San Francisco Up and Down: Down and Up.

Lieve mensen,

Vandaag regent het in San Francisco. Gisteren is het precies 3 maanden geleden dat we uit Nederland vertrokken zijn. Een kleine mijlpaal in onze reis die ons nog steeds niet tegenstaat of begint te vervelen. Woensdagavond zijn we met Marlowe en Kathryn naar een netwerkbijeenkomst geweest in een Chalet vlakbij de oceaan. Interessant we hebben er ideeen opgedaan voor netwerken en fondsenwerving. De club mensen die daar bij elkaar was kende elkaar al lang dus het was eigenlijk meer een sociale club. Wat ook wel erg leuk was is dat we Marlowe en Kathryn wat beter hebben leren kennen. De woensdagochtend hebben we besteed aan het rondmaken van onze reis maar Japan bij Tokyo travel. Toen we daar aankwamen lagen onze vliegtickets al klaar en konden we ook onze Japan railpassen meenemen. Een hele opluchting: het geheel heeft ons toch bijna 3 dagen gekost. Daarna zijn we naar een bureau gegaan wat gespecialiseerd is in reisdocumenten. We wilden daar onze visa voor China en India laten regelen. Nu voor China is waarschijnlijk mogelijk maar voor India niet. Voor China krijgen we waarschijnlijk een multi-of double entry visum wat betekent dat we respectievelijk 12 maanden of 6 maanden toegang hebben voor China plus dat we ook als we dat willen naar Hong Kong mogen reizen. Met een dergelijk visum zitten we niet met datumverloop. India is helaas niet mogelijk vanwege de wettelijke bepalingen hier in de USA. India verstrekt namelijk alleen visa aan bewoners van de USA. Maureen het hoofd van Travel Documents wist het ons precies te vertellen. Maureen is overigens een leuke vrouw, jaren '70 Punker met Tattoo's en piercings, helemaal niet wat je verwacht bij een visumbureau. Enfin onze paspoorten zijn nu onderweg naar de Chinese Ambassade in Washinghton DC, de hoofdstad. Met de Federal Express. In Washington zijn de Chinezen minder moeilijk dan bij het consulaat hier. Maandag hopen we dat dit in ieder geval rond is. Zo blijf je wel bezig verzuchten we dan. India komt later wel. Dat fixen we wel ergens anders.

Gisteren zijn we naar Castro gegaan, de gay en lesbische wijk hier in San Francisco. Castro is een van de 6 wijken met een heel eigen signatuur. Eigen winkels, reisbureau's, bars, cultuur, kortom het is te vergelijken met Amsterdam en Berlijn. Als je hier wilt lopen moet je overigens wel uit het goede hout gesneden zijn. San Francisco telt in totaal 43 heuvels waarvan de een nog steiler is dan de andere. Dat mochten we gisteren tenminste ondervinden .

Hier in de straat is het overdag een komen en een gaan van jongeren die voedselbonnen aan de overkant van ons hotel komen halen. Je hebt ze in allerhande soorten en maten. Met rugzakken dieren, muziekinstrumenten. Af en toe zie je hier nog een oude hippie voorbij komen. Still going strong.

We hebben vandaag dus een regendag. Eerst wilde we naar het Moma, museum voor moderne kunst maar dat was verschrikkelijk duur qua entree. Een echte ripp/ afzetterij zoals ze dat hier noemen. Nu zit ik hier lekker te werken aan dit verslag in de lobby van het hotel.

Er zijn weer nieuwe gasten binnen gekomen. Vanmorgen om 5 uur deed de jongste gast van het hotel in de kamer boven ons een een kleine regendans, bonk, bonk,bonk. En gisteren in de boekwinkel die we bezochten was er een roodharige poes die een tijdje heeft zitten spinnen op de schoot van Maurice. Gaf weer even een beetje een thuisgevoel.

Nu tot de volgende keer maar weer.

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Peace conversations and more / vredesgesprekken en meer...

