Lieve mensen,

Gisteren zijn we met de trein in New Mexico aangekomen .We zitten in Albuquerque in een hotel genaamd de Cinnamon Morning. De Southwest Chief van de Amtrak heeft hier ons gebracht. In totaal zijn we vanaf Richmond in twee etappes hier aangekomen. Toch is dit alweer onze laatste dag want morgen gaan we naar Raton in Colorado om vandaar met de shuttle bus naar Denver te vertrekken waar we 1 nacht zullen blijven om vervolgens naar Boulder te gaan waar we ondermeer onze tweede Qigong training zullen volgen bij Ken Cohen. De treinreis is naar omstandigheden goed verlopen. We hebben verschillende staten van de USA doorkruist en hebben vanuit de trein verschillende landschappen gezien. Illinois, Missouri, Colorado, New Mexico. Gevarieerde landschappen met een geheel eigen karakter. We hebben de zon zien opkomen en ondergaan, regenbogen gezien, mensen, plaatsen en stations. We zijn in het ritme van het reizen per trein gekomen. Tijdens de reis werden we begeleid door de regelmatig klinkende stoomfluit van de Southwest Chief. Het stoomtijdperk is afgelopen maar de Amtrak heeft de fluit haar plaats laten behouden. Gedurende de reis worden we verzorgd door onze treinsteward Angie en ontmoeten we in de trein diverse mensen waaronder Rick en Sharon die op weg zijn naar de bruiloft van hun dochter in Palm Springs, Californie. We voeren leuke gesprekken en de Amerikanen willen van alles van ons weten. Wat we vinden van hun land, van hen, hoe is Europa, wat doen we in het dagelijks leven etc.etc. 's Nachts kunnen we redelijk slapen en voordat we het eigenlijk in de gaten hebben zitten we in New Mexico, waar het Mountain tijd is, weer 1 uur vroeger. We doorlopen in dit onmetelijk grote land alle klimaten en tijdzones. In Albuquerque stappen we uit de trein met de mantra van de treinfluit nog in onze oren. We zijn gedwongen een overigens niet te dure taxi te nemen want het station ligt ver buiten de bebouwde kom. In de Cinnamon Morning worden we gastvrij onthaald door Sue, de eigenaresse. Sinds 15 jaar verzorgt ze hier bed en breakfast. Ook ontmoeten we de andere gasten. 's Avonds, het is dan zondag lopen we naar een restaurant hier ongeveer 2,5 mijl hier vandaan. We slaan echter te vroeg af en moeten de weg vragen bij een verkoper van meloenen en pepers. Een oude man die hoort waar we naar toe moeten brengt ons met zijn Pick-Up truck naar het restaurant. Het is een Mexicaan en hij is 86 jaar oud. We mogen een foto van hem nemen. Het is hier zonnig en winderig, bergachtig en de woestijn begint hier ook. Hier in de buurt, in dit gebied zijn vele Pueblos, nederzettingen van Native Americans, Indianen. Helaas hebben we vanwege ons reischema geen tijd om deze Pueblos te bezoeken. De Indianen waren hier al in de tijd van voor Columbus en hebben een roerige geschiedenis achter de rug waarbij ze van hun land verdreven zijn door Spanjaarden en andere Europese volkeren. Hier wonen verschillende stammen. O.m. Cherokee en Navajo. Als we de oude stad bezoeken, Downtown kom je de Indiaanse invloeden overal tegen. In talloze souvenierwinkeltjes worden spullen verkocht die van Indiaanse herkomst zijn. Sieraden, kunstvoorwerpen, dekens noem maar op. Wij bezoeken een paar mooie galeries waaronder een Navajo galerie. Er is overigens ook veel nep spul te koop. Ook ontmoeten we een vrouw die Afrikaans spreekt en in Nederland heeft rondgereisd. Hoogtepunt van onze tocht door Downtown Albuquerque is de ontmoeting van Maurice met de Native Code Speakers, twee oude Navajo Indianen. Tijdens WO II codeerden de Navajo Indianen voor het Amerikaanse leger berichten in de Stille Zuidzee. De berichten waren niet te onderscheppen voor de Japanners omdat de Navajo's de klanken van de codetaal in hun hoofd hadden. Die klanken waren gebaseerd op een oude Navajotaal die mondeling van generatie op generatie werd overgeleverd. Maurice heeft een gesprek met de twee oude mannen. Ik heb de film over Code Speakers gezien zegt hij. Ja zeggen de mannen die film kennen we : in Europa kwam hij uit onder de titel Wind Speakers. De mannen zijn de laatste van hun generatie en zijn zeker in de 80. Maurice mag een foto van hen nemen. De wind heeft ons zeker bij elkaar gebracht. Prachtig. Het is hier mooi, de mensen zijn relaxed en gastvrij. Als we klaar zijn met onze reis komen we hier zeker nog terug om de Pueblos te bezoeken. De Native People worstelen hier met de moderne tijd en hun eigen tradities. Ze schrijven er toneelstukkken over, liederen, maken prachtige kunst en sieraden en leven ondertussen in de 21 e eeuw. Het is een probleem waar veel oude volkeren momenteel mee worstelen. Toch zijn veel van de tradities en visies van deze volkeren voor deze tijd nog actueel.

Morgen gaan we weer weg, moderne nomaden onderweg met the Iron Horse, het ijzeren paard, de trein . Onze gastvrouw zei vanmorgen tijdens het ontbijt tegen ons: als jullie terug zijn weten jullie niet meer hoe je je moet gedragen. Losgezongen, wervelend in de wind,vol verhalen en indrukken reizen we verder.

Lieve groeten,

Maurice

Marianne.