Lieve mensen,

Zoals de meeste mensen wel weten inmiddels is mijn lieve vriendin Marianne afgelopen zomer overleden. Op de omstandigheden rondom haar dood en haar dood zelf wil ik hier verder niet op ingaan. Het is slechts na grote aarzeling dat ik besloten heb dit reis weblog voort te zetten.

Alleereerst wil ik kort even stil staan bij Marianne. wat kan ik over haar zeggen. Ze was een mooie, lieve vrouw die heel veel goede kwaliteiten en eigenschappen had. Ze hield van mensen , de natuur, reizen, tuinen, schilderen, beeldhouwen, literatuur, kinderen, Taiji en Qigong en nog veel meer. Ze was een begaafde spirituele, veelzijdige vrouw, kritisch, bescheiden maar altijd met een duidelijke mening en visie. De mensen die haar ontmoet hebben kunnen dat ongetwijfeld beamen.

Ze had een prachtig leven, niet altijd even makkelijk, maar mooi, veelzijdig, kleurrijk en avontuurlijk...

Ik mis haar heel erg en woorden schieten me tekort om hier uitdrukking aan te geven. In de tijd dat we samen hebben gereisd hebben we veel mogen zien en meemaken. We vonden het altijd erg leuk om samen aan dit weblog te werken. Marianne schreef af en toe zelf een stukje maar plaatste over het algemeen kantekeningen bij mijn stukjes en zocht de foto's die we wilden plaatsen mee uit.

Wat kan ik verder zeggen. Ik ben momenteel in Thailand in de TAO-garden, een Spa en Health resort van de Taoistische meester Mantak Chia. Ik ben hier naar toe gereisd om te helen en rust te nemen afstand te nemen van de voorbije periode, de dood van Marianne en alles wat daarna is gekomen.

Ik zal deze keer geen uitgebreide , beeldende verslagen schrijven of leuke, gekke, mislukte of anderszins interessante foto's plaatsen.

1 November ben ik terug in Nederland.

Nogmaals vaarwel Marianne.

Ik zal je nooit vergeten lieve schat.

Liefs,

Maurice

.