Lieve mensen,

Het is hier momenteel stralend weer, zeker 27 graden. Het leek wel hartje zomer. In de avond was het nog lang erg zacht weer. Onvoorstelbaar toch. Van zulk weer kan je in Nederland alleen maar dromen. Afgelopen maandag zijn we begonnen met de voorbereidingen van onze reis naar Japan.San Francisco is de poort naar Azie. Hier vind je dan ook veel mensen uit diverse landen uit Azie met name Japan, China, Korea, Vietnam en Thailand. De kappers hier in de straat waren Vietnamese vrouwen. We zijn voor het boeken van onze reis naar Market street gegaan. Naar Travel Tokyo, een Aziatisch reisbureau wat goede kritieken had op het internet. In eerste instantie dachten we het reisbureau gewoon te vinden in de straat maar dat pakte even anders uit. Kantoren en reisbureau's, instellingen en service instanties zijn hier allemaal gevestigd in grote flatgebouwen. Het reisbureau is gevestigd in het 11 verdiepingen tellende, historische Flood gebouw. gebouwd na de grote aardbeving in Californie in 1904. Het gebouw zelf heeft onder meer als decor gediend voor de misdaadroman de Maltezer Falcon. In het reisbureau werden we geholpen door een Japanse vrouw. Wij verteld dat we een enkele reis naar Japan wilden en een Japan treinpas. Een enkele reis en waar we daarna naar toe gingen ?Nu naar Zuid-Korea met de ferrie vanuit Hakata in Zuid-Japan. Die moesten we dan wel reserveren want we moeten aantonen dat we ook daadwerkelijk het land verlaten. De Japanse immigratiedienst is daar heel strict in. Voor de zekerheid werd het Japanse consulaat hier in San Francisco nog even gebeld. Ja hoor reserverings bewijzen. In eerste instantie gaat het reserveren helemaal niet zo makkelijk, de Japanners houden er omslachtige bureaucratische procedures op na. Of we morgen, vandaag, dinsdag, maar terug willen komen dan kan er gekeken worden wat er aan te doen is. Vandaag dan eindelijk via de Engelse versie van de website van de ferrie dienst is het gelukt, we hebben onze reserverings bewijzen. Ook de Japan railpass is aangevraagd. Die ligt woensdag voor ons klaar. We krijgen een boekje mee van budget hotels in Japan en aanvullende informatie over allerhande practische zaken. Verder een mooie kaart van Japan en een boekje over hoe we dienen te handelen als we in een Ryokan verblijven, een traditioneel Japans hotel. Zijn er nog meer gebruiksaanwijzingen ? Wat je vooral moet hebben als je reist op de manier zoals wij doen is geduld. En alles persoonlijk regelen. Vanuit Nederland was dit ons nooit gelukt. Nederlandse reisbureau's zijn toch wel zeer beperkt als het gaat om specifieke wensen die wereldreizigers hebben. Maar we hebben er vertrouwen in dat dit ook weer een mooie reis gaat worden. Vooralsnog zijn we in San Francisco en dat bevalt ons ook zeer goed. Het hotel annex verdescentrum is een te gekke plek . Afgelopen zondag hebben we voor het eerst deelgenomen aan een zogenaamd vredesgesprek, een ronde tafel gesprek. Aanwezig bij het gesprek waren mensen uit Italie, New Orleans, Californie en Canada.Na een korte kennismaking waarbij iedereen zichzelf introduceerde werden we uitgenodigd iets te vertellen vanuit onze persoonlijke ervarings en belevingswereld, iets dat ons geraakt heeft, verwonderd heeft of iets waar we mee bezig zijn geweest en dat bijzonder is voor ons leven. Het was erg interessant om iedereen iets te berde te horen brengen. We mochten over alles praten behalve politiek. Dat is geen onderwerp van gesprek in dit soort gesprekken . Het gaat eerder om overeenkomsten en verschillen in standpunten, praten vanuit levenservaring, geen theorie, luisteren en samenvattend spreken. Sami Sunchild, de oprichtster van de Red Victorian was ook aanwezig bij het gesprek, een inspirerende en geestelijk zeer heldere vrouw. We werden allemaal uitgenodigd, gevraagd of we belangstelling hebben om straks in ons thuisland dergelijke conversations, gesprekken op te zetten voor reizigers, familie, vrienden en buurtgenoten. Hosting wordt dit genoemd .We hebben het nog in bespreking.

Verder zijn we uitgenodigd door Sami om deel te nemen aan een netwerkbijeenkomst in een Chalet bij de oceaan hier in San Francisco. Hier zijn mensen aanwezig uit de wetenschap, kunst, alternatieve beweging, gezondheidszorg en nog veel meer richtingen. Er is meestal 1 spreker en er is een diner. Na het diner worden er tafels gevormd waar mensen met elkaar verder kunnen praten en contacten kunnen leggen. Woensdagavond gaan we er naar toe met Marlowe en Kathryn 2 stafleden van het centrum hier.

Verder hebben we afgelopen zondag heerlijk gewandeld in de botanische tuin van het Golden Gate Park hier in San Francisco. We hebben een klein stuk van de tuin gezien want zo als alles in dit land is deze tuin ook weer enorm groot. We hebben een aantal prachtige zaden gekocht voor onze kleine stadstuin in Nederland. Let it grow, let it grow. Toen we door de tuin liepen huppelde een eekhoorn ons achterna, nieuwsgierig en speels kwam hij op ons af. We konden hem bijna aanraken. Verder vinden jullie op onze fotopagina deze keer een extra serie foto's getiteld: the Beat of the street deel 1, het ritme van de stad.

Nu dat was het wel weer.

Lieve groeten,

vanuit een zonovergoten San Francisco.

Maurice

Marianne

Marketstreet en natuurlijk Halloween.

Lieve mensen,

Momenteel is het stralend weer in San Francisco, 25 graden celsius. Alleen in de avond koelt het wat af. Verder is vannacht de tijd 1 uur teruggezet en leven we hier ook in wintertijd. Gisteren zijn we voor het eerst de stad een beetje gaan verkennen. We zijn via Lower-Haight street naar het lagere gedeelte van de stad gelopen. Naar beneden gaat makkelijk, maar als je hier naar boven moet is het toch weer een behoorlijke klim. Net als bijvoorbeeld in New York heb je hier allemaal buurten met een eigen sfeer en karakter. Castro, het gay / homo district, het latijnse district Missionari, China Town, Financial District, Bay Area, Berkeley etc. etc. De sfeer in de stad lijkt wel een beetje op Amsterdam maar dan groter en diverser. Je ziet hier in tegenstelling tot veel Amerikaanse steden veel mensen lopen. Market Street is zo'n beet je van alles wat: zwervers, optredens, gemeentehuis, boekwinkels, restaurants. Wij zijn zelf in een boekwinkel geweest , de Green Arcade, goederen en ideeenplek waar naast boeken ook lezingen gegeven worden op allerhande gebied. Dichters, romanschrijvers, futurologen komen daar avonden verzorgen. We zijn door de eigenaar van de winkel uitgenodigd om volgende week naar 1 van de lezingen te komen. Hier in de straat is trouwens een muziekwinkel waar ze een enorme keuze aan muziek hebben. Als je de zaak binnenloopt komt de hele moderne muziek historie je tegemoet. Je kunt er alles krijgen op het gebied van A tot Jazz..En het is zeker de helft goedkoper dan in Nederland. Toen we in Marketstreet kwamen kwamen we natuurlijk weer de nodige zwervers tegen. Overal waar we geweest zijn in de USA is dit hetzelfde. Het armoede probleem is hier enorm groot en nog steeds aan het groeien. Daar hebben we het eerder al over gehad.

