Philadelphia, stad met een eigen lied.
Lieve mensen,
De herfst begint hier ook in te vallen. De bladeren zijn aan het verkleuren en vandaag heeft het zacht gemotregend en ook was het kouder. Het is de eerste dag dat we onze lichtgewicht reisjassen te voorschijn moesten halen. De grijze eekhoorn die hier in de tuin rondspringt is ijverig nootjes aan het verzamelen. Vandaag toen Maurice aan het trainen was in de tuin bleef hij even aandachtig op zijn achterpootjes staan om hem te bekijken. De rust doet ons goed. We hebben weer even tijd en ruimte om andere dingen te doen. Zoals wassen en Snow Leopard installeren.Lekker even buiten op de veranda zitten en de krekels die hier in grote aantallen aanwezig zijn horen tjirpen. Nederland is ver weg en toch ook op een of andere manier weer dichtbij als we met anderen over ons land praten. Toch zijn onze gedachten regelmatig bij jullie. Zoals bij Mieke Nelie wiens moeder overleden is. Gecondoleerd langs deze weg en sterkte toegewenst. Wil je ons je E-mail adres sturen want dat hebben we niet. vandaag zijn we weer naar downtown Philly gegaan. Onderweg in de Trolleybus kom je voornamelijk Afro-Amerikanen tegen die de meest uiteenlopende kleding dragen. Wat vooral opvalt zijn de oneindig gevarieerde hoofddeksels en sieraden die ze dragen. Disco, Moslim, Jazz, huisvrouw, Hip Hopper, Hood,nette kantoorman -of vrouw, arts, verpleegkundige, religieus, kortom de variaties zijn eindeloos. Kleurrijk en opvallend. net als de stad trouwens. met haar bijzondere muurschilderingen, haar afkeer van geweld en haar streven naar vrede en vrij zijn van haat en angst. We zijn vandaag naar het Friendscenter, vrienschaps centrum, van de Quakers gegaan en hebben daar een interessant gesprek gehad met een Quaker voorlichter. Ook mochten we plaatsnemen in de Meetinghall van het centrum. Een ruimte met een schitterend licht. Een ruimte waar jaarlijks de meerdaagse nationale bijeenkomst van de Quakers gehouden wordt. De Quakers zijn een religieuze groep zonder uiterlijk vertoon en dogma's. Hun streven is er op gericht een vredevolle en rechtvaardige samenleving te scheppen met respect voor alle religies en culturen. Zij hebben gestreden voor afschaffing van de slavernij en voor de gelijkberechtiging van vrouwen .Zij gaan uit van hun eigen verantwoordelijkheid en hebben geen voorganger. De bijbel is voor hen een werk in uitvoering, onaf , in progressie. Zij geloven dat er in ieder mens een goddelijke vonk aanwezig is waarmee hij/ zij in verbinding kan komen. Waarover spraken wij ? Over onze reiservaringen, de vrede, de crisis, de ecologie, religie, onze hoop en ons verlangen naar een betere wereld. Een boeiende uitwisseling van standpunten waarbij we het gevoel hadden dat wij niet dwaas of alleen zijn in het hebben van idealen. De Quakers hebben het gebouw waarin zij verblijven gerenoveerd volgens de laatste ecologische en energie bewuste inzichten. Ze gebruiken zonnenenergie, hebben een groen dak, hergebruiken en zuiveren hun water. ze streven er naar om 100 % hernieuwbare energie te gebruiken, Hoopvol voor de toekomst. Dat soort initiatieven zie je hier in de USA steeds meer. Het gebouw zelf ademende een vredige sfeer uit. Hardstikke leuk om kennis te maken met deze groep. Het inspireert ons om zelf met dit soort zaken door te gaan als we in Nederland terug zijn. Onze reis is geen vakantie maar een manier om andere mensen te ontmoeten en nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Tevens is het een queste, zoektocht naar wie wij zelf zijn en wat we verder nog kunnen worden en betekenen voor deze wereld. Een wereld die menselijkheid en leefbaarheid hard nodig heeft. In Amerika een land waar heel veel voedsel is lijd 1 op de 8 Amerikanen honger, schandelijk als je dat afzet tegen de uitgaven voor bewapening in dit land. Verder hebben we gewandeld door Philadelphia. Daarbij hebben we ook een kijkje genomen in wijken waar je normaal niet komt. De straten zijn hier rustig en de mensen zijn veel meer op hun gemak dan in New York. Toch tref je hier veel arme mensen aan. Een kleine rijke blanke bovenlaag en een grote groep minder gefortuneerden. Er valt nog heel wat te doen ! In de metro, om even vrolijk te eindigen werden we verrast door een concert dat gegeven werd door: Anthony Riley die Motown classics met zijn achtergrondgroepje te berde bracht. Een prachtige Soul stem. Binnen de kortste keren was het publiek aangegroeid en stond iedereen te klappen en te swingen.We hebben zijn CD gekocht, 5 $ only, echter er is iets mis gegaan met het branden van de muziek, er stond niets op. Ik heb Anthony gemaild hierover en ben benieuwd of en hoe hij zal reageren op dit bericht. Sing it out Brother. Ook hebben we vandaag nog een ontmoeting gehad met nieuwe gasten in dit hotel. Een Italiaans, ouder echtpaar uit Detroit op bezoek bij hun zoon en onderweg naar Parijs. heel gezellig gepraat. Dit soort ontmoetingen geeft weer meer kleur aan onze reis.
