Lieve mensen,

Momenteel zitten we in de lounge van de Amtrak in het treinstation van Chicago. Gisteren zijn we uit Ashland vertrokken naar Richmond waar we overgestapt zijn op de Capitol Limited, een trein die ons naar Chicago zal brengen. Deze keer overnachten we in de trein. We hebben een slaapkamertje gereserveerd in deze trein. Een trein die ons door verschillende staten van de USA zal voeren. Maryland, Ohio en Illinois, een gebied waar de burgeroorlog ook hevig gewoed heeft. De trein komt langs een groot gedeelte van de rivier de Potomac, waar vroeger kleine nederzettingen gehuisvest waren van Indianen en Trappers. Reizen in een slaapkamer is comfortabel. Je krijgt avondeten en ontbijt. Onze treinsteward heet Josh en hij maakt ons wegwijs hoe een en ander werkt. Tijdens het avondeten ontmoeten we aan tafel twee Amerikanen die ook veel reizen. We wisselen ervaringen uit en zij geven ons allerhande adviezen m.b.t de streken die wij gaan bezoeken. Opvallend is trouwens wel dat er veel Amish met de trein reizen. Gezinnen met kinderen die terug gaan naar hun Amish gemeenschappen. Ze praten ook met gewone Amerikanen. Voor degenen die niet weten wie de Amish zijn. Zij zijn een Christelijke groepering die in kleine gemeenschappen op het platteland leven, geisoleerd van de buitenwereld. Ze bewerken het land en leven een eenvoudig, sober leven. Het verbaasd ons dan ook dat ze reizen en met andere Amerikanen praten. Deze mensen zijn jonger dus misschien is er de afgelopen jaren wel veel veranderd voor wat betreft het reizen en de contacten met de buitenwereld. De mannen dragen hoeden en de vrouwen dragen witte en zwarte mutsjes. Ze doen ons een beetje denken aan de streng gereformeerde gemeenschappen in Nederland. Het slapen in de trein viel voor Maurice niet mee, hij lag in het bovenste bedje en Marianne beneden. Als je in het bovenste bed ligt heb je nauwelijks ruimte om je kont te keren. Maar goed we zitten nu in de lounge van de Amtrak en zitten te wachten op de trein die ons naar Alburquerque zal brengen. In deze trein, de Southwest Chief zullen we weer moeten overnachten. We zijn nu echt aan het grote werk begonnen. Gisteren hebben we onze kaartjes opgehaald voor San Francisco. Met de California Zhephyr zullen we dan gaan reizen. Weer een zeer lange reis. Het zal onze laatste reis binnen de USA zijn. maar voorlopig is het zover nog niet. Dit is trouwens het eerste station waar we kunnen internetten, dus dit is een verslagje heet van de naald. In Alburquerque zullen we trouwens maar 1,5 dag zijn, want we zijn op weg naar Boulder Colorado, waar we onze tweede Qigongtraining met Ken Cohen zullen volgen. We hebben ons al voorgenomen dat we na onze wereldreis terug zullen gaan naar de USA om langere tijd door te brengen in o.m. New Mexico.

Nu tot het volgende verslag maar weer, wij maken ons op voor de tweede grote afstand naar New Mexico.

Lieve groeten,

Vanuit Chicago.

Maurice

Marianne