Verder is het hier dit weekend Halloween. Dit feest is heeft een Keltische oorsprong en gaat gepaard met het bezweren van de geesten van de doden in de vorm van het dragen van maskers. Het wordt hier in huiselijke kring gevierd of je kunt 1 van de talloze halloweenfeesten bijwonen die hier overal gevierd worden. Verder is er voor de kinderen het spelletje Trick or treat, waarbij de kinderen aanbellen aan huisdeuren en de bewoners de keuze laten tussen het trakteren op snoep of getrakteerd worden op een plagerijtje. Het feest in de USA terecht gekomen via geemigreerde Ieren die het in stand hielden om de heimwee naar huis te verdrijven. Later is het element van het oogstfeest er aan toegevoegd wat weer geleid heeft tot het maken van pompoen maskers. De Halloween feesten vinden hier in San Francisco op grote schaal plaats. Gisteren zagen we overal verkleedde individuen of hele groepen mensen die op weg waren naar de feesten. Het was enorm druk op straat en een heleboel huizen waren in de avond Spooky verlicht en versierd. Bij Feest- en fop winkels stonden mensen uren in de rij om nog een feest kostuum te huren. Officieel is het feest 1 november afgelopen maar er zijn ongetwijfeld mensen die het vanavond nog vieren .Bij ons in de straat was het nog laat rumoerig maar we hebben er verder geen last van gehad. Het hotel hier was extra druk met verkleedde jonge mensen die feest gingen vieren

Gisteren hebben we heerlijk vegetarisch gegeten in een restaurant van de Indiase Yogameester Sri Chimoy. Mensen van zijn groep runnen dit restaurant. De meester zelf is in 2007 overleden nadat hij de VN medewerkers had leren mediteren en nadat hij duizenden boeken, schilderijen en meditatiecentra het levenslicht had laten zien. Zeer interessant allemaal. Wat dat betreft is het hier de City of Dreams waar alle ontwikkelingen uit de jaren '60 nog gewoon doorgaan maar nu weer in een andere vorm.

Vanmorgen hebben we Sami Sunchild ontmoet de oprichtster van het hotel annex centrum waar we nu verblijven. Wij hebben deelgenomen aan de peace conversations / gesprekken op zondagochtend. Verder hebben we de prachtige botanische tuin van San Francisco bezocht. Maar daarover later meer in ons volgende verslag.

Volgende keer meer...

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

San Francisco: Summer of Love, we zijn er.

Lieve mensen,

Sinds 1 dag zijn we in San Francisco. Eergisteren zijn we aangekomen na een vermoeiende reis van 3 dagen vanuit Kansas City. De training die we daar gevolgd hebben was weer erg goed. We hebben heel veel geleerd en de hartelijkheid van de Amerikanen was hier ook weer aanwezig. Stuart die we eerder ontmoet hadden in Boulder Co. Stuart is een hoogleraar in de psychologie aan de Universiteit van Tennessee. Gedurende ons verblijf in Kansas heeft hij ons gehaald en gebracht naar ons hotel wat zeer ver verwijderd was van de plaats waar we aan het trainen waren. Zonder deze taxidienst was het heel erg moeilijk geworden om op het College te komen waar de training plaatsvond. Ruim 1,5 uur met de bus. De training die we gevolgd hebben bestond uit een serie Chan Si Gong oefeningen, zijde cocon draad oefeningen. Eenmaal beoefend zorgen ze voor een enorme energiedoorstroming in het hele lichaam. De geest wordt helder als kristal en je voelt een enorme kracht van binnenuit opwellen. Het regelmatig beoefenen van deze serie zorgt voor een versnelde ontwikkeling van de Taiji vorm die wij beoefenen. Zeer interessant en de moeite waard dus. De treinreis zelf was erg zwaar . We hadden geen slaapplaatsen gereserveerd dus we moesten in de voor het slapen aangepaste stoelen slapen. Na drie dagen begonnen de toiletten in de trein heel erg te stinken en wij ook. De reis zelf was echter magnifiek. We zijn achtereenvolgens door de volgende staten gekomen: Illinois, Missouri,Colorado,Utah, Nevada en tenslotte Californie. Prachtige landschappen, bergen, rotsen, zoutvlaktes, schitterende luchten, dieren, mensen, zons-op en ondergangen, geweldig, onbeschrijfelijk mooi. Net alsof je in een levend gedicht bent. In de trein zelf doe je weinig, slapen, wat lezen, af en toe een pauze buiten. Op een gegeven moment vorm je met de mensen in de trein, zo lijkt het tenminste wel, een grote familie. Mensen van alle gezindten, rassen en culturen bevolken de trein. In de panoramawagen kun je een wijds uitzicht krijgen op de landschappen buiten. Je ziet plaatsen waarvan je denkt : wonen hier mensen ?