Vanuit Philly,
Lieve groeten,
Maurice
Marianne
New York City, Rochester, Philadelphia.
Lieve mensen,
Het heeft enige tijd geduurd maar dan zijn we dan weer. De afgelopen dagen is er zo ontzettend veel gebeurd dat we nauwelijks weten waar we eigenlijk moeten beginnen. Afgelopen donderdag hebben we zo ongeveer heel onze reis door Amerika gepland, uitgezonderd Californie. Zoals jullie misschien weten hebben we een USA railpas waarmee we 45 dagen door de USA kunnen reizen in 18 segmenten. Nu waren we op Penn station in New York om al deze reizen te reserveren en wat gebeurde er toen ? Nadat we telefonisch met de Amtrack treinagent alles hadden doorgesproken en vastgelegd bleek dat we toen we onze kaartjes wilden laten uitprinten aan het loket dat de treinagent een computerfout had gemaakt en dat de reserveringen niet doorgekomen waren. Wij terug naar de klantenservice of ze ons nog een keer wilden helpen. Na veel gedoe hebben we uiteindelijk de kaartjes in ons bezit gekregen met reserveringen en slaapkamers op verschillende delen van het treintraject. Frusterend dat het zo lang duurt maar het enige wat je kan doen is rustig blijven en doorzetten. De dagen dat we in New York waren zijn erg vermoeiend geweest maar we hebben daar een geweldige tijd gehad en de stad in veel van haar aspecten mogen zien. Onze volgende etappe is dus Rochester geweest na New York. Op zich is de reis goed verlopen, de trein was comfortabel, alleen duurde de reis ruim 1 uur langer dan gepland vanwege het gebied waar we doorheen moesten. De trein richting Canadese grens rijd door een riviergebied met moerassen en op sommige punten moet de trein vanwege de ondergrond heel langzaam rijden en is er sprake van een enkel baans spoorweg zodat je tussendoor moet wachten op vrachttreinen die voorbij rijden. De Amerikanen zelf zijn niet dol op treinen, ze zijn echte automensen en reizen ook veel met het vliegtuig. Ze begrijpen niet waarom Europeanen de trein nemen. Was de Amtrack 20 jaar geleden een spoorwegmaatschappij die op sterven na dood was nu wordt de dienstverlening en het spoorwegnet steeds beter en heeft het ook meer toekomst.
In Rochester hebben we onze eerste training gehad met de Amerikaanse Qigongmeester Ken Cohen. Aangekomen in Rochester moesten we de taxi nemen want busvervoer in deze stad is er nauwelijks. Dat komt omdat men daar in de jaren '50 van de vorige eeuw alle openbaar vervoer de nek heeft omgedraaid ten gunste van de auto. Enfin een taxi genomen dus. Bleek de taxichauffeur een Somalische man te zijn die ooit 3 maanden in Utrecht heeft gewoond. Tijdens de rit hebben we een heel leuk gesprek met hem gehad. Hij vertelde over zijn leven in Amerika en gaf ook te kennen dat er nog veel indirect rascisme is in de USA. We kregen voor de taxirit naar het Holidayinn hotel een speciale voordelige prijs van hem. Hij moest lachen toen we hem van te voren vroegen hoe duur het was. Zeker Nederlanders zei hij. Het hotel in Rochester bleek een echt Airport hotel te zijn, vlak bij het vliegveld en praktisch afgesneden van de buitenwereld. Alleen maar snelwegen in de buurt. De kamer is comfortabel en ruim. Veel tijd om ons te installeren hebben we echter niet want we worden uitgenodigd door de Amerikanen van het Taiji centrum in Rochester om vrijdagavond samen met hen en Ken Cohen te gaan eten. er is ook een Braziliaanse vrouw die met ons meegaat, Adrianne, die rondtourt door de USA.Gelijk worden er nieuwe vriendschappen gesmeed. Dat gaat altijd zo tussen Taiji mensen. Overal waar we getraind hebben is dat gebeurd. De Amerikanen zijn geweldig. Ze nemen ons drie dagen lang mee op sleeptouw. Frans eten, Chinees eten, Koreaans eten. Tussen de trainingsperiodes door krijgen we sightseeing door Rochester. Rochester waar Buffelo Bill begraven ligt en waar George Eastman de grondlegger van Kodakfoto zijn stempel op heeft gedrukt. Rochester aan het Ontariomeer. John, onze begeleider gedurende deze leuke maar drukke dagen legt het ons allemaal uit. Naast trainen hebben we veel gesprekken met de Amerikanen. Over Europa, Amerika, Taiji, Indianen. Zij vertellen honderuit over zichzelf, hun centrum. Wij ook. We delen, we trainen, we helen, we spelen. Het universum lacht. Het leven is een kosmische dans en wij dansen mee. Ze zijn zo lief