Lieve mensen,

Vandaag leek het wel lente ondanks het vallen van de bladeren scheen er een milde zon die ons uitnodigde om ons laatste uitstapje te maken in deze fascinerende stad. We zijn naar het Kabuki-Za theater gegaan in het hartje van Tokyo. Makkelijk met de metro te bereiken. We werden op het metrostation geholpen door een Japanse metrosuppoost die zijn uiterste best deed om ons het goede kaartje te bezorgen. Hartverwarmende vriendelijkheid. Het Kabuki theater werd ontwikkeld door O-kuni, een meisje in dienst van de Izumo Taisha-schrijn. Zij voerde in 1603 een nieuw soort travestiedans op in Kyoto en had daarbij zo'n succes dat zij geimiteerd werd door prostitues. Dit leidde tot een verbod om dit soort dansen uit te voeren en hun rol werd overgenomen door omnagata, mannen die zich specialiseerden in het spelen van vrouwenrollen. Kabuki is spektakel. Bonte aankleding, groteske schmink, theatrale gebaren tekstlezers en samisen muziek.De voorstellingen duren ongeveer 4 uur en bestaan uit scenes waarbij het onderlinge verband vaak ontbreekt. Het is mogelijk 1 voorstelling te volgen van 1,5 uur. Dat hebben wij dan ook gedaan. We moesten staan in de nok van het gebouw. Echter het was de moeite waard. Een prachtig dramatisch stuk over een samurai die gedwongen wordt seppu, zelfmoord te plegen. We mochten tijdens de voorstelling geen foto's maken maar hebben wel van de buitenkant van het theater en het toneel foto's genomen. Het theater in Tokyo is het oudste en meest beroemde van Japan. Volgend jaar verdwijnt het in zijn huidige vorm. Mooi dat we nog in het oude uit 1889 stammende theater konden zijn. Samen met de Japanners. Tijdens de voorstellingen mag overigens gegeten en gedronken worden. Een ander leuk uitstapje was gisteren ,zondag, toen we het centrum van Taito-ku hebben bezocht. Winkelende Japanners zijn een vermaak op zich. Winkelen is hier funshopping en er wordt in Pachinko hallen driftig gegamed en gegokt.. Deze hallen zijn overigens in handen van de Yakusa, de Japanse maffia die hier geld witwast. Kijk naar de foto's en verbaas je over de bonte kermis.Wat verder deel uitmaakt van de moderne Japanse cultuur is de Manga, de bonte strips die overal te koop zijn. Zelfs tempels gaan hier gebruik van maken om zichzelf onder Japanse jongeren te promoten. Misschien een idee om Suske en Wiske in te zetten bij het teruglopend kerkbezoek ?

Het rondstruinen in warenhuizen en winkelstraten geeft een inkijkje in de moderne volksgebruiken. Wat verder erg leuk was, was ons bezoek aan de Zoo van Tokyo. Afgelopen vrijdag zijn we daar naar toe geweest. Schoolklassen, gezinnen met kinderen en mensen zoals wij waren te vinden in de Zoo. Prachtig aangelegd overigens. En dieren die je op ons continent niet zo snel aan zult treffen. Bijvoorbeeld de Hokkaido beer het grootst levende zoogdier van Japan wat vooral in het Noorden voorkomt. Ook een prachtig Vivarium, met zeedieren en reptielen en schitterende Lemuren uit Madagascar die we eerder konden bewonderen in Spanje. Ook de uitgebloeide lotusbloemen in de vijver waren erg mooi om te zien. Naderhand zijn we nog naar een Shinto tempel geweest die naast het dierenpark lag. Centraal in het Shintoisme staat het begrip Kami, een term die het edele, heilige karakter aanduid van een persoon,een voorwerp of zelfs een begrip.De geest van een voorouder, de zon, een waterval maar ook het verschijnsel groei of vruchtbaarheid bezit een Kami die voor vereering in aanmerking komt. Het begrip Kami is van Japanse oorsprong, maar wordt met een Chinees karakter geschreven dat als Shin wordt uitgesproken. Shinto= Kami-weg= de weg van de heilige geesten. Een centrale of scheppende god kent het Shintoisme niet. Er blijft ruimte voor indiividuele interpretatie. Shinto is levenbevestigend met reinheid als grondprincipe. De dood met het daar aan verbonden desintegratieproces heeft geen plaats binnen Shinto. Dit in tegenstelling tot het boeddhisme wat bijvoorbeeld wel begrafenissen en rituelen kent rondom de dood. Bij de Shinto tempel kon je wierook branden in een offervat . Een Japanse vrouw legde ons uit dat we onszelf door wierook te branden konden genezen en reinigen. Daarna mocht je op een gong in de schrijn slaan. Alles bij elkaar een ritueel met een diepe werking.