Voordat we echter in San Francisco waren moesten we in Emeryville overstappen op een bus die ons naar de stad zou brengen. Helaas kwam er een kink in de kabel. Er was namelijk een ongeluk op de Bay Brigde gebeurd waardoor we in een andere plaats op een bus van de Amtrak moesten overstappen die ons naar San Francisco zou brengen. Een tocht die langer zou duren dan gepland. Eerder hadden we via de telefoon te horen gekregen dat de jongste broer van Marianne, Rob, is overleden. Na overleg hebben we besloten onze reis gewoon door te zetten. Alhoewel we verdrietig zijn vinden we dat alles gewoon door moet gaan.

Eenmaal in San Francisco aangekomen werden we afgezet aan de Ferriehaven van San Francisco. van daaruit moesten we het maar zien te redden. We waren volkomen uitgeput en aan het einde van ons latijn. Na wat vragen kwamen we in een tram terecht die ons naar een punt zou brengen waar we aansluiting konden krijgen met een busdie ons naar ons hotel zou brengen in Haight Street. De Red Victorian. In de bus kregen we echter hulp van een vrouw met een witte poolhond. Het leek wel of ze ons alvast een gids hadden gestuurd. Ze vertelde waar we moesten uitstappen. Toen we uitgestapt waren kwamen we haar later nog een keer tegen. Ze vertelde dat ze in een bar vlakbij werkte en dat we maar een keer iets moesten komen drinken. Waren we toch nog op tijd binnen in ons hotel. Dit is een bijzonder hotel. Eigenlijk is het een hotel annex vredescentrum met een ontmoetingscafe, vredesgespreksgroepen op zondag en een klein winkeltje met vredesartikelen. Zeer interessant. De initiatief neemster Sammy Sunchild hebben we in het voorbij gaan even gezien. Ze is inmiddels in de 80 en heeft een bijzonder en kleurijk leven achter de rug. We zullen haar vast nog wel ontmoeten tijdens de peace conversations op zondag.. Haight Street en eigenlijk San Francisco was in de jaren '60 van de vorige eeuw het centrum van de Flowerpower en anti-oorlogsbeweging in de USA. Terwijl ik aan het typen ben hoor ik op de achtergrond een opgenomen documentaire over de ontwikkelingen in de jaren zestig. Die wordt hier afgespeeld. De hele dag lopen hier mensen in en uit voor een praatje, eten koffie etc. In de avond zijn hier vaak kleine optredens of voordrachten en discussies. Het geheel wordt gerund door een groep jonge mensen die of betaald worden of een een vrijwilligers stage volgen hier. Het is de bedoeling dat er overal op aarde zulke initiatieven gaan onstaan. In het kort is deze plek moeilijk te beschrijven. We komen er later nog wel op terug. Haight Street is een verhaal apart. In de jaren '60 dynamisch centrum van de Flower Power beweging. Nu een mengelmoes van stromingen, stijlen, initiatieven en winkels van allerhande pluimage. Varierend van Marihuana winkels tot aan Tibetaanse kadowinkels. de sfeer is hier onbeschrijvelijk. Punkers, zwervers, vredesactivisten, boeddhisten, Yogi's, toeristen, jongeren met rugzakken op straat. Zoveel geuren en kleuren onbeschrijvelijk. Trommels dag en nacht op de achtergrond. gebedsvlaggen, muziek kortom te veel om op te noemen.

Deze ochtend hebben we al een schema gemaakt als vervolg op onze eerdere planning m.b.t. het vervolg van onze reis. Japan , Zuid-Korea. Visa, vliegtickets en een railpas voor Japan. Alles staat in de verf we hoeven het alleen maar uit te voeren. In het hotel hebben de medewerkers al aangeboden om ons te helpen als we iets nodig hebben. Het wordt weer een hele logistieke operatie. We zullen in Japan in ieder geval Kyoto, de tempelstad, bezoeken en Hiroshima /Nagasaki waar we een vredesritueel zullen verrichten bij het herdenkingsmonument dat opgericht is voor de slachtoffers van de atoomaanval in 1945. In San Francisco zullen we in totaal 19 dagen zijn. Voorbereidingen treffen maar ook zeker in de stad rondkijken. We willen een aantal leuke dingen gaan doen hier. Voor Marianne is het 40 jaar geleden dat ze hier geweest is en voor Maurice is het de eerste keer. Maurice heeft altijd een keer hier naar toe willen gaan. Een droom wordt werkelijkheid.

We logeren hier trouwens in de regenboogkamer. Alle kamers hebben hier namen en zijn overeenkomstig ingericht. Als je hier bent is het echt aan te raden. Relatief goedkoop met organisch ontbijt. En midden in het bruisende Haight Street.

Last but not least, we zijn naar de kapper geweest. dat was wel nodig want we zagen er uit als vogelverschrikkers. Nice Cuts, zo heet de zaak waar we naar toe geweest zijn.

Dat was het weer,

Lieve groeten,

Maurice

Marianne.

Nelson- Atkins museum Kansas: kunst uit alle windstreken.