zegt Marianne, zij zeggen dat ook van ons. We like that you are here with us, you are wonderfull. We zijn ontroerd, vol, gezegend. De training zelf is heel goed. Ken Cohen onze leraar is geweldig, een rots, bron van kracht en inspiratie. Zacht en precies in zijn uitleg van de oefeningen. Een verhalenverteller, man van onmetelijke kennis over de Taiji en Qigong, Indiaan, Sjamaan, genezer. Een mooi mens. Op de laatste dag van de training nodigt Ken ons uit om na de tweede training die we gaan volgen in Boulder nog een dag te blijven. Hij gaat namelijk een lezing geven voor zijn gevorderde studenten over de I Tjing, het boek der veranderingen. De I Tjing is een wijsheidsheidsboek dat de eeuwen heeft doorstaan en dat een inspiratiebron en gids is voor veel mensen op aarde. De lezing zal plaatsvinden in Netherlands vlak bij Boulder. Netherlands is een plaatsje met 100 mensen in de Rocky Mountains. I am a lucky Pig zeg ik als hij ons uitnodigt. Ook geeft hij ons te kennen dat we aan de Teacherstraining, lerarentraining kunnen komen deelnemen als we dat willen. Het is een flexibel programma dat je kunt aanpassen aan je mogelijkheden en omstandigheden. Dit zou betekenen dat we een paar keer per jaar naar Boulder zouden moeten reizen voor intensieve trainingen. We zijn het aan het overwegen. Het zou een geweldige doorbraak zijn in onze beoefening. Nadat we afscheid genomen hebben van onze nieuwe Taiji vrienden gaan we op weg naar Philadelphia, de stad van de broederlijke liefde. de stad waar na de Amerikaanse Revolutie de grondwet is ondertekend en waar zich de Liberty Bell bevind het symbool van het Amerikaanse streven van vrijheid voor iedereen. Philly zoals Philadelphia wordt genoemd door de Amerikanen is een historische stad, de oudste stad van de USA. Een hotel vinden is zeer moeilijk. Ze zijn of vol of veel te duur. Er zijn in deze stad talloze congressen en conventies en het barst hier ook van de juristen . Uiteindelijk lukt het ons een hotel te vinden aan de vooravond van ons vertrek uit Rochester. De Gables, een herberg, Inn, uit 1889, Victoriaans ingericht en met ontbijt. In West Philadelphia. Op weg naar Philadelphia is de trein weer eens te laat, nu ruim twee uur. We missen daarom de aansluiting in New York. In NY is het een vreselijke heksenketel op het station als we daar aankomen. Rushhour op zijn allerergst. We dreigen bijna volledig dol te draaien. Het is dan ook meer geluk dan wijsheid dat we bij de klantenservice uitkomen, onze oase. De mensen van de klantenservice zeggen daar zijn jullie weer. Ja dat is zo piepen we vermoeid, onze trein was verlaat en moeten een trein halen naar Philadelphia. Ze veranderen ons kaartje en we kunnen bijna meteen door naar Philly. Uiteindelijk komen we toch nog redelijk op tijd aan . Met de taxi naar onze herberg. Philadelphia is een verademing na New York. Mensen geven antwoord als je ze iets vraagt en zijn vriendelijk. Het hotel is geweldig . een oase van rust waar we bij kunnen komen na alle vermoeienissen van de afgelopen dagen. Het hotel telt maar tien kamers, heeft een prachtige tuin en veranda. We zitten op een steenworp afstand van de Trolleybus die hier over een rails rijd. Trouwens toen we vanmiddag terug kwamen uit de binnenstad staakte de Trolleybus haar diensten bij een van de stations. We moesten uitstappen. Nadat de Trolleybus weggeduwd werd door een andere konden we onze reis naar het hotel voortzetten. Trouwens we zijn hier de blanke minderheid. Zeker 80% van de bevolking is hier Afro-Amerikaans, nazaten van voormalige slaven. Een bijzondere gewaarwording. Vanmorgen aan het ontbijt spraken we een medegast, een 79 jarige chirurg. Hij zei iets heel treffends: onder de huid dat kan ik jullie verzekeren zien we er allemaal hetzelfde uit. Hij had in het Amerikaanse leger gewerkt als chirurg en had ook veel in Europa gereist. Hij deed Maurice aan zijn eigen vader denken die als hij had geleefd ongeveer dezelfde leeftijd zou hebben gehad. Een erg leuk gesprek. Vandaag hebben we dus Philadelphia verkend en zijn met name gaan kijken bij de Liberty Bell. We zijn nog steeds moe en bezig om te herstellen. Toch willen we jullie onze foto's vanaf New York tot nu niet onthouden. Hetzelfde geldt voor ons reisverhaal. We hopen dat iedereen het goed maakt.
