Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer vanuit een zinderend warm Valencia. Vandaag hebben we onze treinkaartjes gekocht naar Cuenca ongeveer 3 uur reizen van hier en halverwege de weg naar Madrid. Hier in Spanje is de spanning onder de autoriteiten hoog opgelopen na de bomaanslag in Palma de Mallorca een eiland hier vlak voor de kust van Valencia. Overal zijn de foto's van de geweldplegers te zien en je ziet l agenten rondlopen met papieren waarop de foto's, de zogenaamde mugshots, van de ETAleden staan.

Maar goed, morgen gaan we weg uit Valencia. We vertrekken vanuit het treinstation Sant Isidri een paar kilometer verderop in de stad. Gisteren hebben we een aantal leuke uitstapjes gemaakt. Het eerste uitstapje betrof de stad van de kunsten en de wetenschappen gelegen aan de rand van Valencia. Verder zijn we door de fallas , de volkswijken, gelopen in de binnenstad. Het eerst genoemde uitstapje betrof dus de stad van de kunsten en de wetenschappen, een zeer modern, vooruitstrevend projekt. Het is Europa's grootste recreatieve -en culturele complex op het gebied van eerder genoemde onderwerpen.Het is gelegen in de oude bedding van de Turiarivier en bevat 5 elementen: de Hemnisfeer (sterrenkijken), een gebouw genaamd de Omarming, het Wetenschapsmuseum, het Oceanografisch gebouw en het centrum voor moderne kunsten.Het gebied is van grote architectonische schoonheid wat voornamelijk op het conto geschreven kan worden van de Spaanse architect Santiago Calatrava.

Toen we op weg waren naar het gebied had Marianne een leuk contact met een kleine peuter die op de schoot van haar vader zat. We wilden eenmaal aangekomen naar het Oceanografische gebouw met zijn bijzondere oceanische ecosysteem. Ruim 45000 zeedieren verdeeld over 500 soorten. Dat zat er dus niet in. Voor de kassa's stond een enorme rij mensen die ook naar binnen wilden. Wij hadden geen zin om een paar uur in de brandende zon te staan en gingen op weg naar het museum voor Moderne kunst. Helaas was dat in het zomerseizoen gesloten. Desondanks is het de moeite waard geweest om hier naar toe te gaan, alleen al vanwege de bijzondere architectuur.

In de binnenstad hebben we gelopen door de fallas, een markt bezocht en heerlijk Libanees gegeten. Maurice kwam nog een baby tegen die op de arm van zijn vader zat. De baby schonk hem een gulle blijde lach, vandaar de titel een babylach maakt je dag.

Tot slot zal Marianne nog een mooi verslag schrijven over de geschiedenis van Valencia, met een foto van de veroveraar Jaime 1, veroveraar.

Tot de volgende keer,

Lieve groeten,

Maurice

Marianne