Lieve mensen,

De herfst heeft hier definitief toegeslagen, regen, rukwinden en een intense kou. De bladeren razen over de wegen en de bomen worden in hoog tempo kaal. Echt een dag om naar het museum te gaan dachten wij gisteren. Het laatste museum dat we bezocht hadden was alweer in Spanje geweest als je de relikwieeen in de Hardrockcafe's niet meetelt. Voordat we echter verslag doen van onze museumtocht even iets anders. A.s. zaterdag start onze laatste training met Ken Cohen. Silk Coiling Gong, zijde cocon draad oefeningen gericht op het soepel maken van de spieren en versterken van botten en pezen. We zijn blij dat dit voorlopig de laatste training is. Het heeft veel energie gekost om onze reis rondom de trainingen op te bouwen. Maar goed wij zijn van mening dat het allemaal de moeite waard is geweest. We hebben veel geleerd en nieuwe mensen ontmoet dat is ook wel wat waard. Morgen gaan we dus trainen in Kansas City Kansas. Een beetje vreemde situatie hier want we zitten in Kansas City Missouri. We moeten de bus pakken naar 10 th Street en dan overstappen op een bus naar Kansas om de staatsgrens over te komen. Hoe deze situatie zo gegroeid is weten we ook niet. We zullen het eens navragen. Verder verheugen we ons op onze reis naar Californie, daar is het momenteel nog 23 graden celcius, hier maar 6. In Nederland zal het weer wel niet veel beter zijn. Maandag in alle vroegte zullen we van hier uit vertrekken om in Galesburg Illinois over te stappen op de Californie Zephyr, een tocht die ons door o.m. door de woestijnstaat Nevada zal voeren. Vanuit Emeryville CA nemen we dan de bus naar St.Francisco Ferry. Dan moeten we vervolgens nog naar ons logeeradres in Haightstreet zien te komen. Maar daarover later meer.

Nu eerst ons verslagje van onze tocht naar het Nelson-Atkins museum voor oude- en hedendaagse kunst. Een prachtig museum dat op een heuvel ligt. Hebben we eerst een aantal beelden uit de beeldentuin van het museum laten zien nu is de rest van het museum aan de beurt. Toen we gisteren onderweg waren regende het verschrikkelijk hard. We waren dan ook blij dat we in het museum waren en onze jassen konden weghangen. De entree in het museum is majestijtelijk, hoge plafonds, kroonluchters en art-deco versieringen. Dit is het oude gedeelte. In het nieuwe gedeelte moeten we onze jassen weghangen. Meteen worden we aangesproken door een oudere Amerikaanse mevrouw die vraagt waar we vandaan komen. Uit Nederland. O dat is leuk: haar voorouders van 2 generaties terug komen uit Haarlem. Ze heet van Dalsum en we zijn meteen neven en nichten van haar. Haar vriendin ziet het allemaal aan . Ze neemt ons meteen mee naar de museumshop om ons de catalogus te laten zien waar de Chinese collectie in staat. We willen immers de Guan- Yin zien, het beeld van de Chinese Godin. Helaas wordt de ruimte waar het beeld staat gerenoveerd. Do not worry, we kunnen de directeur van het museum vragen of we het beeld toch mogen bekijken. We moeten maar zeggen dat zij ons gestuurd heeft. Dat gaat ons iets te ver, er valt immers in dit museum genoeg te zien. Verder in de dag hebben we een ontmoeting met een museumsuppoost die uit Londen komt. Of wij een leuke stad weten in Nederland met leuke musea. En wat we van de USA vinden ? Hij is hier terecht gekomen omdat zijn vrouw uit Kansas kwam. Zo zie je maar weer. In het museum is veel te zien. We komen het werk van een vroegere landgenoot tegen de expressionist Willem de Koning, geboren in Rotterdam en beroemd geworden in de USA. Ook het werk van de beeldhouwer Yasuo KuniYoshi is heel erg bijzonder. Pop Art mag ook niet ontbreken evenals het werk van Kadinsky en Max Ernst. Afrikaanse rituele maskers waaronder een bijzonder beeld uit Kameroen waar de oom van Maurice pater is geweest. Oude Nederlands en Vlaamse meesters waaronder schilderijen van Rembrandt en Frans Hals. Verder een prachtige kunstcollectie uit zuid-oost Azie en de Orient met name India. We sluiten het geheel af door een bezoek te brengen aan het educatiegedeelte van het museum. Een gedeelte waar kunstklassen voor kinderen gegeven worden. Het heeft weinig zin om alles wat we gezien hebben te beschrijven. Kijk naar de foto's en oordeel zelf. Er zitten werkelijk hele mooie en bijzondere foto's bij. We hopen dat jullie er van zullen genieten.

Lieve groeten,

Vanuit Kansas City Missouri

Maurice

Marianne

Helaas is het momenteel niet mogelijk de bij behorende foto's te plaatsen i.v.m. problemen met het uploaden van de foto's. Het weer is hier erg slecht maar het kan net zo goed aan iets anders liggen. Morgen gaan we naar St. Francisco. Jullie houden de foto's nog tegoed. Groeten

Kansas City : all that Jazz .