Vanuit de stad van de broederlijke liefde zenden wij jullie,
Lieve groeten,
Maurice
Marianne
Chinatown, Little Italy, Wallstreet en de Brooklyn Brigde.
The Faces of the Clock / De gezichten van de klok.
Lieve mensen,
Op de valreep, het is hier 10.00 pm , 22.00 uur in de avond nog even een bijzonder verhaal. Of eigenlijk is dit geen verhaal maar het is een gedicht over de tijd. De tijd: het is hier 6 uur vroeger dan bij jullie of 6 uur later bij jullie dan hier. En elders is het weer vroeger of later. Naarmate we ons meer verplaatsen zal het steeds vroeger worden en t.o.v. de tijd in Europa later. Toen we op Fifth Avenue liepen vanmiddag kwamen we iets bijzonders tegen. Bij een horlogewinkel kwamen we klokken tegen die de tijd aangaven van grote steden op alle continenten. De tijd gemeten t.o.v. de tijd hier. Aanvullend op deze toelichting hebben we nog een gedicht opgezocht op het internet dat aansluit bij de fotoserie die jullie aanvullend op dit verhaal kunnen bekijken.
The Faces of the Clock.
The big Hand is busy.
But the small hand has power.
The large one counts the minutes.
But the little One names the Hour.
When both hands stand at the top together,
it is sure to be Twelve O' Clock.
That is twelve at Noon or twelve at Night.
Depends on if it is dark or light.
Welterusten vanuit New York....
Maurice
Marianne
Een dag in de Big Apple.
Lieve mensen,
Daar zijn we weer vanuit een zonnig New York waar Labor Day gevierd wordt door de New Yorkers. Hier is iedereen vrij. Nu ja vrij ,winkels en attracties zijn open en worden door New Yorkers of mensen van elders uit de USA druk bezocht. Op Fifth Avenue waar wij vandaag liepen was het heel erg druk. Het Rockefeller centrum en Disney World New York, het warenhuis Macy's ,Apple, alles was open en werd massaal bezocht door voornamelijk gezinnen met kinderen. In de stad zag je vooral taxi's en bussen. Van de gebruikelijke door de weekse drukte was niets te merken. De stad was opmerkelijk ontspannen en oogde bijna nonchalant vriendelijk.We hebben dan ook gekozen om vandaag een beetje te flaneren door de stad en eens te kijken hoe de New Yorkers Labor Day vieren. Zelf zijn we daarom naar een aantal van reeds eerder genoemde attracties gegaan. Onderweg hebben we wat foto's gemaakt die we jullie graag willen laten zien. Echter ons fotobudget was op, we hadden het maximum van 500 foto's bereikt. Maurice heeft daarom 400 foto's bijgekocht om de voortgang van het fotogedeelte in ons reisweblog te garanderen. We willen iedereen uitnodigen om ons te sponseren met de foto's. Voor een klein bedrag kun je ons fotoruimte kado doen en help je ons om dit reisweblog zoals wij dit voor ogen hebben in stand te houden. Aan het einde van de reis willen we het reisweblog inclusief, foto's, verhalen en reacties uitgeven aangevuld met meer achtergrondverhalen. Het geld wat wij hiermee hopen op te halen zal besteed worden aan een kinderprojekt .
Goed dit was onze bedelactie. Morgen gaan we ondermeer naar het Financiele district, Little Italy en China Town en willen we de oversteek met de Ferrie maken naar naar Staten Island. Ook willen we over de Brooklyn brug gaan lopen. In het gebied rond de Brooklyn brug worden de opnamen gemaakt voor de televisieserie Law and Order die geheel in New York wordt opgenomen. De serie wordt momenteel ter gelegenheid van Labor Day en de Emmy Award verkiezingen in een marathon uitgezonden op de New Yorkse televisie. Dit is hardstikke leuk om te zien want je herkent steeds meer plaatsen in de stad. Ook de typisch New Yorkse sfeer en cultuur wordt steeds meer herkenbaar.
Inmiddels hebben en we een hotelkamer gereserveerd in Rochester NY. Via het taiji centrum aldaar krijgen we omdat we deelnemen aan de training korting in het Holiday Inn. Daar verblijven nog meer mensen die aan de training deelnemen. De deelnemers komen overal vandaan o.m. uit Brazilie. De workshops die wij gaan volgen en waarvan dit de eerste is zullen waarschijnlijk van een heel hoog niveau zijn . We houden jullie op de hoogte en bieden online unieke qigongoefeningen aan die je makkelijk thuis kan beoefenen. Samen met de foto's en instructies kunnen jullie direct profijt hebben van deze unieke oefeningen. De Blauwe Draak bewegingswerkplaats online, all over the planet ! Dit lijkt ons een leuke manier om deze vaak moeilijke materie voor mensen te vertalen. En dat helemaal gratis !