Een andere highlight was afgelopen vrijdag de tentoonstelling in de Honkan, de Japanse gallerie in het Nationale museum van Tokyo, een schitterend museum met kunst van de prehistorie tot heden. Het regende die dag flink dus dit was een welkom uitstapje om droog te blijven. De tentoonstelling die wij hebben uitgezocht behandelt de Japanse kunst tot aan de Edo-periode die tot aan 1868 loopt. De opkomst van het boeddhisme wat in India 2500 jaar geleden begon met Gautama de Boeddha en wat zich verspreidde door heel Azie. Officieel kwam het boeddhisme naar Japan in het midden van de 6 e eeuw na Christus naar het koninkrijk van Baekje op het Koreaanse schiereiland. Daarna in de Kamakura periode, 1192-1193 , kwam het Zen boeddhisme naar Japan. Het droeg toen sterk Chinese elementen in zich. Dit kwam ondermeer tot uitdrukking in de calligrafie. Daarvoor was het er ook al in de Midden-Heian periode. Dit werd de eeuw van Mappo genoemd. Dit is een periode waarin volgens de boeddhistische leringen verlichting onmogelijk wordt gedurende het aardse leven. Daarom werden er tempels opgericht en sutra's, geschriften opgesteld om een wedergeboorte in het zuivere land te bewerkstelligen. Een van die sutra's is de Hoke-kyo lotus-hart-sutra. Dit is het kostbaarste cultuurgoed van Japan en staat opgesteld in een speciale ruimte. We mochten een fragment hiervan fotograferen. Met de opkomst van het Zen-boeddhisme kwam er meer ruimte voor een sterk geindividualiseerde spiritualiteit en ontstond er een unieke op zichzelf staande wereld. De Zen priester Ikkyu, Crazy Cloud, Maffe wolk , Hanshan, Zen meester Rinzai(Liju) en de dichter Basho waren hiervan exponenten. Rinzai, afschrikwekkend voor zijn monniken, placht te schreeuwen tijdens de meditaties. Waarom schrijven we dit allemaal. Nu om jullie een inkijkje te geven in een oude zeer complexe maar zeer interessante cultuur. We zijn zelf ook nog op ontdekkingstocht. Maar verwacht meer inkijkjes. Kalligraffi, Geisha's, Kimono's, Theeeceremonie, Ikebana, Kendo, Sumoworstelen, Samurai. Er zijn zoveel interessante culturele aspecten hier die bewaard zijn gebleven dat we hier wel aandacht aan moeten besteden. En dan hebben we het nog niet eens over de Japanse gewoontes. Buigen, het natte doekje aan het begin van de maaltijd, slapen in de metro, slofjes voor in huis, orde en netheid etc. etc. Kortom genoeg om te fotograferen en te verhalen.

Dinsdag, morgen gaan we naar Kyoto in het zuiden. Kyoto, de oude tempelstad die in WO II gespaard is gebleven voor de Amerikaanse bombardementen. We hebben met enige moeite een Ryokan in een oude wijk gekregen in het hart van de tempelwijk. Geweldig, wij verheugen ons er op. Ook het reizen met de Shinkanzen is een kans die we ons niet laten ontnemen. Binnen een paar uur zijn we er.

Herfstbladeren vallen neer

milde zonnenschijn verwarmt de kruin

het hoge Noorden is ver weg

zuidelijk op Basho's weg

ontmoetingen.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne