DMZ : barriere tussen Seoul & Pyongyang.

Lieve mensen,

Vandaag rond half 8 in de ochtend zijn we naar de gedemilitariseerde zone gegaan aan de grens van Noord-en Zuid-Korea. We werden eerst met een busje naar een centraal punt gebracht om vervolgens over te stappen in een grotere toerbus. Het reisgezelschap bestond uit Koreanen, Engelsen, een Duitser en een man uit India. De jongste in het reisgezelschap was een baby, een meisje, van acht maanden. Een goedlachs kind dat het fijn vond om in de belangstelling te staan. Nadat we eerst uitgebreide instructies kregen van onze Engelstalige Koreaanse gids gingen we op weg naar onze eerste bestemming,het Imjingak park. We krijgen nadrukkelijke instructies over waar we wel en waar we geen foto's mogen maken. Ook moeten we onze paspoorten gereed houden. En last but not least, we mogen niet in de DMZ zone zelf lopen want die ligt nog vol met landmijnen die nog opgeruimd moeten worden.

Het Imjingak park is een groot terrein waar o.m. verschillende herdenkingsmonumenten staan.Tijdens de Koreaanse oorlog, die in 1950 begon en in 1953 eindigde zijn er veel Noord-Koreanen naar het zuiden gevlucht. Deze mensen hebben een herdenkingsmonument opgericht voor de Noord-Koreanen die in de oorlog om het leven gekomen zijn. Vanuit het park kan je verder de Freedom Bridge / vrijheidsbrug zien waar tot voor kort nog een trein liep naar Paju. Echter de laatste jaren zijn de verhoudingen tussen Noord-en Zuid-Korea verslechterd. Om veiligheidsredenen is de spoorlijn tijdelijk gesloten. Tijdens de oorlog was er een trein aan het rijden naar Pyongyang in Noord-Korea. De trein kwam echter niet ver want hij werd doorzeefd door de kogels die afkomstig waren uit de geweren van het Chinese Rode leger. De machinist wist te ontkomen en de trein staat nog aan de kant van de Zuid-Koreanen. Kijk maar eens in ons foto verslag om hem te zien. Verder krijgen we een film te zien waarin o.m. de tunnels getoond worden die de Noord-Koreanen aangelegd hebben richting Zuid-Korea. In totaal 4. Eerst werd er dynamiet gebruikt en vervolgens werden de granieten brokstukken richting Noord-Korea versleept. De derde tunnel die ontdekt werd was maar 44 km van Seoul, 73 meter onder de grond. Later in de toer mogen we er in waarbij we een stukje op Noord-Koreaans grondgebied komen, onder de grond wel eens waar, maar toch. Formeel zijn Noord-en Zuid-Korea nog in oorlog. In 1953 is er een wapenstilstand gesloten. Vergeten wordt wel eens in Nederland dat er ook Nederlandse soldaten in Korea gevochten hebben. Rondom de DMZ zone is verder een JSA, een ontmoetingsplaats tussen de UN en Noord-Korea, en een kamp van de UN. Daar komen we niet want daar gelden strenge veiligheids maatregelen. Waar we wel naar toe mogen is naar de derde tunnel. Van te voren moeten we gele veiligheidshelmen op. Mensen met gezondheidsklachten mogen niet mee. De tunnel is diep, vochtig en steil, er is nauwelijks ruimte om te lopen. Aan de Zuid-koreaanse kant gaat het nog wel maar aan de kant van de Noord-Koreanen is het nauwelijks meer te doen. Een gek idee dat hier 30.000 Noord- Koreaanse soldaten in een uur doorheen kunnen lopen. Terug, de tunnel uit gaat het loodrecht naar boven. Veel mensen moeten onderweg uitrusten. Marianne red het ook prima zonder uit te rusten. Na de tunneltocht gaan we naar het Dorasan treinstation, het laatse treinstation in Zuid-Korea. Hier zullen uiteindelijk de treinen richting Noord-Korea gaan rijden. Als de hereniging van beide Korea's een feit is. That will be the Day. Dan gaat de gekte hier massaal uitbreken. Het is de dag waar veel Koreanen naar uitkijken. Als dit station eenmaal open is willen de Koreanen een Transeuraziatische verbinding aanleggen naar Europa zodat Zuid-Oost Azie en Europa verbonden zullen worden in ruimte en tijd. Marianne neemt al even plaats in de wachtruimte van het station, ze is de enige. Een symbolisch voorschot op de toekomst. Als de lijn operationeel is gaan we weer naar Korea.

De DMZ zone is overigens een natuurgebied. Als we naar het Dora Observatiestation gaan kunnen we arenden zien vliegen, grote groepen, schitterend. Een ongerept natuur paradijs vol met mijnen. Achter de DMZ zone heeft Hyundai een fabriek waar 30.000 Noord-Koreanen werken. Elke dag gaan er ruwe grondstoffen naartoe en komen in de avond de fabrikaten terug naar Zuid-Korea. De Noord-Koreanen hebben een nepstad gebouwd achter de DMZ zone en de Zuid-Koreanen een paar km verderop een echte stad. De Noord-Koreanen wilden de inwoners van de Zuid-Koreaanse stad ontvoeren naar hun nepstad. Als het weer helder is kun vanuit het observatorium door een verrekijker het bronzen standbeeld zien van Kim Ill Sung, de eerste dictator van Noord-Korea. Wij noemen hem gekscherend ' Grote Broer', zie de roman van George Orwell, 1984.

Het is een heldere dag dus kunnen we vanuit het observatorium ver weg kijken.De Koreaanse oorlog heeft veel levens gekost en een diepe wond toegebracht aan het volk van Korea. De Zuid-Koreanen streven in dit millennium niet alleen de hereniging na maar ook de tot stand- koming van de vrede tussen alle volkeren.

Het is een interessante dag met onvermoede dingen die we te zien krijgen. We sluiten af met een tochtje naar een souvenirwinkel en een winkel waar Amthysten verkocht worden.

De souvenirs vinden wij niet interessant. De stenen wel, ze worden hier in Zuid-Korea gedolven maar de verkooptechniek van de verkoopster staat ons niet aan. Wel mooie stenen overigens.