Nu tot ziens maar weer de foto's komen vanavond pas als we gegeten hebben.
Lieve groeten,
Maurice
Marianne
Harlem, de zon is aan het dansen.
Lieve mensen,
Vandaag is het een schitterende dag in New York, de zon schijnt uitbundig en er waait een stevige bries vanuit de richting van de Hudson rivier die op een steenworp afstand van ons hotel ligt. We hebben een rust-en plannendag. Dat betekent dat we aan het bijkomen zijn van de afgelopen dagen en dat we vooruit aan het plannen zijn voor het vervolg van onze reis door de USA. Zoals jullie gelezen hebben is onze volgende stop Rochester NY bij het meer van Ontario, waar we onze eerste training met Kenneth Cohen zullen hebben.We hebben nog geen hotel in het vooruit geboekt aangezien hier overal als je online boekt een vooruitbetaling wordt gevraagd met je creditkaart.Je krijgt het geld wat je vooruit hebt betaald niet terug, dus dat is best een groot risico. We hebben dan ook besloten ter plekke een hotel te zoeken in de buurt van het Amtrack treinstation. Van daaruit kunnen we dan makkelijk weer verder naar onze volgende bestemming. Welke deze zal zijn weten we nog niet maar zodra we weten wat we gaan doen kunnen we hier onze coach reserveren in de trein. Vermoedelijk gaan we richting Boston of Philidelphia , plaatsen waar een stuk Amerikaanse geschiedenis ligt. Overigens willen we niet teveel grote steden aandoen. St. Francisco natuurlijk wel want dat staat hoog op ons lijstje. Daar moeten we ook vliegtickets voor Japan regelen en onze Japan railpas aanschaffen.
Het is hier overigens momenteel in New York erg ontspannen want het is Labor Day weekend in de USA. Mensen hebben hier een lang weekend, tot en met maandag. De laatste keer dat mensen met kinderen en studenten in de zomer kunnen reizen want werk en scholen zijn hier zoals jullie hebben kunnen lezen deze week weer begonnen. Labor Day is altijd de eerste maandag in september en vind z'n oorsprong in Canada, 1870, waar het ontstaan is vanuit de Nine-Hour Movement aangevoerd door de werkers uit de grafische sector. In 1882 is het ingevoerd in de USA. De eerste Labor Day was in New York. Vroeger was Labor-Day een dag voor vakbonden en politici om hun boodschap aan te scherpen. Tegenwoordig heeft het meer een vakantieachtig karakter. Picnics, vuurwerk, watersporten, familiebezoeken en reizen.
Over reizen gesproken. Gisteren zijn we naar Harlem geweest. Een reis met stadsbus 102 die ruim een half uur heen is en een half uur terug. Ongeveer de afstand Tilburg- Eindhoven dwars door Manhattan. We hadden eerst niet door dat je geen kaartje in de bus kunt kopen dat moet je bij het metrostation doen. Je kunt dan aangeven hoeveel ritten je wil en dan krijg je een plastic rittenkaart die je in de bus digitaal kunt verzilveren. 1 Busrit kost hier $ 2.25 dat geldt overigens ook voor de metro. Het doet er niet toe hoe lang je dan reist. Het vervoerspersoneel, voornamelijk Latino's en Afro-Amerikanen, heeft een erg kort lontje. Als je niet meteen begrijpt wat de bedoeling is wordt je afgebekt. Het beste is dan: gewoon rustig blijven en glimlachen.Je leert hier vanzelf je niet op te winden over het verkeer en vervoer. New York is overigens een stad die veel energie vraagt .'s Avonds zijn we meestal bekaf en vallen we als een blok in slaap.