Lieve mensen,

De afgelopen twee dagen zijn hier 's nachts Thunderstorms geweest d.w.z. dat er een flink onweer is geweest en dat het keihard geregend heeft. Overdag is het dan weer droog en klaart het langzaam op. Tot zover het weerbericht. Het gaat goed met ons, het hotel waar we zitten bevalt ons goed en we zitten vlakbij allerlei leuke dingen die we kunnen bezoeken. Nu ja vlakbij dat is betrekkelijk hier, de afstanden zijn in vergelijking met Nederlandse steden enorm. Eergisteren toen we naar het Power en Light District zijn geweest en aansluitend naar het Jazz District hadden we beter terug kunnen gaan met de bus. Maar eigenwijs als wij zijn zijn we weer gaan lopen met als gevolg dat de stoom van onze schoenen kwam toen we in het hotel aankwamen. Desalniettemin was het een interessante tocht . Het Power en Light District in Kansas City is een buurt waar vroeger veel pakhuizen waren. Die zijn nu opgepimpt en er is een hippe uitgaansbuurt ontstaan. Uiterst modern dat wel, je moet er maar van houden. Echter als je even buiten het moderne gebeuren stapt dan kom je het oude Kansas tegen. Vervallen in de tijd. Nadat we in het Power en Light District waren geweest zijn we naar het Jazz District gegaan. Voordat je daar aankomt moet je eerst door een vervallen industriewijk en woonwijken van Afro-Amerikanen. Geen buurt om 's nachts doorheen te lopen. Het Jazz District is voor toeristen maar toch interessant omdat je hier een stukje geschiedenis ziet van de ontwikkeling van de Jazz in de USA. Grote namen hebben hier in het rijke verleden opgetreden. Louis Amstrong, Duke Ellington en Ella Fitzgerald. Vandaag de dag is er een Jazzmuseum en zijn er diverse uitspanningen waar optredens zijn. Ook is er een Jazzschool voor het opleiden van jong talent. Wij waren er overdag dus we hebben het nachtgebeuren niet meegemaakt. Maar dat geeft niet want a.s. donderdag gaan we naar een optreden bij Jardine's hier in Westport. Jardine's is een befaamde Jazz -en Bluesclub waar vaak optredens zijn. Omdat we niet teveel geld willen uitgeven aan entree kijken we elke keer goed of het gratis is of dat de entreeprijs laag is. Eergisteren hebben we kennisgemaakt met de plaatselijke VVV in de persoon van een zwerver waar we een gesprekje op straat mee hadden. Voor $ 2 Dollar konden we in het oorlogsmonument van WO 1 vertelde hij ons. En waar we vandaan kwamen. Dat vragen mensen ons vaak. Ze denken regelmatig dat we uit Duitsland komen. Zoals vanmorgen. Het meisje dat onze kamer schoonmaakt dacht dat ook. Zelf kwam ze uit Oezbekistan. Studeert hier Business Finance en Muziek en wil graag emigreren naar Nieuw Zeeland. Onze dromen moeten we koesteren. Gisterenzijn we op weg gegaan naar de kunst - en museumwijk, naar het museum voor moderne kunst, het Nelson- Atkins museum of Art. Gratis entree. Maar zo bleek, dinsdag gesloten. Dat stond verkeerd vermeld in het informatieboekje. We hebben daar wel de prachtige beeldentuin kunnen bezoeken. In deze beeldentuin stond het beeld de denker van Auguste Rodin dat door Grant en Clara Rozenzweig geschonken is aan het museum. Vandaag of morgen gaan we naar binnen in het museum. Er staat namelijk een beeld van Kuan-Yin, de Chinese Godin van barmhartigheid en mededogen. Een beeld waar mensen vanuit heel de wereld naar komen kijken. Een beeld waar Maurice in Nederland een droom over heeft gehad.We zijn benieuwd. De kunstwijk is trouwens erg leuk. Veel kunstwerkplaatsen voor studenten en musea. Westport, het district waar wij tijdelijk verblijven is trouwens de plek in Kansas City waar het beginpunt is geweest van de 3 grote Trails/ routes die de grote staten van de USA ontsloten hebben. Hier kwamen de pioniers aan, bleven of trokken verder. Duizenden mannen en vrouwen vertrokken vanuit hier naar New Mexico, Californie of Oregon in het Noorden om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Met wagens, paarden en muilezels trokken ze door bergpassen en ravijnen ondertussen hitte, droogte, kou, wilde dieren en allerhande andere gevaren trotserend. De Trails zijn er in feite nog. met de komst van de treinen zijn de paarden van ijzer. Het is wel leuk dat wij een van de Trails bereizen namelijk die naar Californie. Dus ook in deze moderne tijd is het mogelijk om in het spoor te reizen van de oude kolonisten. Dat heb je niet als je met de auto reist. Oh ja even nog iets over natuurvoeding. Ja je hebt hier natuurvoedingswinkels. Prachtige natuurvoedingswinkels waar alles in overvloed aanwezig is. Wij proberen ook zoveel mogelijk natuurlijk te eten. Over het algemeen vegetarisch soms aangevuld met wat vis. Tot slot Halloween komt er aan. Je ziet hier overal pompoenen die uitgesneden zijn als maskers of lampions. Verder heb je hier speciale Halloween winkels waar je de meest Spooky outfits kunt kopen om de ander aan het schrikken te maken. Als allerlaatste nieuwtje komen we met de primeur, dat Marianne en ook Maurice als hij inspiratie heeft, dat we kleine colums gaan schrijven in aanvulling op onze reisverhalen. Colums over zaken die ons opvallen in de krant, historische figuren, waarnemingen over de samenleving etc.etc. Binnenkort verschijnt de eerste colum van Marianne over Buffelo Bill. Hier heeft zij wat onderzoek naar gedaan. Nu dat was het weer voor deze keer.

Lieve groeten,

Vanuit het midden van de USA

Maurice

Marianne

Toto is dit Kansas ?

Lieve mensen,

Gisteren zijn we aangekomen in Kansas met de South West Chief. Het is hier momenteel Central-time wat betekent dat we onze horloges een uur vooruit hebben gezet. Het is hier nu 6 uur vroeger dan in Nederland. Voordat we aankwamen hebben we eerst van Boulder naar Denver gereist en daar overnacht in een hotel. Een uiterst krakkemikkige kamer waar niets werkte en die veel te heet was. Nog een wonder dat we daar hebben kunnen slapen. In Denver hebben we nog een plezierige middag kunnen doorbrengen. De volgende ochtend moesten we al om 4 uur op om de Express Bus te halen naar Raton in New Mexico om van daaruit de aansluiting te krijgen met de trein naar Kansas City Missouri. Bijna hadden we de bus gemist omdat de nachtporier van het hotel in Denver vergeten was om de taxi te bellen. Gelukkig had Marianne een voorgevoel dat de taxi nog niet besteld was. Eenmaal aangekomen in Raton moesten we een halve dag wachten op de trein. Raton is een overstapstation waar maar 2 treinen per dag rijden. Een plaats in de middle of nowwhere in New Mexico. In Raton hebben we heerlijk geluncht bij Enchanted Grounds. De eigenares vertelde dat de zaak vroeger de Silver Dollar Bar heettte waar live muziek was en waar in de ruimte naast de bar de dames van plezier actief waren. De zilveren Dollars waren ingemetseld in de vloer. Na de lunch hebben we een heel gesprek gehad met Joan en haar personeel. Ze waren zeer geinteresseerd in onze reis en wilden het adres van ons travelweblog zodat ze onze foto's kunnen bekijken. Zo blijven we steeds mensen ontmoeten waarmee we allerhande gesprekken hebben. Zoals Jana ,de receptioniste van ons vorige hotel in Boulder die net als wij geinteresseerd is in spirituele en aanverwante zaken. Ze had zelf een boek geschreven over de biologie van de Kundalini (levensenergie) en was bezig om te kijken of ze een alternatieve gemeenschap kon opzetten. Afkomstig uit New Zeeland is ze uiteindelijk in Boulder terecht gekomen. We blijven in contact. Maar goed nu terug. Eenmaal in de trein moesten we eigenlijk al vroeg gaan slapen. We hadden een zitplaats gereserveerd wat betekent dat je 's nachts in je speciale slaapstoel ligt. Nu moet je je daar niet teveel bij voorstellen maar je spaart een paar honderd Dollar uit die je anders kwijt zou zijn aan een slaapkamer. Alles bij elkaar hebben we nog redelijk geslapen en kwamen we rond half acht in de ochtend in Kansas City aan. Kansas City ligt echt in het hart van de USA. Gedeeltelijk ligt de stad in Missouri en gedeeltelijk in Kansas. Een merkwaardige situatie. Toen we het station uitstapten in Kansas City was er een marathon aan de gang waardoor de bussen en taxi's niet reden. Na wat omwegen en vragen naar de juiste weg zijn we uiteindelijk uitgekomen bij ons budget hotel. Lopend met volle bepakking. Het hotel of liever gezegd Inn is in zijn soort verrassend goed. Behalve het ontbijt dat is typisch Amerikaans met pap, bagels, slappe koffie en Kellogs vlokken in alle soorten en maten. Het weer is hier overigens schitterend, prachtige herfstkleuren in allerhande tinten. De stad is surprising, mooi en ruim van opzet met allerhande zaken te doen op het gebied van kunst, cultuur en muziek. Noem het maar op. Nadat we ons in het hotel hebben geinstalleerd zijn we meteen op weg gegaan om te eten en om een eerste kennismaking met de stad te hebben. Onderweg kwamen we een man tegen die net als wij de herfst aan het fotograferen was. Een bereisde Amerikaan met wie we een leuk gesprek hadden en die ons allerhande tips gaf over zaken die we hier kunnen bezoeken. Je hebt hier een Jazz District, een mooi museum voor moderne kunst en nog veel meer zaken die de moeite waard zijn om te bezoeken. Charlie Parker is hier geboren, evenals Andy Warhol, Duke Ellington en Ella FitzGerald. Dwight Eisenhower, vroegere Amerikaanse president komt hier uit de buurt. Ook kun je Camp Snoopey bezoeken een pretpark gewijd aan dit stripfiguurtje.Wat verder opvalt hier zijn de monumentale gedenktekens en plaatsen gewijd aan de nagedachtenis van de Amerikaanse soldaten die in de buitenlandse oorlogen van de USA gesneuveld zijn. WO 1, Korea, Vietnam, China , de lijst met oorlogen waaraan ze deelgenomen hebben is eindeloos. Ook vind je hier het hoofdkwartier van de Veteranen belangengroep. Ons hotel ligt ernaast. De positie van de veteranen laat in sociaal en economisch opzicht trouwens veel te wensen over. Als ze eenmaal terug zijn uit de oorlog worden ze vaak vergeten en kijkt niemand meer naar ze om. Gisterenmiddag zijn we op weg naar iets te eten in het West Crown Plaza terecht gekomen een gigantisch funshopping winkelcentrum hier vlakbij. Daar kwamen we een leuk kindertheater tegen. Collega's van Maurice bij Pepino let op: hier kunnen jullie misschien nog ideeen van opdoen. Niet dat ik over mijn graf heen probeer jullie te beinvloeden. Maar toen ik het zag moest ik even sterk aan iedereen denken. Groeten aan jullie en de kinderen. Is dit Kansas Toto ? Toto is de hond in de Fantasy story van L. Frank Baum's genaamd the Wonderful Whizard of Oz. Toto is het huisdier van Dorothy Gale: een boerendochter uit Kansas die over de regenboog wordt geblazen in het magische land van Oz. Toto werd beroemd in de film die in 1939 gemaakt werd van de Whizard of Oz. In deze film speelde Judy Garland de hoofdrol. De film is een populaire classic geworden onder de verschillende Baby Boom generaties omdat hij zo vaak op televisie is geweest. Toto werd onsterfelijk door Dorothey's beroemde oneliner: ' Toto I have the feeling were' not in Kansas anymore'. Vandaar de titel van dit verhaal. Je kunt je overigens hier helemaal in Western style kleden met Cowboyhoed en al, laarzen, riem en bijpassende Belt Buckle. Howdy. Dit is het land van de Cowboys en de Settlers (kolonisten die zich hier uiteindelijk gevestigd hebben en boer geworden zijn) .

Dit was het weer voor vandaag.

Yippi Yahe,

Lieve groeten,

Maurice

Marianne

Into the Wind: op weg naar Kansas City.

Lieve mensen,

Vanmorgen zat er een kleine eekhoorn te knabbelen bij de boom voor onze Cabin. Hij is zo klein dat ik hem makkelijk in de palm van mijn hand zou kunnen vasthouden. Z'n moeder die boven in de boom woont houdt hem regelmatig in de gaten. Inmiddels is het weer hier behoorlijk opgeklaard. De sneeuw is verdwenen en je ziet de herfst terugkomen. De bladeren vallen snel van de bomen zeker door de flinke wind die hier waait. De afgelopen dagen hebben we een paar leuke uitstapjes gehad. We zijn naar de bioscoop geweest hier in Boulder en we hebben de film gezien van Michael Moore: Capitalism a Love Story. Moore onderzoekt in deze film o.m. hoe het mogelijk is geweest dat het Amerikaanse volk berooft is van geld en goed. Sinds het Reagan tijdperk zijn de grote ondernemingen en banken bezig geweest om op systematische manier de zaak te flessen.De film geeft een schrijnend beeld van een samenleving die geheel gedomineerd is geweest en misschien wordt gedomineerd door een kleine elite van zeer rijken die er alles aan doen om de democratische spelregels te omzeilen. Een ontluisterend voorbeeld van louche verzekeringspraktijken is een kruideniersketen die levensverzekeringen afsluit op het overlijden van haar werknemers zodat ze als deze komen te overlijden via de polis meer opbrengen als ze dood zijn dan in leven. De nabestaanden ontvangen in zo'n geval niets. De film zet op glasharde wijze het dievengedrag neer van een groepje zeer machtige plutocratische bankiers die op nietsontziende wijze parlement en volk bedriegen. Gaat dat zien, gaat dat zien !. Ook zijn we naar Celestial Seasonings geweest een bedrijf dat kruidenthee maakt. En niet zomaar kruidenthee. Biologische en maatschappelijk verantwoord ondernemen staan centraal in dit bedrijf. We hebben een rondleiding gehad en konden het productieproces van het verwerken van de theebladeren van dichtbij bekijken. We werden high in de Mintkamer waar alle mintkruiden liggen opgeslagen. Ook mochten we verschillende theesoorten proeven. Celestial is een voorbeeld van een bedrijf met name hier in Boulder wat op een creatieve manier vorm heeft gegeven aan haar ondernemerschap. Toen we buiten waren hebben we nog door de prairituin gelopen die het bedrijf heeft aangelegd. Hier springen de prairimarmotten vrolijk rond. Alles bij elkaar hebben we hier in Boulder een prima tijd gehad. We hebben hier ook weer nieuwe mensen ontmoet die ook allerhande ideeen hebben die gericht zijn op het ontwikkelen van nieuwe initiatieven. Interessant voor de toekomst. Ondertussen zijn we bezig ons voor te bereiden voor onze reis naar Kansas City waar we 9 dagen zullen blijven waarvan 2 dagen besteed zullen worden aan alweer onze laatste training met Ken Cohen. We zullen 1 nacht in Denver blijven om dan 's morgens voor het krieken van de dag met de bus naar Raton New Mexico te gaan van waaruit we met de trein naar Kansas City zullen vertrekken. Na Kansas City zullen we naar St.Francisco gaan met de trein. St. Francisco is onze laatste etappe van onze USA reis. Hier zullen we het nodige moeten regelen voor de verdere voortgang van onze wereldreis. Inmiddels hebben we een leuk hotel gevonden annex vredescentrum vlakbij de Golden Gate brug, het hart van de stad. In de buurt waar we dan komen te zitten zat het centrum van de Summer of Love, de Flower Power beweging. Het hotel waar we verblijven is voortgekomen uit die tijd. Het wordt geleid door Samie Sunchild en is een ontmoetingsplek voor wereldreizigers. Passend toch. Wij verheugen ons hier erg op. Nu inpakken maar weer en tot de volgende keer.

Lieve groeten,

Maurice

Marianne