Hier laten we het maar bij, morgen is er weer een dag, dan op weg naar de ambassade van India.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne

Veldslag in het visum bureau.

Lieve mensen,

Vanmorgen kwam de sneeuw al heel vroeg naar beneden. Dikke vlokken dwarrelen over de straten van Seoul en zorgen er voor dat de straten op sommige plaatsen spekglad zijn. Dit is de ochtend dat we naar TT visa services gaan om een aanvraag te doen voor ons visum naar India. In Nederland konden we dit niet krijgen in verband met de vervaldatum van het visum. Gisteren hebben we overigens onze vliegreis naar China geregeld. Vanuit hier is er een directe verbinding met Changsun City in de provincie Jilin in China. Korter en goedkoper dan met de veerboot en trein. We hebben een reisbureau gevonden waar de mensen Engels spreken. Via het internet. Wonder boven wonder lukt het meteen. 27 januari gaan we met China Airlines naar China. In Changsun zullen we gaan trainen met Master Zhang Zhiping een van de topstudenten van Grootmeester Feng. Master Zhang zal ons persoonlijk gaan begeleiden bij het aanleren van een Taiji vorm die aansluit op het programma wat we de afgelopen jaren in Nederland en daarbuiten gevolgd hebben. Van te voren moesten we, in Nederland , al onze Taiji en Qigong ervaringen op papier zetten en naar hem opsturen. We vinden het heel leuk dat we bij hem mogen trainen. het lijkt ons werkelijk een hele goede leraar. Dit hebben we o.m. begrepen uit de ervaringen van een ex-taiji leerling van onze school in Tilburg. Spannend en interessant. We zullen zien.

Een paar dagen eerder zijn we in ons hostel verhuisd van de bovenste verdieping naar de beneden verdieping. We werden de hele nacht uit de slaap gehouden door een brullend geluid van de apparatuur van de vloerverwarming. Meteen werd ons een andere kamer aangeboden. Deze kamer is heerlijk rustig en warm en ook makkelijker toegankelijk dan de zesde verdieping.Ons verblijf hebben we verlengd met 8 dagen want de visa aanvraag voor India neemt nogal wat tijd in beslag en we willen ook nog wel het een en ander in Seoul bekijken.

Vanmorgen dus in alle vroegte opgestaan en met de ondergrondse naar Hannam gegaan een wijk hier ongeveer een half uur hier vandaan. Met de metro daar aankomen is niet zo moeilijk. De weg naar het visumbureau vinden is een toer. We lopen een makelaarskantoor binnen waar grote kaarten hangen. De man achter het bureau wijst ons in de goede richting. Inderdaad komen we in de ambassade wijk. Het gaat steeds steiler omhoog tot we bij een autoweg aankomen. Omkeren maar weer. Na wat heen en weer gevraag komen we uiteindelijk bij het visum bureau terecht. Een gebouw van niets, een anonieme blokkendoos. In het visum bureau ziet het zwart van de Koreanen. Allemaal naar India ? Blijkbaar wel. Dan begint de veldslag om een interview op de ambassade te regelen. Eerst papierwerk in vullen. Pasfoto's niet goed ? Ja wel. Okay immigratie stempel van Korea. Ja. Ga zo maar door. Of we Pakistanen zijn ? Nee, want dan ga je op de brug. De Koreaanse meisjes van het visum bureau hebben eindeloos geduld. Nog een keer geld lappen voor het interview. Voor Marianne. De bank is aan de overkant. In de bank helpt een vriendelijke suppoost Maurice met het invullen van de Koreaanse bankpapieren. De man straalt als Maurice hem bedankt en een complimentje geeft. Dan begint de veldslag pas goed. Voor het loket waar de hele papierhandel ingeleverd moet worden en waar een interview gepland moet worden dringt eerst een slaperige Koreaan voor en vervolgens verspert een grote lompe Koreaanse buldozer Maurice de weg als hij zijn volg nummer wil verzilveren. Maar dat gaat zo maar niet, met een lichte push wordt de Koreaan door Maurice een meter verder op geparkeerd. Uiteindelijk is alles in orde en krijgen we een afspraak toegewezen met de secretaris van de Indiase Ambassade a.s. maandag voor een verdere afhandeling van onze visum aanvraag.Als het lukt hebben we over een week een visum.

Toch komen we de afgelopen dagen ook hele leuke mensen tegen. Zoals de Koreaanse Germaniste met wie we een gesprek hebben. De vriendelijke Koreaanse banksuppoost, de ontmoetingen met Koreaanse families als we uit gaan eten. Enerzijds zijn Koreanen lief, vriendelijk en voorkomend anderzijds kunnen ze verschrikkelijk lomp en hard zijn. Het is maar net wie je tegenkomt. Over het algemeen hebben we echter positieve ervaringen met de Koreanen. Gelukkig kunnen we tot nu toe alles regelen, echter het kost wel tijd, we doen niet meer dan 1 ding per dag, dit ook vanwege de gladheid en de kou. Zondag willen we als het tenminste doorgaat met de DMZ tour mee, de gedemilitariseerde zone tussen Noord-en Zuid Korea. Alleen voor buitenlanders onder voorwaarden. We hopen dat het doorgaat want er is nog een uitstapje aan een Amethyst fabriek of Ginseng fabriek verbonden aan deze tour.

Ondertussen bestaat onze kleding uit mutsen uit Japan, broeken uit Korea en ga zo maar door.Maar door het eten van Bibimbap hebben wij het niet koud. een heerlijk gerecht uit stenen aarde potten, rijst, groenten, vlees,vis of tofu naar keuze.

Vanuit een koud Seoul,

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

Hi Seoul, ziel van Azie.

Lieve mensen,

Daar zijn we dan weer vanuit een spekglad Seoul. De sneeuw is hier weleens waar door de ijverige Koreanen opgeruimd maar je gaat hier over straat met gevaar voor eigen leven. Overdag varieert hier de temperatuur van -1 tot -7 graden en 's nachts is het al gauw - 17. Gelukkig zitten we nu ruim 1,5 dag in onze nieuwe hotel of liever gezegd hostel Backpackers Seoul. In het hartje van downtown Seoul. Leek alles in het begin van een leien dakje te gaan op weg hier naar toe vanuit Busan eenmaal aangekomen op het treinstation van Seoul bleek het nog niet zo eenvoudig te zijn om ons hostel te vinden. We waren in twee uur en 45 minuten in Seoul. 289 km per uur met de Koreaanse trein. Toen we hier aankwamen bleken er alleen stadsplattegronden in het Chinees en het Japans te zijn. Eerst wilden we een taxi nemen maar Koreaanse taxi chauffeurs zijn vaak analfabeten die alleen hun mobile telefoon kunnen bedienen. Zij spreken totaal geen woordje Engels. Nu wat nu gedaan? Uit de informatie van het hostel op het internet bleek dat we een kleine 10 minuten lopen van ons hostel verwijderd waren. Dan maar de ondergrondse in om te kijken of we ergens de juiste uitgang kunnen vinden die ons naar de wijk brengt waar ons hostel is. Eenmaal in de ondergrondse komen we een Koreaanse pastoor tegen die ons de weg wil wijzen. Hij weet niet precies waar het is maar hij brengt ons naar het politiebureau op aanwijzing van een andere Koreaan, daar zullen ze het wel weten. De Koreaanse agent doet alle moeite om ons te helpen terwijl de pastoor ondertussen vrolijk doortettert in het oor van Maurice. Dan lijkt het er op alsof ze er uit zijn. Er wordt een provisorisch kaartje getekend met een aantal aanwijzingen hoe we moeten lopen. Hallelujah, ondertussen begint het laat te worden. De pastoor neemt afscheid van ons terwijl hij zegt dat hij naar een ander adres moet. Deze Europese zielen redden zich wel. We lopen door en vragen onderweg in een restaurant of we in de goede richting zitten. De jongen in het restaurant zoekt ons adres op op het internet en wijst ons vervolgens in de goede richting. Maar we verlopen ons, inmiddels moe en dolgedraaid van alle hulpverlening. Maurice vraagt na in een ander hotel waar hij moet zijn. Weer op weg, een taxi aanhouden. Bij de tweede taxi chauffeur valt eindelijk de Won. we worden opgehaald door iemand van het hostel, we waren maar 500 m verwijderd van waar we moesten zijn.

Het hostel blijkt in een piepklein straatje te liggen in het hart van oud Seoul. Het is hier te gek. Het hostel is modern, simpel en schoon en helemaal niet duur. Hier vlakbij 500 m verder is de grootste markt van Korea. Om 4uur 's ochtends zijn hier al handelaren uit heel Korea om hun waar te verkopen. Het is onvoorstelbaar levendig en kleurig net als Seoul. De mensen zijn behulpzaam en vriendelijk. Maar spreken alleen steenkolen Engels. Wij zijn onze gidsen die ons geholpen hebben dankbaar, wat een ontvangst comitee.

Marianne haar gekneusde teen moet rusten na alle inspanningen, dus opletten. Wij moeten veel gaan regelen, willen mensen ontmoeten en willen een visum aanvragen voor India en onze reis naar China gaan boeken. We hebben uitgevonden dat we het beste kunnen gaan vliegen naar China. Met de veerboot en trein komen we maar tot Beijing en dan moeten toch nog een vliegtuig naar Changsun nemen. Changsun is in het noordoosten van China waar de grote sneeuwmannen wonen.

Ondertussen hebben we het in het hostel naar onze zin. We hebben al 2 keer Koreaans gegeten. Vanmiddag zijn we naar een warenhuis geweest om boodschappen te doen voor onze ontbijtjes. We werden aangesproken door een vrouwelijke monnik, su-nim die met haar mede su-nim producten stond te verkopen die zij zelf verbouwen en verwerken. De su-nim spreekt uitstekend Engels en vraagt waar we vandaan komen. Van het een komt het ander en we raken in gesprek. Over Korea, de boeddha, onze Temple stay, het leven en ga zo maar door. Midden in een druk Koreaans warenhuis. We mogen de producten proeven die zij maken. Ze zijn naar de stad gekomen om te verkopen. Mail adressen worden uitgewisseld en we worden uitgenodigd om hun tempel te komen bezoeken, 1,5 uur ten Noorden van Seoul. We komen hier nooit weg. Korea begint in ons bloed te komen. Ze zijn nog tot donderdag hier, dus wie weet gaan we ze daarna wel opzoeken in hun tempel.

Ondertussen is het binnen lekker warm. We hebben de kaart van Seoul vanmiddag grondig bestudeerd. De Engelse versie althans. Er is hier veel te doen, een bruisende levendige stad waar oud en nieuw elkaar ontmoeten.

Seoul, de ziel van Azie, toegangspoort tot de rest van Azie. Een georganiseerde chaos, kleurig, geurig, onverwacht, rustig en meeslepend.

Vanuit Seoul,

Lieve groeten,

Maurice & Marianne

Van Tilburg tot Busan / 5 maanden onderweg.

Lieve mensen,

Vandaag is het precies 5 maanden geleden dat we gestart zijn met onze wereldreis. We hebben nog ruim 5 maanden voor ons liggen voordat we weer in Nederland zullen terugkeren. Momenteel is alles erg goed met ons. We zijn gezond en optimistisch gestemd over het verdere verloop van onze reis. De maanden die achter ons liggen zijn intensief, interessant en goed geweest. Kort gezegd heeft deze reis ons tot nu toe alles gebracht wat we er van verwacht hadden. Eigenlijk veel meer dan we ooit hebben kunnen dromen. We hebben veel gezien, leuke en interessante mensen ontmoet, nieuwe vrienden gemaakt, andere culturen leren kennen, eigenlijk teveel om op te noemen in dit stadium van onze reis. We hopen dan ook dat het verdere verloop van de reis even leuk zal zijn en even voorspoedig zal verlopen. Wat we wel hebben is dat we helemaal losgezongen zijn van het leven dat we hadden in Nederland.

We hopen echter dat het weer wel een beetje blijft meezitten. We volgen via CNN de weerberichten. In Binnen-Mongolie is het momenteel - 30 graden en ook in Seoul waar we over twee dagen naar toe gaan is het steenkoud en heeft het hevig gesneeuwd. Het is daar 's nachts -17 graden. In China onze volgende etappe heeft het ook hevig gesneeuwd en zijn veel verbindingen met trein en vliegtuig uitgevallen. We zullen dan ook ons reisschema in Seoul opnieuw tegen het licht houden om te kijken of reizen naar bepaalde gebieden in dit jaargetijde wel verantwoord is. Het is toch wel hevig al dat winter weer. We begrijpen dat jullie daar in Europa ook veel van te lijden hebben.

In Seoul hebben we inmiddels na een speurtocht van enkele dagen een hotel gevonden. In het hartje van Seoul nog wel. Een modern opgezet Backpackers hotel met redelijke prijzen. Als we in Seoul zijn zullen we het nodige moeten regelen voor het verdere verloop van onze reis. Toch hopen we nog tijd te vinden om een aantal leuke en/ of interessante dingen te kunnen doen in Seoul. We proberen nog steeds contact te krijgen met onze Taiji vrienden daar. Via de mail wil dat niet lukken dus bellen maar. In Seoul gaan we verder een DMZ tour maken d.w.z. dat we met een groep met gids de gedemilitariseerde zone gaan bezoeken tussen Noord-en Zuid Korea. Dat behoort tot de mogelijkheden.

Ondertussen rusten we hier lekker uit en passen we ons tempo aan het winter seizoen aan. de feestdagen zijn we goed doorgekomen en we zijn ook weer bijgekomen van de intensieve nieuwjaars viering in de Beomeosa tempel. Marianne is goed aan het herstellen van haar crash met haar kleine teen. Om e.e.a. sneller te laten helen zijn we naar een Koreaanse apotheek gegaan om zalf te kopen om de zwelling en de kneuzing te verminderen. Wonder boven wonder is dit gelukt met een combinatie van engels en gebarentaal wisten we het juiste product te vinden.

Nederland was trouwens hier ook prominent in het nieuws : met de body scan, het nieuws is hier all over the place. Wij verheugen ons niet op nog scherpere controles op de vliegvelden. Op dit gebied hebben we al het nodige meegemaakt. De Amerikaanse vliegvelden zitten trouwens helemaal verstopt met urenlange wachttijden.

Het reizen nog niet moe na 5 maanden. We willen iedereen bedanken voor de reacties op onze verhalen en blijf vooral al is het dan virtueel mee reizen. Wij zullen proberen ons reislog goed bij te houden.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne

Oud en nieuw in de Zen tempel van de Nirwana Vis.

Lieve mensen,

Ons eerste verslag in het nieuwe jaar. Dit jaar zonder vuurwerk of champagne. Gelukkig maar, vooral het vuurwerk in onze kleine straat in Tilburg hebben we totaal niet gemist. Op de laatste dag van het oude jaar zijn we op weg gegaan naar de Beomeosa tempel hoog in de bergen buiten Busan. We hadden besloten daar oud-en nieuw te vieren. Met de ondergrondse duurde het ongeveer 3 kwartier om op het station van Beomeosa aan te komen. In de ondergrondse probeert een verkoper warme leggings te slijten aan de reizigers. Het is immers steenkoud buiten. Naast Maurice zit een oud mannetje die hem aankijkt in de trant van: zo jij kunt ook wel een warme broek gebruiken. Eenmaal aangekomen op het station besluiten we om te gaan eten. We weten immers niet hoe lang het gaat duren voordat we iets te eten krijgen in de tempel. Onderweg wordt Maurice bijna aangereden door een taxi die veel te hard rijd. Op zoek naar een restaurant. Hier in dit gedeelte van de stad zijn alleen maar traditionele Koreaanse restaurants.Dat houd in zitten met gekruiste benen op een dun kussentje. De gerechten die je krijgt voorgeschoteld zijn zeer sterk gekruid en gepeperd. Bestellen kan alleen in het Koreaans, we wachten dan ook maar af wat we krijgen. Inderdaad veel zeewier en sterk gekruide groenten. Dat wordt doorbijten. De Koreanen kijken verbaasd dat we er zijn en moeten ook wel een beetje lachen om 2 Europeanen die het Koreaanse eten bestellen. Gelukkig is er een jongen , Bon Hee, die het leuk vind om extra energie in ons te steken. Hij legt uit hoe we het voedsel moeten eten. We wisselen visite kaartjes met hem uit en hij maakt foto's van ons. Uiteindelijk wil hij zelf op de foto met Maurice die belooft hem de foto op te sturen. We worden uitgezwaaid als we gaan. Vervolgens met de bus naar de Beomeosa tempel. 3 km stijl omhoog de bergen in. Als we uitgestapt zijn worden we door 2 jonge vrijwilligers naar de Zen Tempel voor leken gebracht. Langs de weg naar het tempel complex, hangen honderden en honderden lampions. Die zullen verlicht worden op oude jaars avond. Het geheel straalt een feestelijke atmosfeer uit. In de Zen tempel worden we hartelijk ontvangen door de organisatie van de retraite. Er wordt ons een vertaalster toegewezen. We zijn de enige mensen uit het Westen. Samen met 78 Koreanen. Ja er zijn meer mensen gekomen dan we verwacht hadden zegt de vrouwelijke sunim ( monnik).

Eerst moeten we tempel manieren leren. Hoe we de monniken moeten begroeten, hoe we de buigingen moeten uitvoeren. Daarna is het tijd voor de openingsceremonie. Met de handen tegen elkaar gevouwen voor het borstgebied zoemen we mee met een schitterende sutra tekst .De muziek neemt ons mee naar de onvermoede diepte van onze ziel. We raken ontroerd.Dan is het eten. Het eten vind plaats in een kale, sobere ruimte ergens anders op het tempel terrein.Het eten is weer Koreaans en zeer sober, zeg de Koreaanse oorlog is toch voorbij dachten we. Dat wordt afzien. Als Maurice zijn rijstplateau niet goed heeft schoon gemaakt wordt hij terug gestuurd om zijn werk over te doen. Een klein, vinnig oud vrouwtje wijst hem op zijn puntjes. Als de tweede keer de rijst nog plakt barst Maurice in lachen uit. Het rijst vrouwtje schiet ook in de lach. De spanning is gebroken. Dan komt de avond dienst er aan. We gaan de Zen hal uit de steile trap op die leidt naar de binnenplaats van het tempel complex. Daar staat het trommel tempeltje met een grote Koreaanse Zen trommel. Het is inmiddels donker geworden en daar komt de trommel ploeg aan. Het ritueel dat ze gaan uitvoeren heet de dieren wakker maken. Het is een indrukwekkend ritueel. We komen in de ban van het ritme. Een van de trommelaars is een Westere jongen. Het is fenomenaal wat ze doen. Na het trommelen gaan we netjes in de rij de Bojeroo binnen, de lezingen hal. Buigen, sutra's reciteren. Terug naar de Zen hal om wat te rusten en te wachten op de komst van de hoofd monnik die een Dharma lezing zal houden. Helen onze vertaalster komt dicht bij Maurice zitten om te vertalen wat de hoofd monnik zegt. De hoofd monnik gaat zitten achter zijn tafeltje. Een oudere man met pretoogjes. Hij houd een voordracht over het leven van de Boeddha, over Zen, over mens zijn. Jij bent het belangrijkste in je leven zegt hij de schepper van je eigen denkbeelden, obsessies en voorstellingen. Neem de dingen zoals ze werkelijk zijn. Controleer je emoties, je haat, je jaloezie, je begeerte. Ze zijn afkomstig van de Mind, de geest. Wat is die Mind, kun je hem grijpen ? Jij bent een Boeddha, iedere dag komt de zon op, leef, wees gelukkig, ben vol mededogen naar alle levende wezens, wees een rots in een zee van lijden. Hij maakt indruk op ons allemaal. We voelen aan dat dit iemand is die deze zaken probeert voor te leven. De monniken volgen een streng ritme van meditatie, gebed en werk. Een van de zaken die we moeten leren is buigen. Buigen voor de Boeddha en de Boeddha in onszelf, bescheidenheid ontwikkelen. Mokwoo , een andere monnik, komt ons dit leren. De techniek van het buigen gaan we inoefenen, evenals de techniek van het omhoog komen als je met je neus op de vloer ligt. Mensen kinderen wat een oefening. Het is ook nog eens gezond lacht hij. Als je monnik wilt worden legt Helen uit moet je van te voren o.m. aantonen dat je deze techniek beheerst. Zo niet dan wordt je niet toegelaten tot het trainings programma. We moeten 108 keer buigen op de voorgeschreven manier. Eerst 3 keer half buigen. Mokwoo hanteert voor deze techniek de Wotok, een kalebas waar hij op tikt. Het klinkt alsof er kralen van een ketting aflopen. Daarna is het buigen naar de grond. Hier komt de bamboe stok in beeld. Op het ritme van de bamboe klepper gaan we voor onze eerst serie van 108 buigingen. Jij deed het goed zegt Hong tegen Maurice die naast hem bezig is. We raken in gesprek met hem. Hij is hier vanwege zijn ouders met wie hij nieuwjaar viert in de tempel. Later in de lezingen hal is Marianne met haar kleine teen uitgegleden op de keiharde tatami matten. Nu heeft ze een zwaar gekneusde teen. Maar ze zet dapper door, het is hier de dood of de gladiolen.Na de 108 buigingen gaan we onze wensen voor het nieuwe jaar op papier zetten. Ze zullen naar ons huis adres opgestuurd worden. Ook maken we allemaal een wens briefje wat op een grote rijstzak geplakt wordt die in het nieuwe jaar geopend zal worden. Een leuke bezigheid. Als voorbereiding op het lopen rondom de Pagode gaan we een lotus lantaarn maken. De Koreanen zijn hier vast op de kleuter school al mee bezig geweest. Wat een gevecht. Onze lotus lantaarns worden meer lelie uitvoeringen. De vader van Hong helpt Maurice die over zijn knutsel kookpunt heen is. Dit kon ik op de kleuterschool ook al niet. De Koreanen moeten lachen. We sluiten vriendschap met de familie Hong en nemen over en weer foto's. Gewapend met de lantaarns die zijn voorzien van een theelicht lopen we 7 keer om de Pagode. Marianne moet ondersteund worden om deze tocht te volbrengen. Denk nu niet dat het kommer en kwel is, we genieten volop van deze bijzondere nieuw jaars viering.

Dan wordt het tijd om het oude jaar uit te luiden. We gaan weer een hoge tempel trap op. Daar is al een flinke menigte Koreaanse boeddhisten verzameld en is men de laatste hand aan het leggen aan de feest decoraties. Het is stervens en stervens koud. De Koreaanse locale televisie is ook aanwezig. Dan komen de monniken binnen. Het oude jaar wordt met een Koreaans verhaal uitgeluid. Onze vertaalster is verdwenen in de menigte, maar dat maakt niet uit. De atmosfeer is feestelijk en ontspannen. Wij mogen voor als de Dharma bel om 12.00 geluid wordt. Een enorme stootbalk wordt dan elke keer door 4 mensen tegen een grote Koreaanse bel geduwd. Een schitterend sonoor geluid klinkt dan tot in de verre omtrek, tot diep in het centrum van de stad. Wij mochten dit ook doen. Prachtig. Het luiden van de bel gaat nog lang door, maar dan mogen we iets eten en krijgen we rust in de Zen hal. Veel Koreanen gaan slapen. Maurice dekt Marianne extra toe om te zorgen dat zij het niet koud heeft. Als hij niet kan slapen en naar buiten gaat om naar de toilet te gaan blijkt in de mannen wc. de vlam van de kaars reusachtig groot te zijn. Die moet gedoofd worden. Er is vorige week in Korea al een tempel afgebrand. De vrijwilligers hadden niets in de gaten. Na een verder rustige nacht gaan we om half 4 ontbijten. Veel Koreanen slapen gewoon door. Het ontbijt is verschrikkelijk slecht. Koreaans, rijst en groenten. Maar dan sterk verdund. Zodat iedereen kan eten. Het eten is eigenlijk het enige dat tegen valt. De rest is interessant en inspirerend. Na het ontbijt weer 108 buigingen. Deze keer ligt het tempo te hoog. Dan meditatie, een andere monnik komt ons instrueren. Verschrikkelijk zwaar. Mensen zitten op de klok te kijken, de monnik peutert in zijn oor en kijkt hoe lang nog.

Hij zegt: dit is een goede Zen tempel, jullie nieuwe jaar zal voorspoedig zijn, de training was zwaar maar goed. Be comfortable in je meditatie heeft een grote Koreaanse Zen meester gezegd. Wij hebben het zwaar, onze Mind speelt op. Ondertussen giert de wind door de lampions op de binnenplaats . De Wotok zingt zijn lied op de achtergrond. Het is een onvoorstelbare ervaring. Dit is het voorportaal van het Nirwana. Mediteer tot je de Samadhi bereikt ( verlichting). Nu heb je het moeilijk maar voortaan zal het beter gaan, dit is je inwijding. Hier hebben de grote Koreaanse Zen meesters getraind. Eeuwen en eeuwen meditatieve energie vullen de Bojeroo. Yongsoo Sunim bemoedigt ons. Dan gaat Maurice naar buiten om de zon te zien opkomen, de dageraad breekt aan. Marianne blijft goed verzorgd in de Zen hal achter , teentje verzorgd, lekker warm onder 3 dekens. Ze heeft zich geweerd als een kleine leeuw.

Na de sluitingsceremonie met weer prachtig sutra zingen gaan we naar beneden naar de bus. Onderweg bied de familie Hong aan ons naar ons hotel te brengen. Zij willen naar Europa reizen over een paar jaar. We nodigen ze uit om onze gasten te zijn. Ze vonden het eten ook verschrikkelijk. Alles is goed ,de zon is opgekomen, het nieuwe jaar is begonnen, we zijn blij dat we leven en dankbaar voor alles. Ons inzicht in de meditatie heeft zich enorm verdiept.

Wees gelukkig in het nieuwe jaar, geniet van iedere dag dat je op aarde bent.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

Bericht vanuit Busan.

Lieve mensen,

Hier zijn we dan weer . De laatste keer in het oude jaar. Hopelijk is iedereen de kerstdagen goed doorgekomen. Wij hebben in ieder geval rustige gezellige kerstdagen gehad die we voornamelijk in het hotel hebben doorgebracht. Bijgekomen en gezellig eten in het restaurant hier. Iedereen die ons de beste wensen heeft gestuurd hartelijk bedankt. We hebben ze allemaal opgeslagen zodat we ze nog eens rustig kunnen bekijken. Na de kerstdagen hebben we een aantal wandelingen door de stad gemaakt en met de metro wat rondgetoerd. Onze treinreis naar Seoul hebben we alvast geregeld. Reizen is hier trouwens spot goedkoop en supersnel met de trein. Seoul is overigens 1 van de grootste steden van Azie. We zijn aan het proberen een redelijk geprijsd hotel te regelen in Seoul. Dat valt niet mee want momenteel is heel Korea onderweg met de feestdagen. Hier in het hotel is het dan ook een komen en gaan van mensen. Lopen door deze stad valt trouwens niet mee want het is hier verschrikkelijk stijl. Daarom maken we veel gebruik van de metro. De taal vormt op zich niet zo'n groot probleem. Mensen spreken veelal gebrekkig Engels maar bij voorzieningen zoals treinen en metro's vind je gebruiksaanwijzingen in het Engels. In Korea is men momenteel bezig op scholen Engels als tweede taal te introduceren. Het Koreaans ofwel Hangul zoals het genoemd word is trouwens ook een exportartikel geworden. De Cia-Cia stam uit een ver verwijderd eiland in Indonesie heeft een mondelinge taal en geen schrift. Ze hebben het Hangul schrift uitgekozen om hun taal op schrift te stellen en daardoor te laten voortbestaan. Wij spreken inmiddels al een aantal woorden Hangul ( ha ha ).

Dit is trouwens een drukke havenstad waar je bijvoorbeeld in de Chinese wijk paradoxaal genoeg veel Russische winkels vind. Er komen hier dan ook veel zeelieden uit de voormalige Sovjet republieken. De sfeer in de stad is op zich goed alleen mensen zijn hier heel erg op zichzelf gericht. Maar dat is in de meeste grote steden wel het geval. De Koreaanse cultuur en de mensen verschilt wel heel erg van de Japanse. Koreanen zijn meer geindividualiseerd dan Japanners bij wie het groepsgevoel nog sterk aanwezig is.

Morgen gaan we onze jaarwisseling doorbrengen in de Zen tempel van de Nirwana Vis. We zijn benieuwd en we vinden het erg leuk om meer in contact te komen met aspecten van de Koreaanse cultuur. Kimchi, een witte kool gerecht wat sterk gekruid is maakt hier ook deel van uit .Kimchi is erg gepeperd en sterk van geur en smaak. Overal kom je de doordringende geur er van tegen. Het wordt ingemaakt in grote potten die je hier overal op de platjes van de daken ziet.

Korea is een hoog technologische samenleving.Het heeft bijvoorbeeld het meest dichte internet net op aarde. In veel opzichten staat Korea dicht bij onze Westerse samenlevingen echter de ondergrond wordt gevormd door invloeden uit verschillende religieuze en filosofische stromingen.

Wist je overigens dat de president hier een zekere Kim, bijgenaamd de buldozer, een $ 6 billioen dollar groot contract heeft binnen gesleept in Abu Dabi voor de bouw van een aantal kerncentrales. Deze voormalige directeur van Hyundai bevestigt het beeld dat we al van Korea hadden. Het coorperate denken d.w.z. grote ondernemingen bepalen hier wat er gebeurd en hebben grote invloed in alle sectoren van de maatschappij.

Nu tijd om er een punt achter te zetten. We hebben nog een mooie foto reportage over het straatleven hier. Kijk maar eens als je tijd en zin hebt.

5 januari zijn we 5 maanden onderweg, nog 5 te gaan.

Tot in het nieuwe jaar.

Lieve groeten,

Maurice&Marianne.

Zuid-Korea: fabelland.

Lieve mensen,

Gisterenmiddag zijn we met de veerboot de Beetle aangekomen in Zuid-Korea, in de havenstad Busan. Met een enorme snelheid zijn we in 3 uur tijd over de Japanse binnenzee geraasd. Mogelijk zouden we onderweg walvissen of dolfijnen tegenkomen maar die hebben we niet gezien. We waren blij dat we Japan konden verlaten. Veel gezien, mooi land, lieve mensen maar nu is het dan eindelijk tijd om aan de volgende fase van onze reis te beginnen. Toen we in Busan aankwamen hebben we geen problemen gehad bij de grenscontrole, dat ging allemaal heel rustig en soepel. Het eerste wat we gedaan hebben is naar de toeristeninformatie gaan om te vragen of er een bus zou gaan naar ons hotel. Geen bus maar wel wel een taxi, nee lopen is onmogelijk, het is te ver en vanwege het bergachtige gebied waarin Busan ligt ook veel te stijl. Taxi genomen en verschillende keren klem gezeten in het verkeer van de drukke havenstad die Busan nu eenmaal is. Bij het hotel aangekomen wilde de taxichauffeur een fooi, hij gaf geen wisselgeld. Maar zo zijn we niet getrouwd. Hier met dat geld. Taxi's in Zuid-korea zijn weleens waar goedkoop maar we moeten toch ook een beetje op de kleintjes proberen te letten.

Bij het hotel werd onze bagage uitgeladen door twee portiers in livrei pakken. Rode petten en rode jassen. Maurice raakte op een gegeven moment van de wijs omdat hij zich niet realiseerde dat de bagage al binnen stond. Hotel Commodore Yi genoemd naar een middeleeuwse vlootadmiraal.Wat een verschil met ons laatste bescheiden optrekje in Japan.Een enorm hotel in traditioneel Koreaanse architectonische stijl, 15 verdiepingen, gelegen op een heuvel met uitzicht over de stad en op de haven. Grandeur is het juiste woord voor dit hotel. Een prachtige zeer ruime entree met Koreaanse versieringen en een enorme kroonluchter, een waterpartij en overal afbeeldingen van Koreaanse fabeldieren. Liften met wanden van spiegelglas. Ruime mooie geheel in Koreaanse stijl ingerichte kamers. Echte bedden, een bad, room service, sauna, fitness, supersnel internet, een minibar, 4 restaurants met voedsel uit alle delen van de wereld. een behulpzame staf 24 uur tot uw beschikking. Werkelijk fabelachtig. Welkom in Korea, welkom in het fabelparadijs. Rust uit geniet, verwonder, voel je een koning of een rijke jongen.

Alles meteen contant betaald, geld gewisseld in Japan, Koreaanse Won, enorme pakken met geld, wij hadden een speciale deal anders was het veel te duur geweest. Ons kerstgeschenk voor elkaar, 12 nachten in dit werkelijk schitterende hotel. We hebben eigenlijk alleen nog maar gegeten en geslapen. Gegeten in het Viking buffet restaurant met een enorme keus aan gerechten. Geslapen in de zeer ruime bedden.

Het hotel is overigens gelegen in de zeer oude volkswijk van Busan Jung-du en er is hier een kleurig straatleven. We zitten dicht bij de ondergrondse maar moeten het verbindingen netwerk nog even uitzoeken. In het hotel heerst een gezellige ongedwongen kerstsfeer. Lachen is het wel. De Koreaanse serveersters in het restaurant lopen in kerstpakjes rond en vanmorgen kregen we een lekkere kersttaart aangeboden van het hotel. Het lijkt hier wel luilekkerland.Puk en Muk zitten aan tafel met enorme servetten om. We moeten dan ook hard om onszelf lachen.

Hier is trouwens kerstmis meer kerstmis. Dit is een land waar het Christendom de grootste godsdienst is naast het iets kleinere Boeddhisme. Hier kom je dan ook Maria beelden en Katholieke kruizen tegen en ook de muziek heeft een meer ingetogen karakter dan in Japan. Veel Koreaanse gezinnen brengen in dit hotel de feestdagen door en we horen dan ook regelmatig vrolijke kinderstemmen in de gangen van het hotel.

De fabeldieren waar we eerder over spraken zijn ontleend aan historische Koreaanse fabelfiguren. De Koreaanse historie is doortrokken van deze verhalen. Ze bevatten elementen uit het Confucianisme, Boeddhisme, Christendom en Taoisme. Ze dienen ter lering en vermaak en worden tot op de dag van vandaag voorgelezen en doorverteld. Zoals de fabel van het konijn en de haas. Maar daarover later meer.

Dit hotel ademt Korea en we zijn erg blij dat we in een plezierige sfeer onze feestdagen kunnen doorbrengen. Op naar het nieuwjaar maar weer dan zullen we oud en nieuw vieren in de Beomeosa tempel om daarna terug te keren naar het hotel. Onze hernieuwde kennismaking met Korea bevalt goed en we zien en beleven weer andere zaken dan 3 jaar geleden. Over dit fascinerende land valt nog veel te vertellen en we hopen jullie de komende tijd een in kijkje te geven in dit voor vele relatief onbekende land.

Oh ja wist je dat Guus Hiddink hier inmiddels zijn eigen museum heeft.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.

De wind van Azie.

Lieve mensen,

We hebben inmiddels berichten gehoord vanuit Nederland dat het bij jullie behoorlijk heeft gesneeuwd, weer een echte winter dus en een witte kerst. Dat is lang geleden. Hier is het weer ook behoorlijk heftig. Het eiland Kyushu waarop Hakata / Fukuoa gelegen is is zo ongeveer een open deur voor alle winden die er maar waaien in Azie. Vanuit het Noorden, Hokkaido waait een scherpe wind en er is ook aanvoer van Siberische winden vanuit het vaste land van Zuid- Korea. Gisteren hebben we dan ook warme mutsen aangeschaft in Tenjin, een markt hier 20 minuten vandaan met de metro. Deze mutsen hebben we ook gekocht met het oog op onze reis naar Zuid-Korea, waar we a.s. donderdag met de veerboot naar toe zullen gaan. De reis naar Korea is inmiddels rond. Allereerst gaan we naar een mooi hotel in Busan waar we iets comfortabeler zullen verblijven dan de afgelopen tijd in Japan. Het Commodore hotel in Busan is schitterend gelegen met uitzicht op de haven en van alle moderne gemakken voorzien. We hebben een deal gesloten met het reserverings bureau van het hotel zodat we nu in de positie zitten dat we een luxe kamer hebben. Ook wel eens fijn met het oog op de komende feestdagen. De kerstdagen zullen we daarom in het hotel doorbrengen met lekker kersteten onder de Koreaanse kerstboom. Met oud en nieuw zullen we een training en nieuwjaars ceremonie bijwonen in de Beomeosa Zen tempel gelegen in de bergen een klein uur van Busan. Alle afspraken met de tempel zijn nu rond. Beomeosa betekent overigens tempel van de Nirvana vis. We komen later na de training nog terug op dit begrip. De tempel is een van de oudste tempels van Korea, schitterend gelegen. We gaan o.m. een hermitage bezoeken en met oud en nieuw zullen we een lantaarn optocht gaan doen rondom de tempel. Veel slaap zullen we niet krijgen want de nieuwjaarsviering is een marathon van 24 uur en bevat naast vieringen, meditaties, lezingen en boeddhistische buigingen. We zullen tevens een inwijding krijgen in de leer van de boeddha, de Dhamma en de Sangha. Na ons nieuwjaarsverblijf in de tempel zullen we terug gaan naar ons hotel om van daaruit e.e.a. te regelen voor onze reis naar Seoul en China. Daarna zullen we voordat we naar Seoul vertrekken eerst nog als vrijwilligers werken in een tempeltraining voor kinderen genaamd boeddha's Kids. Koreaanse kinderen in de leeftijd van 10-12 jaar zullen dan 4 dagen een programma volgen waarbij wij dan het Engelstalige gedeelte van het programma mee zullen ondersteunen. We hebben de maten van onze trainingspakken al doorgegeven. Het is overigens goed dat we eerst met nieuwjaar gaan want dan kunnen we ons al een beetje voorbereiden op de tempel manieren en gebruiken. Naast een inleiding in de leer van de boeddha is het programma ook bedoeld om meer thuis te raken in de Koreaanse cultuur. 3 jaar geleden waren we al in Korea dus geheel onbekend zijn we niet met het land. We houden veel van Korea en van de mensen daar wat aanleiding is geweest om in ieder geval nog een keer een bezoek te brengen aan het land.

Over onze reis richting China hebben we ons ook al beraden. Eerst zullen we gaan trainen met Master Zhang Zhiping, een meester in de Taiji school van de Hun Yuan, de school waartoe wij behoren. Chengchun waar Master Zhang woont is gelegen in het hoge Noorden van China vlakbij de grens van Mongolie en Siberie. Daarna zullen we verder naar het zuiden reizen naar Henan, naar Chen Jia Gou, het dorp van de familie Chen. Chen Jia Gou wordt door velen beschouwd als de geboorteplaats van de Taiji. Ook nu nog beoefent ruim 90 % van de populatie Taiji. We hebben een kennismakingsfilmpje op het internet gezien en het lijkt ons een geweldige ervaring om daar naar toe te gaan. Je zult misschien denken dat is allemaal ver vooruit gedacht maar het is goed om als je een immens, onbekend land, als China bezoekt van te voren je reisdoelen goed te bepalen.

Even iets over grote steden. Azie is immens en om door Azie te kunnen reizen moet je naar een grote stad om dat van daaruit meestal alle verbindingen binnen en buiten het land lopen. De mensenmassa's zijn hier enorm. Naast moderne technologie en veel westerse dingen vind je hier echter nog de echo's en verworvenheden van oude rijpe culturen. Dit zijn ook de twee elementen die onze reis in Japan bepaald hebben. Het oude en het nieuwe. De vitaliteit van Azie is enorm en aan de andere kant vind je hier zaken zoals we die eerder in onze verslagen beschreven hebben, Zen, Kyudo, Budo, thee ceremonie etc. De meesters van Azie proberen dit te bewaren voor toekomstige generaties. Wat dat betreft bevind men zich hier op een kruispunt van wegen. Daarom bezoeken en zoeken wij de Meesters die ons nog het een en ander kunnen leren over de lege spiegel d.w.z. de geest die leeg is, de Empty Mind ,vrij van gehechtheden, emotionele verstoringen, voorkeur of afkeer.

Het realiseren van de geest die niet leeg is maar vol van universeel leven stelt je in staat om werkelijk in het hier en nu te leven vrij van de obstructies en hang ups die het moderne leven vaak kenmerken.

Eergisteren een prachtige stille Zen tempel bezocht, de oudste van Japan, alleen de eigen voetstappen, de adem en het huilen van de wind waren te horen. In de verte een vogel. Ingeklemd tussen flatgebouwen. Niemand te bekennen, later zagen we een sleutelkind door de straat lopen, gewoon leven wat bijzonder is.

Vanmiddag, naar het havengebied, donderende wind, wolkenkrabbers, wolkenluchten, eten bij het hardrockcafe van Fukuoa. Song/ lied van de dag love is a mystery van de Pretenders. Chrissie is weer helemaal terug. Foto's van een jonge Jimmie Hendrix en John Lennon is hier ook geweest met Yoko. Imagine. Het mysterie van het leven. Waarom zijn wij hier ? Laten we de korte tijd dat wij hier op aarde zijn met elkaar er iets moois van maken. Blijven dromen maar ook doen. De verwondering levend houden.

Toch maar weer ruimte voor foto's gevonden, onszelf een kado gegeven een manier gevonden om de foto's te kopen. Reistas kapot. Hop het kost weer geld, maar een onverwoestbaar sterke tas gevonden van Zwitserse makelij .

De Japanners zijn lief en behulpzaam, aandoenlijk soms, alles is over de top versierd met kerst. Kerst is hier een kadootjes feest, vooral inpakken vinden ze leuk. Prachtige interessante cultuur verrassend oud en jong, maar de taal is nog steeds moeilijk. We nemen bijna afscheid van ze maar we hebben hier veel gekregen.

WIJ WENSEN IEDEREEN FIJNE KERSTDAGEN TOE, FAMILIE ,VRIENDEN , COLLEGA'S, BUREN, ONZE OPPASPLOEG IN TILBURG ( BEDANKT MENSEN VOOR JULLIE ZORG VOOR ONS HUISJE) EN VERDER IEDEREEN DIE DIT LEEST.

Lieve groeten,

Maurice & Marianne.