Goed nu Harlem. het gebied tussen Morningside Park en de Hudson rivier, tussen 110th-125th straat, wordt gedomineerd door de Columbia Universiteit en twee belangrijke kerken. Verder naar het westen en het noorden ligt Harlem, de meest bekende Afro-Amerikaanse gemeenschap van de USA. In 1880 werd de buurt door spoorrails verbonden met Midtown Manhattan. De grote huizen in de buurt werden aanvankelijk bewoont door Ierse, Joodse en Italiaanse gezinnen. Maar in de jaren vanaf 1920 domineerden de Afro-Amerikanen de buurt. De rennaissance van Harlem, toen de jazzclubs met Afro-Amerikaanse entertainers werden bezocht door blanken eindigde in de jaren '30 van de vorige eeuw toen de Grote Depressie begon. In de jaren zestig waren er rassenrellen in Harlem en was de burgerrechtenbeweging en Black Power actief in de gemeenschap van Harlem. Namen als Martin Luther King en Malcom X kom je dan ook frequent tegen in deze buurt. Ze zijn van groot belang geweest voor de emancipatie van de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Was in het verleden Harlem arm en crimineel, nu vind je, 43 jaar na dato een ander Harlem. meer welgestelde mensen, grote sociale programma's om criminaliteit te voorkomen en betere huisvesting en medische voorzieningen. Toch biedt het straatbeeld een diverse aanblik. Naast de economische- en sociale vooruitgang zie je toch nog veel armoede en achterstelling. Dit zie je vooral bij de oudere generatie terug. Gisteren toen wij er waren was het overal volop markt en zag je een levendige straathandel. Je ziet in Harlem bijna geen blanken op straat. Een merkwaardige gewaarwording om in de minderheid te zijn. Wel zie je toeristen in tourbussen rondrijden.Ze komen echter niet uit de bussen. Rondom flatgebouwen zie je groepen mensen op tuinstoelen zitten en uit luidsprekers klinkt keiharde hip hop muziek. Aan de rand van de weg zitten groepjes oudere mannen en vrouwen te praten en te drinken. Kerkgenootschappen, zeer talrijk vertegenwoordigt in deze buurt, houden fancy fairs en kermissen. Exotische geuren en mensen in kleurrijke kleding prikkelen de zintuigen. Vandaag is het een zonnige dag. Een oudere straatverkoper vraagt aan Maurice of hij een zonnebril wil kopen. The sun is dancing man/ de zon is aan het dansen. Maurice haalt zijn zonnenbril te voorschijn en zegt: I already have sunglasses man. De man lacht en tegelijkertijd steken we onze duim op naar elkaar. even telt kleur niet meer.Toch zouden we hier 's avonds niet graag rondlopen. Overal zitten streetgangs/ straatbendes. Overdag gebeurd er niets, maar 's avonds is de buurt heel anders en ken je de codes niet. We maken mooie foto's en nemen na ruim twee uur de bus terug naar Midtown. een prachtig uitstapje op een mooi nazomerse dag. Over foto's gesproken dit zijn de laatse foto's die we kunnen plaatsen binnen ons fotorantsoen , dan zitten we aan de 500 foto's. Een mooie mijlpaal. Vandaag zijn we ook precies een maand onderweg. Langzamerhand beginnen we ons steeds meer nomaden te voelen, drifting, Nederland is ver weg. Dit reisweblog geeft ons wel houvast. Het maakt dat we de verbinding met jullie kunnen blijven voelen doordat we onze reiservaringen delen.
We hopen dat iedereen het goed maakt. Blijf ons volgen want er volgt nog veel meer.
Lieve groeten,
Maurice
Marianne.
Central Park , First en Fifth Avenue.
Lieve mensen,
Een hartelijke groet vanuit een zonnig New York. Vandaag hebben we een relatief rustige dag gehad. We hebben wat huishoudelijke werkzaamheden verricht en zijn naar het treinstation van Penn Station gelopen om onze reserveringen van onze Amtrackrailpas om te zetten in de pas zelf. We hebben een treinpas van 18 segmenten Nationwide reizen gedurende 45 dagen. Ook kunnen we gebruik maken van de bussen van Amtrack. Als we hierna nog verder willen reizen met Amtrack kunnen we aansluitend ook een kleinere railpas kopen. De service van Amtrack is geweldig en Pennstation van waaruit we vertrekken is een hypermodern treinstation. De stations en treinen in de USA zijn overigens zeer zwaar bewaakt. Er zijn allerhande controle en veiligheidsprocedures die starten bij het afhalen van je railpas. Ook de voorschriften omtrent bagage zijn streng.Verder wordt je door de Amtrackpolitie gescand als je de trein wilt nemen. Op de Amerikaanse treinstations zelf kan er naar je paspoort gevraagd worden en kan je bagage gecontroleerd worden.Toen we eenmaal onze passen hadden afgehaald hebben we Madison Square Garden bekeken, een beroemd stadion waar bokswedstrijden, ijshockeywedstrijden, concerten, tenniswedstrijden, circussen en talloze andere evenementen al sinds ongeveer 1830 plaatsvinden.Talloze beroemde sportploegen, sporters en artiesten hebben hier acte de presence gegeven. Dit is heilige grond in New York. Hier houd je je adem even in en verwonder je je over een stuk moderne geschiedenis die nu nog voortleeft. Op dit moment worden in dit stadion een gedeelte van de U.S. Open gespeeld, een tennistoernooi waarvan wij in Nederland slechts fragmenten krijgen te zien maar dat hier in heel Manhattan op grote beeldschermen te volgen is.
Gisteren zijn we naar het gebouw van de Verenigde Naties geweest. We hebben hier een rondleiding gehad onder leiding van een Koreaanse gids en hebben ondermeer de vergaderzaal waar alle landen bijeenkomen kunnen bekijken. Verder waren er tentoonstellingen over waterbronnen en nucleaire ontwapening. Gedurende onze toer werden we ondermeer bijgepraat over de milleniumdoelen van de UN. Ook kwamen onderwerpen als landmijnenvernietiging en mensenrechten aan de orde. Over 2 weken wordt trouwens een grote VN bijeenkomst gehouden in de Assemblyzaal waarbij alle wereldleiders aanwezig zullen zijn waaronder President Obama en Ghadaffi van Libie. Hier zullen belangrijke onderwerpen ter sprake komen. Last but not least werden we ook geinformeerd over de functie van de Veiligheidsraad en over de Vredesoperaties van de VN. Er is momenteel 1.3 biljoen $ beschikbaar voor honger en armoedebestrijding. Dit onderwerp staat genoteerd als milleniumdoel nr. 1.Om dit probleem effectief te kunnen bestrijden zou het bedrag van biljoen naar triljoen moeten gaan.
Toch heeft de VN in haar bestaan al veel bereikt. Maurice heeft verder een petitie getekend om alle nucleaire bewapening af te schaffen. Je kon dit bij de bezoekersingang tekenen op een grote papierrol. Vele mensen hebben dit al gedaan. Het wordt de grootste petitie die ooit op aarde verschenen is. Onze foto's spreken voor zich. We zijn erg blij dat we dit bezoek hebben kunnen doen. Overigens het VN gebouw wordt zwaar bewaakt en we moesten weer door de scan.
Donderdagochtend voordat we naar de VN gingen zijn we naar de computerwinkel van Apple New York gegaan op Fifth Avenue. We werden daar heel goed geholpen ondanks het feit dat de afspraak die we online gemaakt hadden niet goed doorgekomen was. Ian, een medewerker van Apple heeft ons begeleid. Marianne heeft een kleine IPod shuffle gekocht, 4GB, die 1000 songs kan opnemen en we hebben Snowleopard aangeschaft, het nieuwe besturingssysteem van Apple, wat een technologische revolutie in de computerwereld gaat inluiden. Ook een 4 GB USb stick om onze data, o.m. foto's ,op te slaan zodat ze niet verloren gaan. Hardstikke leuk om in de Apple winkel te zijn en daar rond te kijken.
De dag hiervoor, op woensdag 2 september zijn we naar Central Park geweest startend op Fifth Avenue. Central Park is 843 Acres. Een enorm gebied. Wie weet hoeveel km. 843 Acres is heeft het mysteryraadsel binnen dit artikel opgelost. Natuurlijk hebben we maar een stukje van het Park kunnen belopen. Het duurde 16 jaar, vanaf 1858, om het Park te scheppen.500.000 bomen werden in aanleg geplant. Tonnen aarde en stenen waren nodig om heuvels, meren ,weiden en gebouwen te maken. Frederick Law Olmstedt is de tuinarchitect geweest dit park heeft ontworpen. Het park vormt een groene oase in een hectische stedelijke samenleving. Je kunt er op verhaal komen, spelen, muziek maken, naar de dierentuin gaan of naar 1 van de vele zomervoorstellingen en/ of concerten . Ook is er een gedenktuin voor John Lennon, ontworpen door Yoko Ono, Strawberryfields. Kortom een zeer divers park. Wij luisterden er naar een jazzconcert van het David Azkenazy trio. Veel mensen zaten op bankjes hier naar te luisteren. Die bankjes kun je trouwens adopteren, je krijgt dan een plaatje met een door jou gekozen inscriptie op het bankje gemonteerd. Bij het concert wat wij zagen waren veel kinderen aanwezig,die zo klein als ze waren mee swingden op het ritme van de muziek. Lazy day in Central Park, zonnig en vrolijk.
Met ons gaat het goed, Marianne is langzaam aan het herstellen van een kou en begint weer wat meer praatjes te krijgen. We hebben geprobeerd drie drukke dagen samen te vatten. De foto's zeggen genoeg hopen wij. Trouwens, de foto's van de Joodse demonstranten zijn uniek. Ze demonstreerden tegen de behandeling van Orthodoxe joden in Israel. Je kunt nog beter in de USA leven schreven ze in hun pamflet. Ook de foto van de anti Obama activiste is uniek te noemen. met name de manier waarop het protest vorm krijgt. Hierbij worden fatsoensregels overtreden, kijk zelf maar !
Nu tot de volgende keer maar weer,
New York, New York, lets call it a day....
Lieve groeten,
Maurice
Marianne
Downtown Lower Manhattan.
Lieve mensen,
Vandaag hebben we het iets rustiger aangedaan. Het weer was hier erg zonnig en door de stad waaide een lekker fris briesje afkomstig uit de richting van de Hudson Rivier. Het leek ons dus een prima idee om richting Central Park te gaan enkele Avenue's / lange straten verder die van boven naar beneden lopen en erg lang zijn. Dwars op deze Avenue's in de breedte liggen de straten. Dit even ter verduidelijking. Totaal anders dan in Europa.
Maar nu over de dag van gisteren. Gisteren waren we zoals jullie hebben kunnen lezen heel wat van plan maar gezien de lange afstanden zijn we niet aan alles toegekomen.We zijn gisteren naar Greenwich geweest en Soho. Via Madison Avenue zijn we naar de Avenue van de America's gelopen een zeer lange straat die Manhattan helemaal doorkruist . Onderweg hebben we in een bistroachtig restaurant geluncht en daar kwamen we Nikki tegen die daar als serveerster werkte. Ze hoorde dat wij niet uit de USA kwamen en van het een kwam het ander. Ze vertelde dat ze uit Russisch Koerdistan kwam en tijdelijk in Amerika op bezoek was. Ze wilde wel blijven maar haar ouders wilden haar nog wel terugzien. Ze verbaasde zich er over dat wij het aandurfden 10 maanden lang rond te trekken door diverse landen. Na de lunch liepen we verder naar Greenwich. Vroeger was Greenwich een toevluchtsoord voor Bohemiens en was dit gedeelte van New York aantrekkelijk voor muzikanten en schrijvers. Jazz muzikanten , de dichters van de beatgeneratie en podiumkunstenaars zoals de toendertijd jonge Bob Dylan verbleven hier kortere of langere tijd. Later werd de wijk populair onder homo's en lesbos.Op dit moment trekt de wijk jonge mensen uit heel de stad aan aangezien hier veel cafes en trendy winkels zijn.Greenwich komt 's nachts pas echt tot leven wanneer de cafes, theaters en clubs hun deuren openen voor het jonge trendy uitgaanspubliek.Wij bezochten Greenwich overdag en constateerden dat het in tegenstelling tot Manhattan een rustiger, ietwat dorps karakter heeft .Veel groen en oudere huizen uit een ander tijdperk. Veel leuke winkels en in Greenwich is ook de Universiteit van New York gevestigd met haar talloze faculteiten. Marianne kocht in een Tibetaanse winkel een zijden pet met het Tibetaanse lang leven symbool erop.In de winkel hing ook de afbeelding van de Dalai lama. We raakten in gesprek met de eigenaar van de winkel die ons vroeg waar wij vandaan kwamen en waar de reis naar toe ging. Toen we vertelden dat we ook naar India willen reizen kwam hij helemaal los. Hij was 10 uur rijden van Dharmasala geboren. Dharmasala is even ter informatie ,het verblijfsoord van de Tibetaanse gemeenschap in ballingschap en zetel van his holiness de Dalai lama, de spirituele leider van de Tibetanen. Het was een leuk gesprek en vol goede moed vervolgden we onze weg op weg naar Soho wat betekent South East of Houston.Voordat we echter in Soho arriveerden zijn we eerst naar de plek gegaan waar Manhattan begonnen is. De Peter Stuyvesant Avenue, een kleine straat in Lower Manhattan. Hier verkochten 400 jaar geleden de Britten het eiland Manhattan aan de Nederlanders voor het bedrag van $ 24.
Vroeger bestond Soho uit lege pakhuizen en magazijnen. Nu is de wijk omgetoverd in een trendy woon-en werkgemeenschap met hippe winkels, studio's en restaurants. Zoals zo vaak is de functie van de oude buurt veranderd en daarmee ook de populatie die er woont en werkt. Verderop rond Washinghton Square is het allemaal meer vervallen en tref je een grote Afro-Amerikaanse bevolking aan die haar eigen weg aan het zoeken is binnen Manhattan. Terwijl we zo aan het lopen waren kreeg Marianne het afwisselend warm en koud. een gevolg van de sterk wisselende klimaatomstandigheden. Spanje extreem warm, hier afwisselend regen en zon.En ook de airco. is niet altijd even fijn. Eerst waren we bang dat ze blaasontsteking zou krijgen maar waarschijnlijk is dit niet het geval. Laten we het beste er maar van maken.
Uiteindelijk was de dag van gisteren best wel vermoeiend vandaar wat we eerder al schreven vandaag een relatief rustige dag. We hebben een klein gedeelte van Central Park bezocht en konden foto's maken van een anti Obama activiste. Vlak voordat we thuiskwamen een demonstratie van Joods orthodoxen tegen de Israelische regering. Unieke foto's, maar die krijgen jullie morgen pas te zien. Ook schrijven we het Central Park verhaal pas morgen want we willen vanavond vroeg gaan slapen want morgen gaan we naar de computerwinkel van Apple New York en naar het Rockefeller centrum.
Tot morgen,
Lieve groeten,
Maurice
Marianne.