertegenwoordigen. Schitterende beelden waarvan we er een op foto laten zien namelijk Basu- sennin ofwel Vasu een heremiet die 9.200 miljoen zondige mannen en vrouwen met zich meeneemt die hij uit hades, de onderwereld, heeft gered. Veel van deze deity's komen ook voor in het Chinees boeddhisme en vinden vaak hun oorsprong in het Hindoeisme uit India.Het was een erg mooie tentoonstelling die diepe indruk op ons heeft gemaakt. Als je bij het Kannon beeld staat en je vouwt je handen voor je hart in Gassho dan kun je een wens of gebed doen. Je voelt dan de immense energie die van dit eeuwenoude beeld uitgaat. Miljoenen pelgrims uit Japan hebben hier in de loop der eeuwen voor gestaan. Brr kippenvel. Wat deze tempel verder de moeite waard maakt zijn de Toshiya boogschiet wedstrijden die hier al eeuwen gehouden worden. Toshiya betekent de pijl die het doel raakt. Aan de west-veranda zijde van het klooster is een 120 meter lange boogschietbaan 2,5 meter breed en 5,5 meter hoog. De boogschutters moeten een doel raken op de Dai Heisoku, een heilig kleed. De bogen zijn zeker 2 meter lang en de pijlen ongeveer 75 cm. Er wordt een pijlen record boek bijgehouden waarin het aantal voltreffers wordt opgetekend. Er zijn verschillende competities. O.m. Hyaku: honderd schoten en Sen-I: 1000 schoten. Het record van 8133 treffers door 1 man uit 1686 is nog steeds niet gebroken. In januari komen nog steeds boogschutters uit heel Japan in dit klooster bijeen om deel te nemen aan het Oh- Mato Tankai festival of the great Target. Het boogschieten is nog steeds op dezelfde eeuwenoude principes gebaseerd. Wie denkt dat boogschieten alleen iets voor mannen is vergist zich. Aan het eerder genoemde festival nemen jaarlijks minstens 2000 meisjes deel die een competitie houden wie de beste schutter is. In de tempel wordt verder jaarlijks een ritueel gehouden om hoofdpijn te verdrijven. Met een wilgentak die de pijnstiller salicin bevat en met behulp van heilig water waarboven 7 dagen gebeden is worden pelgrims met klachten geholpen. We vonden het bezoek aan dit klooster zeer de moeite waard. Binnen mocht absoluut niet gefotografeerd worden dus we hebben maar een catalogus gekocht. Daarna hebben we nog over het prachtige tempelterrein gewandeld waar we ondermeer een natuurlijke waterbron voor pelgrims gezien hebben. De bron was ontdekt door een van de tempel priesters 's nachts in een droom. Het geluid van het water klinkt, naar men zegt, als een menselijke schreeuw,cry, daarom werd de bron the spring crying in the night genoemd. En zo gaat het maar door, tempels en andere plekken hier zijn verbonden met verhalen en legendes. Wisten jullie trouwens dat Japan een land is waar jaarlijks dichters herdacht worden. Deze dichters hebben hier kleine monumenten. En dat rotsen vaak watervallen en rivieren symboliseren en dat je dit kunt zien in de tekening van de steen.

Na ons bezoek aan deze tempel hebben we onze wandeling voortgezet in Gion-Ku op zoek naar het Gion Corner theater voor traditionele kunsten in Kyoto. Hier hebben we namelijk kaartjes gekocht voor een theatervoorstelling waarbij een presentatie gegeven zal worden van diverse vormen van traditionele Japanse kunsten en amusementsvormen. Maar voordat we het theater bereiken raken we eerst nog even verzeild in de Japanse zilveren week gekte. Gauw weer weg op weg naar het theater. Door smalle straatjes bereiken we uiteindelijk de Gion Corner. We zijn de eerste in de rij en kunnen allereerst op ons gemak kijken naar de film over de Geishaopleiding in Kyoto. Dan is het tijd om het theater in te gaan.

Maar daarover in een apart verslag, een kleine special, meer . Dan krijgen jullie ook de bijbehorende foto's te zien van de presentatie die wij gezien hebben.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne